Een jasje waarvan een knoopje ontbreekt, een broek met een kapotte rits, een jurk met een klein vlekje: doe geen moeite, gooi maar weg. Dat is wat medewerkers van kledingzaak Urban Outfitters in Amsterdam te horen kregen van Hagelnieuwe kledingstukken werden niet gerepareerd, afgeprijsd of gedoneerd, maar gingen zo de prullenbak in.

Het is een van de vele voorbeelden van verspilling in de kledingindustrie die ik de afgelopen maanden tegenkwam. Neem de (Amerikaanse) verhalen over vuilniszakken vol ongedragen en die in kleine steegjes achter winkels liggen te wachten op de vuilniswagen. Soms worden die kledingstukken voor het weggooien opzettelijk vernield, zodat ze niet doorverkocht kunnen worden.

Of wat dacht je van luxemerk Burberry dat voor bijna 30 miljoen dollar aan tassen, kleding en andere spullen

Mode lijkt wel zo bederfelijk als voedsel

Het doet me denken aan mijn tijd als medewerker op de broodafdeling van de Albert Heijn. Ik weet nog goed hoe vervelend ik het vond om aan het einde van de dag te moeten afsluiten: dan moesten alle overgebleven broden worden, terwijl ze nog makkelijk twee of drie dagen te eten waren.

Kleding, zou je denken, heeft niet eens een houdbaarheidsdatum. Maar mode lijkt wel net zo bederfelijk als voedsel.

Hoe groot het weggooiprobleem in de kledingindustrie precies is, is moeilijk in te schatten. Kledingverspilling is iets waar bedrijven niet snel openlijk over zullen rapporteren. Uit onderzoek van blijkt dat 6,5 procent van alle nieuw geproduceerde kleding in 2015 achterbleef bij de producenten, groothandels en winkeliers.

In totaal ging het om zo’n 21,5 miljoen kledingstukken. Ruim 5 procent daarvan – het klinkt weinig, maar het gaat nog altijd om 1,25 miljoen nieuwe kledingstukken – ging door de shredder of

Weggooien is vaak goedkoper dan recyclen

Waarom modemerken nieuwe kleding vernietigen? Recyclen is vaak duurder, en doneren aan landen in Zuid-Amerika of Afrika wordt vaak door die landen tegengehouden omdat ze hun eigen textielmarkt willen beschermen. Voor modeproducenten in het hogere segment gaat het om merkbescherming: ze willen niet in de uitverkoopbakken liggen.

‘Luxemerken zien kortingen en doneren als devaluatie van hun brand. Ze willen zelf bepalen hoe, waar en tegen welke prijs hun goederen worden verkocht’, zegt Timo Rissanen, universitair docent modeontwerp en duurzaamheid aan de Parsons School of Design in New York, tegen

Wie herkent zich in dit beeld?

Ik heb zelf het idee dat de berichten in de media over kledingverspilling slechts het topje van de ijsberg zijn. Daarom ben ik benieuwd of er mensen zijn die zich herkennen in dit beeld.

Werk jij (of heb je gewerkt) in een kledingwinkel of elders binnen de industrie, en heb je ervaring met het weggooien van nieuwe kleding? Mail mij dan via emy@decorrespondent.nl. Je reactie wordt uiteraard vertrouwelijk behandeld.

Meer lezen?

Gezocht: een alternatief voor katoen Ooit stond katoen bekend als ‘het witte goud’. Nu heeft het de bijnaam dirty crop – omdat het telen van katoen extreem vervuilend is. Lees het verhaal van Emy hier terug Mode ontrafeld: waarom je steeds sneller gaten in je T-shirt krijgt (óók als je meer betaalt) Een shirt dat na een wasbeurt twee maten is gekrompen, een spijkerbroek die te snel scheurt of een bikinibroekje dat na één vakantie al slap om je kont hangt. De kwaliteit van kleding holt achteruit, zelfs dure merken blijken soms niet langer dan één seizoen houdbaar. De verklaring: fashion moet over de hele linie fast. Lees het verhaal van Emy hier terug