Onder het systeemplafond van de cursus ‘zelf wietolie maken’ in het pand van de stichting Mediwiet, ook wel de Cannabiskliniek, in het centrum van Haarlem, luisterden twaalf cursisten naar cursusleider en ervaringsdeskundige Rob van Haren, een zestiger met rastahaar en tatoeages. Hij en zijn vrouw droegen vrolijke rode schorten met opdruk: ‘Mediwiet, doe het zelf!’

De meeste cursisten hadden een medisch probleem. Ze waren zonder uitzondering positief over het effect van wietolie. Rob: ‘Het is simpel: een kind kan de was doen, we gaan zo klooien met z’n allen, maar eerst kijken we even naar Wernard.’

Op een scherm verscheen het markante hoofd van Wernard Bruining (69), de geestelijk vader van de cursus, die het procedé en de wonderlijke werking van THC-olie en CBD-olie uitlegde. Heel kort samengevat: baat het niet, maar meestal baat het wel. En het is heel makkelijk te maken. Als je er in gaat handelen, kun je er zelfs miljonair van worden, maar dat moet iedereen lekker zelf weten.

De vrouw van Rob, ik verstond haar naam tot twee keer toe niet, Rob zei dat ze het ook prima vond om als ‘de vrouw van Rob van Haren’ in dit artikel te figureren, bracht me naar een aanpalend ‘hok’, waar Bruining filmpjes opnam met enthousiaste cursisten, die hij daarna op het YouTubekanaal van stichting Mediwiet gooide.

Wernard Bruining bedacht een volksmedicijn

‘Miljoenen bezoekers per maand, hoor je verder niemand over van de mainstreammedia’, zei Wernard Bruining. Hij had lang grijs haar en had ook zo’n baard en zei dat hij me, als ik dat zou willen, de oren van de kop kon lullen. ‘Maar wil jij dat ook?’

Hij begon aan een halfuur durende monoloog.

Enkele citaten: ‘Ik denk dat er een kracht is die wij niet kennen, dat planten, dieren en mensen op een bepaald niveau met elkaar kunnen communiceren. Dat zal zeker gelden voor cannabisplanten.’

‘CBD-olie lijkt als twee druppels water op de stoffen die ons lichaam produceert, daarom werkt het zo snel. Het stimuleert je immuunsysteem.’

‘High zijn vergelijk ik ook wel met op een stoel of tafel gaan staan’

‘In 2013 heb ik het concept bedacht van verdunde wietolie, iedereen lachte me uit. Nu ligt het in alle supermarkten, iedereen verkoopt het. Het is een volksmedicijn, daar is behoefte aan. Van THC word je stoned, CBD is meer een lichamelijk iets.’

‘Vaak zeggen patiënten tegen me: “ik ben nog nooit high geweest”. En ik antwoord dan: “wat zonde, straks ga je dood en dan weet je nog steeds niet wat er allemaal in je hoofd zit, dat zit niet in de cannabis, dat zit in jou”. High zijn vergelijk ik ook wel met op een stoel of tafel gaan staan. Je bent nog steeds in dezelfde space, maar alles ziet er ineens net even anders uit en dat werkt bevrijdend en geestverruimend.’

Een likje voor de journalisten

Toen het over de overheid en de medicijnindustrie ging werd hij feller: ‘Bemoeimannetjes, weg ermee. Zeg, waar ben jij ook alweer van?’

Over De Correspondent was hij buitengewoon te spreken. ‘Neutraal, prettige omgangsvormen.’

Hij bleek eerder te zijn ‘behandeld’, door ‘een correspondent’ met de prettige naam Hij wees me op de voordelen hiervan, zo hoefde ik me bijvoorbeeld niet meer helemaal door zijn heen te worstelen.

Hadden wij al eens wietolie geprobeerd? Nee? Wernard: ‘Hand ophouden!’

Met een pipet legde hij twee druppels op het stuk vlees tussen duim en wijsvinger. Gebiedend: ‘Likken.’ Ik likte.

Fotograaf Jan Dirk kwam binnen, hij kreeg drie druppels. Jan Dirk tijdens het likken: ‘Wat lik ik eigenlijk?’ Wernard: ‘Deze is met THC, trouwens.’

‘En nu?’ vroeg ik. ‘Ja, nu ga je beter interviewen’, zei Wernard.

Daarna lachend: ‘Nou ja weet ik veel, als je nog meer neemt, zeg je vanavond “fuck De Correspondent” en ga je lekker slapen.’

Tegen Jan Dirk: ‘Zie je nou al wat scherper door die camera van je? Je houdt dat ding helemaal scheef, joh.’

Diploma’s voor de deelnemers

De cursisten hadden intussen met olijfolie en hennep hun eerste flesjes wietolie gemaakt. Rob: ‘Kijk ze es tevreden zijn, er zit er zelfs een z’n lepel af te likken.’

Dat was Trudy, een zestiger wier echtgenoot van de dokter te horen had gekregen dat hij nog maar veertien dagen te leven had, maar dankzij THC-olie ‘weer vrolijk rondhuppelt’. Ze noemde THC-olie ‘een wondermiddel’ en had inmiddels wel honderd mensen op zelfzorg met wietolie geattendeerd.

Aan haar tafeltje had niemand vertrouwen in de reguliere zorg. Een vrouw, ze zou later ook door Wernard worden geïnterviewd, zei: ‘Huisartsen: fuck them, ik lig al een paar jaar wakker van de slapeloosheid en depressiviteit. Sinds ik wietolie gebruik, rijd ik weer paard.’

De vrouw van Rob van Haren begon met het uitdelen van diploma’s. Gestencilde vellen waarop met stift namen waren geschreven, de deelnemers waren er zichtbaar verguld mee. De eersten stonden al op en trokken hun jassen aan. ‘Vanwege de parkeermeter.’

De vrouw van Rob van Haren: ‘Meneer mag niet meer rijden van mij. Die was zo lekker aan het klooien met de olijfolie, die heeft te veel druppeltjes op.’

Meneer: ‘Mijn vrouw rijdt.’

‘Ik heb het overleefd, maar ik ben weer gaan leven door die olie’

Gesprek met Rob van Haren, medewerker van Wernard. Hij kwam net als ik uit Arnhem, en werkte een leven lang als huisschilder: ‘Wat een rotzooi.’

Hij ging met klachten – ‘knobbel in de nek’ – naar de huisarts en belandde in de medische molen: ‘Hij zegt: je tong zit vol, je strottenhoofd zit eronder en je hebt uitzaaiingen naar je lymfeklieren. Een ellendig verhaal.’

Met Kerstmis verwijderde de kaakchirurg zeven kiezen, omdat ze anders zouden knappen bij de bestralingen. Rob overleefde, maar had ernstige bijwerkingen van de medicatie. Toen hij ervan overtuigd raakte dat zijn vrouw vleugels had, wist hij dat hij naar een ander soort medicijn moest zoeken. Wietolie bevrijdde hem van de pillen en medicijnen. ‘Dat gun ik iedereen!’

Een van de cursisten kwam vragen naar zijn kanker, hij was bang dat hij ook een knobbel in de nek had. Rob trok zijn mobiel en liet een scan van zijn hoofd zien. ‘Hier, kijk dan: die rotzooi zat overal. Je moet je gewoon effe laten checken door de dokter. Ik heb het overleefd, maar ik ben weer gaan leven door die olie. Als ik een paar dagen geen druppeltjes neem, zak ik helemaal in.’

Correctie 17 mei: In een eerdere versie stond per abuis dat de schorten van Rob en zijn vrouw groen waren.