Wanneer deed een wildvreemde iets goeds voor jou? Dit waren jullie hartverwarmende reacties

Kristof S’Jongers

‘Ik was op weg met de tram naar een concert in Antwerpen. Bij een van de haltes werd een oudere mevrouw onwel en viel flauw. Het was een koude februaridag. Ze werd direct geholpen door enkele mensen. Een man legde haar hoofd op zijn knieën en sprak haar moed in. Een vrouw gaf haar jasje af om over het slachtoffer te leggen.

Nog een andere man deed de deuren open van de tram (die sloten immers altijd automatisch) zodat de vrouw in kwestie steeds genoeg licht had. En de chauffeur weigerde verder te rijden tot de mensen van de ziekenwagen er waren. En eigenlijk is dat ook maar één voorbeeld.’

Lotte Brouwer

‘Mijn dochter was net geboren en ik was met haar de stad in gelopen, waar ik een vrij grote vaas en bloemen kocht. Niet handig, bleek al snel. Zij kreeg een vreselijke huilbui, dus vaas met bloemen in de kinderwagen en mijn dochter op de arm.

Staat er ineens een wat oudere meneer naast me: 'Gaat het wel, meiske? Je doet het hartstikke goed'

Ik wilde zo snel mogelijk naar huis, maar natuurlijk stond de brug open, dus ik sta daar met een hoopje kabaal op mijn arm. Niemand keek op of om en ik raakte eigenlijk een beetje wanhopig. Het hielp ook niet dat het bloedheet was, trouwens.

Anyway, op het moment dat ik bijna op mijn hormonale breekpunt was, staat er ineens een wat oudere meneer naast me: “Gaat het wel, meiske? Je doet het hartstikke goed.”

Ik heb me nog nooit meer gezien gevoeld dan toen en ik geloof ook zeker niet meer dat de mens zo egoïstisch is als de cynische mens ons wil laten geloven.’

Fiona Luck

‘Die keer dat ik in de sneeuwstorm met mijn verkleumde peuter achterop met de fiets de tram wilde instappen bij de laatste halte op IJburg en ik niet mee mocht van de conducteur, omdat ik geen fietskaartje kon pinnen en die lieve mevrouw die daar als passagier zat en voor ons een kaartje kocht. Die mevrouw was onze lifesaver. Nu, vier jaar later, ben ik u nog steeds dankbaar.’

Miriam Winkel

‘Ooit op skivakantie werd mijn partner gered uit een benarde off-pistesituatie. Hij was angstig “het bos in gevlucht”. De gehuurde ski’s bleven daar, maar een ervaren Duitse skiër nam hem op zijn rug mee naar beneden. Geweldig!’

Eveline Melcherts

‘In het vliegtuig ruilde iemand van plek voor mij, waardoor ik een hele ruime stoel kreeg met baby. Zonder het te vragen. Echt zó lief! En ze was zelf erg lang en zou acht uur lang opgepropt zitten. Echt, ik waardeerde het zo enorm!’

Josta Marijn Kolkwoman

‘Zo vaak, praktisch dagelijks! Als ik mijn fiets vergeet op slot te zetten, zelfs een keer in het centrum van Leiden mijn auto met sleutel erin, als iemand me een paraplu biedt, of me “eet smakelijk” wenst terwijl ik van een ontbijtje geniet in de voortuin. Als iemand me voorrang geeft op de fiets omdat het regent, of iets cadeau doet omdat ik te weinig wisselgeld heb. Overkomt me allemaal regelmatig.’

Marloes Duyker

‘Na een botsing met een andere fietser was er iemand die mij overeind hielp, wat mij zelf niet lukte omdat ik zo’n beetje was vervlochten met m’n fiets.’

Stephanie van Houts

‘Een buschauffeur die geen dienst meer had, heeft mij gisternacht van het vliegveld naar het treinstation gereden! Zo lief!’

Brechtje van Dam

‘Die keer dat de treinen van Arnhem naar Utrecht niet reden terwijl ik een belangrijk tentamen had. De man die toen de paniek in mijn ogen zag, voorstelde samen een taxi te pakken naar Utrecht en voor mij te betalen (arme student, dus ik kon het zelf niet missen).

Toen ik het geld had overgemaakt, kreeg ik het teruggestort, met de tekst: ‘Bewaar maar voor je afstudeerfeestje!’

