Meerdere experts zeiden het afgelopen jaar tegen me: we hebben een voedselbeleid nodig in Nederland. Dan kunnen we alle grote problemen in één keer aanpakken. Dus vroeg ik de hoofdverantwoordelijke, staatssecretaris van Economische Zaken Martijn van Dam, wat hij hiervan denkt. Jullie kunnen ook vragen stellen.

Om ervoor te zorgen dat wij te eten hebben, gebruiken boeren massaal bestrijdingsmiddelen, geproduceerd door bedrijven als Monsanto. Dat kun je een slechte zaak vinden. Je kunt zelfs een rechtszaak beginnen, zoals een aantal activisten deze week deden tijdens een fictief tribunaal. Maar in plaats van preken voor eigen parochie kun je beter deze vraag stellen: waarom kunnen boeren nog niet zonder?

Overal ter wereld werd zondag stilgestaan bij voedsel en de productie daarvan. Ik belde de staatssecretaris, Martijn van Dam (PvdA) om het daar eens over te hebben. Want wie is er nu aan zet - de overheid of de consument? Aan de telefoon kwamen we daar niet helemaal uit. Volgende maand praten we verder. Ik neem je vragen en ideeën graag mee.

Veel voedselwetenschappers stellen dat een landbouwbeleid alleen niet meer voldoende is: de impact die voedsel heeft in verschillende beleidsdomeinen moet centraal staan. Deze vrijdag komt de Wageningen Universiteit bij monde van bestuursvoorzitter Louise Fresco met een visie op hoe zo’n landbouw- en voedselbeleid eruit moet zien.

Een voedselbeleid: dát hebben we nodig als we honger, milieuvervuiling, klimaatverandering willen tegengaan en biodiversiteit, volksgezondheid en eerlijke handel willen waarborgen. Dat beweren beleidsmakers, ondernemers en wetenschappers. Alleen: dat beleid ís er al.

Een groeiende wereldbevolking op een aarde die niet meegroeit: hoe gaan we dat aanpakken? Eén denkrichting wil de hoogte in: voedselproductie in of op gebouwen. Daarmee wordt de tot nu toe steeds groeiende kloof tussen platteland en stad voor het eerst weer kleiner. Met behulp van hightech oplossingen nota bene.

Nederlandse insecten smaken belabberd, constateert chef en voedselonderzoeker Ben Reade. Hij kan het weten. Hij reisde de wereld rond op zoek naar de lekkerste insecten. Morgen gaat Bugs, een documentaire over die zoektocht, in première in Amsterdam. Ik sprak met hem over zoemende insecten, buzzwords en systemische verandering.

Politicoloog Herman Lelieveldt schreef een boek over voedselpolitiek dat duidelijk maakt waarom het systeem veranderen vreselijk moeilijk is. Maar wat is de oplossing?

De discussie onder mijn vorige stuk over hoe moeilijk het is als consument duurzamere keuzes te maken, liep snel uit op een loopgravengevecht tussen veganisten en andersdenkenden. Daarom wordt het tijd het vlees voorlopig even in de koelkast te laten liggen en de aandacht te verleggen naar een andere vastgelopen strijd: welke vorm van landbouw willen we?

Als we het voedselsysteem willen veranderen - zodat het de aarde minder belast - moeten we ons voedselpatroon aanpassen. Maar kunnen we dat wel, minder vlees en chocolade eten?

Duurzaam voedsel: iedereen heeft er de mond van vol. Behalve de ruim 800 miljoen hongerigen op de wereld. Dat roept de vraag op: we kunnen wel massaal verduurzamen, maar is er dan wel genoeg te eten? Begin van een verhalenreeks.