Betaald en onbetaald werk strijden om dezelfde medewerkers
We plaatsten deze vacature in Het Financieele Dagblad om te laten zien hoezeer onze samenleving is gebouwd op een onzichtbaar fundament van onbetaald werk.
Want wie kinderen opvoedt, voor een naaste zorgt die ziek is of slecht ter been, of voor niets het huis schoonmaakt en boodschappen doet, is óók aan het werk. Je krijgt er alleen niet voor betaald.
En dus is het werk waar we het óók over moeten hebben, wanneer we het hebben over personeelstekorten, deeltijdwerk en vrouwenemancipatie.
Prijskaartje van onbetaalde zorgarbeid in Nederland
215 miljard is evenveel als een kwart van het bbp.
Was dit werk betaald, dan zou de Nederlandse economie 25 procent groter zijn dan ze nu is. Of beter gezegd: dan ze nu líjkt te zijn, omdat we dit onbetaalde werk niet zien als werk.
Met deze berekening wordt de omvang zichtbaar van werk dat essentieel is voor het functioneren van de samenleving, maar dat zelf vaak onzichtbaar blijft.
Tijd om dit essentiële werk te zien voor wat het waard is.
De grootste, onzichtbare strijd van onze tijd
In tijden van schreeuwend personeelstekort zit er niets anders op: deeltijdparadijs Nederland moet aan de bak.
Maar weet je wat Nederlanders doen wanneer ze niet op hun werk zijn? Dan zorgen ze voor hun kinderen, ouders en naasten. Kortom: dan werken ze óók. Ze krijgen er alleen niet voor betaald.
In een kraakhelder pleidooi toont Lynn Berger de gevolgen van de grootste, onzichtbare strijd van onze tijd: die tussen betaald en onbetaald werk.