Ik stond erop hem terug te betalen, dus vroeg zijn rekeningnummer. Toen ik het geld later overmaakte kreeg ik het de volgende dag net zo hard weer teruggestort, met de omschrijving: “Bewaar maar voor je afstudeerfeestje!” Gigantische held.’

Francien Winsemius

‘De schoonmaker van de trein kwam na zijn nachtdienst de portemonnee die ik verloren was bij mij thuis afleveren.’

Leonie Verloop-Vuurboom

‘Dagelijks bij Stichting Present Enschede! We helpen mensen aan een nieuwe start in hun leven, door groepen vrijwilligers in te zetten die hun woning een make-over geven. Prachtige ontmoetingen die levensveranderend zijn. Voor de ontvanger, maar zeker ook voor de gever.’

Anke Ooms

‘Op m’n verjaardag in de trein richting Schiphol om een paar maanden in Azië te gaan backpacken, raakte ik gezellig aan de praat met een voor mij onbekende vrouw.

Op het perron bij het uit elkaar gaan, wenste ze me een fijne reis en duwde ze vijf euro in mijn hand, op de manier waarop mijn oma dat vroeger deed. “Hier”, zei ze. “Dit is voor je verjaardag, kun je zo meteen op Schiphol een kop koffie van mij nemen.”’

Heidi Lansbergen

‘De man in de wijk Sanitá in Napels die een paar haltes eerder dan mijn dochter en ik moest uitstappen, en in de bus aan een medepassagier vroeg om met ons mee te reizen en met ons mee te lopen naar onze bestemming, zodat ons niets vervelends zou overkomen en we niet zouden verdwalen. Dan voel je je gezien en zelfs geliefd. Ik ben die mensen zo dankbaar.’

Marike Klugkist

‘Gisteren ging ik kitesurfen en uit frustratie dat het allemaal niet lukte liet ik al mijn spullen liggen op een plek die later volstroomde met water toen het hoogwater werd. Toen ik later terugkwam, bang dat al mijn spullen in het water dreven, bleek dat iemand alles had opgeruimd en mijn lijnen heel netjes had opgerold en allemaal bij elkaar had gelegd op een droog stuk op het strand. En hij was niet eens boos, maar zei “don’t worry”. Wat een held!’

Saskia Spaninks

‘Ooit mijn eerste gloednieuwe smartphone kwijtgeraakt in de bossen in de sneeuw (het was een witte). Lichtelijk in paniek de route terug gaan lopen.

'Stop mijn telefoon maar in mijn brievenbus als je die van jou gevonden hebt', zei hij

Onderweg kwam ik een man tegen die mij zijn telefoon gaf, zodat ik al bellend naar mijn eigen nummer verder kon. “Stop mijn telefoon maar in mijn brievenbus als je die van jou gevonden hebt”, zei hij. (We woonden allebei in dezelfde plaats.) Gelukkig al bellend mijn telefoon gevonden. Ik was en ben ernstig onder de indruk van het vertrouwen dat deze man mij gaf.’

Daphne Wegdam

‘Mijn bankpas deed het niet in de supermarkt bij het afrekenen en er stonden niet genoeg fondsen op mijn creditcard op dat moment (jaren geleden). Best een lange rij klanten achter me. Stond bijna in tranen van schaamte met m’n boodschappen te kiezen wat ik dan moest weglaten.

De kassier (een wat oudere man) zei dat hij het zou voorschieten en dat ik het geld later kon brengen. Zo dankbaar voor die man, zal het nooit vergeten. Natuurlijk het geld met zelfgemaakte koekjes zo snel mogelijk teruggegeven, en een bedankbriefje.’

Liesbeth Bruil

‘Op het station stond ik te wachten op mijn trein naar huis. Ik probeerde krampachtig mijn tranen in te houden en bleef naar de grond kijken. Opeens voelde ik een hand op mijn schouder. Naast mij stond een vrouw die mij vriendelijk aankeek en alleen maar zei: “Ik weet zeker dat het goed komt. Goede reis.”’

Alie Vos 

‘Ik stond op een dag voor kerst met mijn auto aan de weg, zonder olie. Een auto stopte, de meneer achter het stuur vroeg wat eraan mankeerde. Ik vertelde over de olie. Hij zei: “O, wacht, misschien heb ik nog wat.” Uit de kofferbak kwam een volle fles motorolie. Toen de olie bijgevuld was, wilde ik hem geld geven. Waarop hij reageerde met: “Nee, dat is niet nodig, geef dat wat jij wilde geven maar aan iemand die het nodig heeft. Fijne Kerst.”

