Ik heb mij stellig voorgenomen hem niet als vluchteling te benaderen, maar als kunstenaar, afgestudeerd aan de Toneelacademie in Maastricht. Wat mij betreft is hij een van de spannendste acteurs van Nederland, en als hij een van zijn zingt, word ik geraakt.

We zijn welgeteld vijf minuten in gesprek en dan noem ik hem toch een vluchteling. (Hij is niet gevlucht, het waren zijn ouders die vluchtten toen hij 11 was, naar Nederland. Waarna hij zes jaar in doorbracht.)

Zo moeilijk is het dus om de mens te zien in plaats van het type. Terwijl hij in zijn boek Samenloop van omstandigheden en ook in dit gesprek zo prachtig ruimte biedt voor toenadering.

Ontmoet geboren in Teheran, 1989.

De setting waarin het gesprek plaatsvindt is theatraal. De kleine zaal van het is zo goed als donker. Aan de zijkant staat een vleugel. In het midden een tafeltje met twee microfoons, een lampje met een brandende kaars. Dat is alles.

De sfeer is duister en intens, intiem en geconcentreerd, ik denk dat het hem als theatermaker past als een handschoen.

Sleutelzin: ‘Velen zijn er om te leven, maar ik leef om er te zijn.’