Het beste uit andere media
Wil je Europees geld? Verleg dan wat grenzen Sommige regio’s in Europa weten extra ontwikkelingsgeld binnen te slepen door hun grenzen te veranderen. Arme gebieden in Europa, zoals Noordoost-Groningen, kunnen aanspraak maken op het solidariteitsfonds, eigenlijk een soort ontwikkelingsgeld. De gebieden rondom grote steden krijgen doorgaans geen geld, omdat de steden zelf vaak rijk zijn. In onder meer Polen en Hongarije hebben ze daarom de grenzen van de grootstedelijke regio’s veranderd om toch aanspraak te kunnen maken op ontwikkelingsgeld. (Dimitri Tokmetzis, correspondent Extremisme) Toch maar een leraar voor de klas, in plaats van een computer? ‘Alle kinderen leken op zombies’, constateert Tyson Koenig uit Kansas als hij op een dag de school van z’n tienjarige zoon bezoekt. Hij zet z’n zoon op een andere school, en is zeker niet de enige ouder die dat doet. En dat terwijl de belofte zo mooi was. Mark Zuckerberg, van Facebook, had bijna 100 miljoen dollar geïnvesteerd in een digitaal lesprogramma, ‘Summit’, dat aan zou sluiten op de behoeften van iedere leerling zodat de leraar tijd over zou houden. Dit verhaal toont ook de keerzijden van dat sprookje. (Johannes Visser, correspondent Onderwijs) Deze parachutisten blussen de hevigste bosbranden in Alaska Ooit gehoord van ‘smokejumpers’? In de noordelijke Amerikaanse staat Alaska springen deze speciaal getrainde parachutisten geregeld nabij afgelegen bosbranden uit het vliegtuig, om vervolgens op de grond het oplaaiende vuur te bestrijden. Dit verhaal van National Geographic is fijn vormgegeven met sterke fotografie en infographics. (Leon de Korte, redactioneel vormgever) Is het tijdperk van empathie ten einde? Een betere wereld begint bij het inleven in de ander, geloofden we in de jaren zestig. Tegenwoordig heeft empathie een andere gedaante aangenomen: we gebruiken haar om onze vrienden beter te begrijpen en onze vijanden te verguizen. De journalisten van Invisibilia onderzoeken of we nog wel moeten geloven in de kracht van inlevingsvermogen. Dat doen ze door hetzelfde verhaal op twee manieren te vertellen: voor welke kant van het verhaal voel jij empathie? (Lena Bril, engagementredacteur) Keanu Reeves, de man achter de introverte actieheld Je kent hem van Point Break, Speed, John Wick of The Matrix (geschatte omzet: 3 miljard dollar). Keanu Reeves is een legende in Hollywood, maar staat zelden hoog in ranglijstjes met ‘beste acteurs’. GQ schreef een heerlijk verhaal over de Canadese acteur. Over zijn uitgekafferde grungeband Dogstar, zijn fascinatie voor de boeken van Philip K. Dick en die keer dat hij midden in een interview door het lint ging op een balkon van het Four Seasons-hotel in Beverly Hills. (Riffy Bol, algemeen redacteur)Het beste van De Correspondent
Hoe één lekke rubberboot het hele EU-migratiebeleid kan doen zinken Eind 2017 zinkt op de Middellandse Zee een bootje met 150 Afrikaanse migranten aan boord. Sommigen verdrinken, sommigen worden naar Italië gebracht, een deel verdwijnt in een hels Libisch detentiecentrum. 17 overlevenden spannen nu een rechtszaak aan. En die kan het hele EU-migratiebeleid op zijn kop zetten. Is Rotterdam dan toch de bakermat van een nieuwe beschaving? Ik liep door Rotterdam met de Britse schrijver Ben Judah. Net als zijn geboortestad Londen is mijn woonplaats in korte tijd radicaal veranderd. Rotterdam is mooier, rijker en vreemder geworden. De huizenmarkt is ontploft door beleggers van buiten, en de kerk waar mijn ouders vroeger heen gingen is nu een moskee. Er zit plastic in de lucht, er zit plastic in je poep. Maar bereikt het ook je hersenen of ongeboren kind? Het plasticprobleem is vooral bekend van de plasticsoep in de oceaan. Maar plastic is overal. In het water. In buitenlucht én binnenlucht. We slikken het door en ademen het in. De vraag is nu: kan ons lijf dat prima hebben, of is het einde nabij? Iedereen wil oud worden, maar niemand wil het zijn Liever jong dan oud, toch? Om die reden werd ik jaar op jaar wéér 29. Maar 2019 is het jaar waarin ik het roer omgooi en accepteer dat ik toch echt 35 ben. Want het is de hoogste tijd om het beeld van ouder worden bij te stellen. In ‘Archief van verloren kinderen’ krijgen minderjarige migranten een stem. Nu is het aan volwassenen om te luisteren In de roman ‘Archief van verloren kinderen’ vertelt Valeria Luiselli voor de tweede keer het verhaal van kinderen die vanuit Centraal-Amerika en Mexico naar de Verenigde Staten vluchten. En van de schrijver die van hun ervaringen een verhaal probeert te maken. Niet omdat verhalen iets oplossen, maar wel omdat ze de wereld een klein beetje begrijpelijker kunnen maken.Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.
Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.
Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!