Nina Polak begon als correspondent Cultuur, en schreef over het Moderne Leven. Maar na al die stukken over cultuur en moderne geneugten – over boeken, muziek, films, en onze – besloot ze zich te verdiepen in de andere kant van de medaille. In de existentiële houvast die sommige mensen kwijtraken.

Wat is geestelijk lijden? Wanneer ben je een aansteller en wanneer ben je echt ziek?

Lijden moet verdwijnen, is de boodschap

Het grootste misverstand over geestelijk lijden, zegt Nina in ons gesprek, is dat lijden iets is waar je vanaf moet. Waarvoor je, afgezonderd in een hokje, met een professional moet praten om te zorgen dat het zo snel mogelijk verdwijnt. Of iets waarvoor je algemene categorieën moet inrichten, zodat je het met standaardbehandelmethodes en pillen kunt oplossen.

We hadden het ook over Nina’s boeiende gesprek met psycholoog Jan Gerrit Schuurman, die zelf een psychose kreeg en daar een boek over schreef.

Hoe overleef je een zware psychose? Dit Correspondentlid vertelt over zijn lijden én herstel Jan Gerrit Schuurman is psycholoog, en kreeg in 2013 een zware psychose. Hij had geen idee wat hem overkwam. Met hulp van vrienden en een psychiater herstelde hij. In dit audioverhaal vertelt hij met veel inzicht over wat hem overkwam, en hoe dat nog steeds zijn leven beïnvloedt. Beluister dat verhaal hier.

En natuurlijk eindigden we met de cruciale vraag: welk dier is Nina?

Meer lezen of luisteren?

Depressie is een ziekte van de hele maatschappij Een depressie herken je, volgens het handboek van de psychiatrie, aan een lijst symptomen. Maar daarop ontbreekt volgens filosoof en psycholoog Bert van den Bergh het belangrijkste kenmerk: een gevoel van isolement. Er is volgens hem een nieuwe taal nodig om daarover te praten en denken. Lees het verhaal van Nina hier terug Hoe Nederlanders hun gevoel aftasten in het voorportaal van therapie De film Nu verandert er langzaam iets registreert zonder commentaar hoe Nederlanders zich tot betere, gelukkigere mensen laten coachen. Het is makkelijk om daar lacherig over te doen, maar de grondtoon van deze film is eerder verwondering. Het maakt dat je je afvraagt waarom we geestelijk welzijn niet veel eerder voeden. Op de basisschool, bijvoorbeeld. Lees het verhaal van Nina hier terug