Ik bedankte hem en reed vervolgens naar de plaatselijke supermarkt, waar ik bij de straatkrantverkoper een straatkrant kocht, hem het geld gaf en zei: “Alstublieft, een cadeautje en een fijne Kerst.”’

Thjum Arts 

‘Dikke tip als je vriendelijkheid van vreemden wilt leren kennen: sloop het voorvakje van je tas. Bij mij is de rits van mijn voorvakje kapot, waardoor hij altijd open staat. Bijna elke treinrit waarschuwt een vreemde wel dat mijn vakje openstaat. Ik kan het bijna niet laten om geen nieuwe te kopen…’

Bertina Kuiper

‘Ik stond in de rij bij de supermarkt en had veel meer in mijn karretje dan nodig was. Mijn boodschappentas lag in de auto, omdat ik eerder dacht maar een paar dingen te komen kopen. Ik wilde al uit de rij stappen, mijn tas pakken en weer achteraan aansluiten. De mevrouw achter mij zei: “Welnee joh”, en bood aan mijn plek vast te houden.

De mevrouw achter me had mijn boodschappen er al op gelegd

De caissière voor mij was sneller dan ik had verwacht, want ik kwam terug en mijn boodschappen lagen netjes op de band en ik was meteen aan de beurt. De mevrouw achter mij had mijn boodschappen er al op gelegd, ik hoefde alleen maar in te pakken en te betalen. Ik vond dat zo lief. Was echt een fijne ervaring!’

Harry Fiegel

‘Ik kwam bij een kassa in een supermarkt iets van acht euro tekort. Een vrouw achter mij luisterde en rekende in stilte mee en vulde het tekort aan. “Nee, geen gemaar...”’

Lunamae Cats

‘Ik kwam in Utrecht van de trap op het station en sloeg per ongeluk wat treden over. De man voor me hoorde dat schijnbaar (ik had hakken aan) en draaide zich in een split second om, gooide zijn tassen in de lucht en ving mij op, net een slapstick.

Ik bedankte hem in het Nederlands, hij vroeg of ik in orde was in het Arabisch en ondanks de taalbarrière begrepen we elkaar perfect. Thanks, stranger.’

Rolan van Ierland 

‘Een keer met mountainbiken mijn ketting gebroken, minstens een uur lopen. Toen stopte er een andere mountainbiker die reparatieschakels bij zich had. Samen de ketting gerepareerd en de route verder gefietst, hij hoefde er niets voor te hebben en zei: “Ach, zo helpen we elkaar!”’

Tobias Le Oof

‘Mijn vriendin was op het vliegveld in Istanbul tussen twee vluchten door haar telefoon opeens kwijt vlak voordat we het vliegtuig in moesten. Hele vakantie ervan overtuigd geweest dat hij gestolen was. Om aangifte te mogen doen, moesten we onderweg terug nog heel snel langs de gevonden voorwerpen, in de korte tijd tussen de vluchten door. Daar was hij netjes ingeleverd.’

Bobbie Blommesteijn 

‘Ik ben, toen ik door mijn eigen stupiditeit de laatste trein miste en de batterij van mijn telefoon leeg bleek, door twee gasten met de auto naar huis gebracht. Om half twee ’s nachts! En ik moest dus naar een andere stad!’

Janneke ter Linden-Postulart 

‘Ik had een verkeerde rekening ingesteld staan toen ik draadloos wilde betalen met mijn telefoon bij de supermarkt. Géén idee hoe ik dat kon veranderen of wat het probleem was. Een gewone pinpas had ik niet bij me. Een vrouw die achter mij stond, rekende het voor mij af en stuurde later een tikkie. Zo mooi, hoe mensen vol vertrouwen je helpen.’

Anja van der Vegt 

‘Afgelopen zomer met de kids naar Madurodam geweest. Met de trein. Voordat de trein naar huis vertrok nog lekker gegeten bij de Huiskamer op station Den Haag. Bij thuiskomst erachter gekomen dat mijn dochter haar geliefde vestje kwijt was. Ze was zó verdrietig. Na wat speurwerk bleek het nog in de Huiskamer te liggen waarna ze zo lief waren het vestje naar ons te sturen. Van een vergoeding van de verzendkosten wilden ze niks weten.’

Luc Hofmans

‘Mijn dochter vergat op vakantie haar mobiele telefoon in de bus. De bus was al weg en de busmaatschappij gaf aan dat we aan het eind van de dag konden navragen of-ie bij de gevonden voorwerpen zat. Dat klonk niet echt hoopgevend.

Een meisje had de telefoon gevonden en vond het geen probleem op ons te wachten

We waren op terugreis naar huis: hoelang ga je wachten totdat die telefoon uit de lucht komt vallen? Op dat moment werd ik gebeld door de telefoon van mijn dochter. Een meisje had de telefoon gevonden en ze vond het geen enkel probleem om haar eigen busrit te onderbreken en even op ons te wachten bij een bushalte. Telefoon weer terug, geweldig!’

Liesbeth De Paepe

‘Onderweg naar Berlijn voor vakantie brak het beentje van de bril van mijn zoontje af, waardoor hij die niet meer kon dragen. In het centrum gingen we naar een opticien. Ze konden dit merk niet bestellen, maar vroegen wat later terug te keren. Ze hadden er beentjes van een andere bril aangezet die er sterk op leken.

Toen ik vroeg wat de schade was, zei de man: “Niets. Als je ooit nog eens in Berlijn komt en je hebt toevallig een bril nodig, kijk dan ook eens in mijn etalage.”’

Catherine De Mulder

‘Handen vol met drie kleine kinderen, met onder meer een Maxi-Cosi, en een handtas met die dag uitzonderlijk veel centjes (vierhonderd euro) erin. Om de kinderen eerst veilig in de auto te plaatsen, had ik de handtas op het dak van de auto gelegd. En... Ja, gejaagd weggereden met de handtas nog steeds op het dak.

Pas een half uur later gemerkt wat er gebeurd was, maar nog voor ik in paniek kon zijn, had een wildvreemde de handtas al op mijn adres afgeleverd. Met alles er nog netjes in. Hij kreeg een dikke knuffel en een paar goede flessen wijn.’

Manon Geven 

‘Ik was voor het eerst alleen met mijn kinderen op reis naar het buitenland. We aten wat in een restaurantje op het station in Duitsland. De jonge zakenman naast ons liep weg met zijn koffer, maar liet zijn mobiel achter. Ik riep hem na. Hij kwam terug, het bleek dat hij alleen de treintijden had willen opzoeken.

Hij was heel dankbaar voor de zorg voor zijn telefoon. Zó dankbaar dat toen ik even met mijn dochter naar het toilet ging, hij stiekem onze rekening betaalde! Toen hij wegging, kreeg ik nog een briefje van hem: “Moge Allah u zegenen”, stond er (in het Duits). Ik was ontroerd, wat een bijzondere ontmoeting!’

Femke Joy Huybers-Saffrie

‘Niet bij mij gebeurd, maar het heeft een enorme impact op me gehad. Ik zat op het vliegveld in Accra te wachten op mijn vlucht en een Nederlands meisje plofte zichtbaar geëmotioneerd, maar ook opgelucht in de stoel voor me neer.

Ze vertelde dat toen ze ging inchecken haar vlucht niet betaald bleek. Er was iets misgegaan. Maar niets aan de hand, ze hoefde alleen het ticket nog maar even te betalen, want haar plek was nog vrij. En toen bleek haar creditcard niet te werken. Geld overmaken duurde te lang en de gate zou gaan sluiten.

Een Ghanese man zag haar staan en vroeg naar het probleem. Zonder te aarzelen stelde hij voor haar het bedrag te geven

Ze rende naar buiten om te kijken of ze het bedrag kon pinnen, maar dat ging niet voor het volledige bedrag. Daar barstte ze in huilen uit, ze was moe en wilde gewoon zoals gepland naar huis. Een Ghanese man zag haar staan en vroeg naar het probleem. Zonder te aarzelen stelde hij voor haar het bedrag te geven en hij zou het geld een dezer dagen wel weer op zijn rekening zien verschijnen.

En zo geschiedde. Nog overweldigd door deze geweldig lieve daad zat ze dus opgelucht voor me. Ze had net haar vader gesproken en die had het geld overgemaakt naar de rekening van deze aardige man. En zij stapte, zoals gepland, bij mij in het vliegtuig. Dit verhaal is me altijd bijgebleven!’

@rietdijkdanielle

‘Ik stapte een volle trein in en voelde me niet zo lekker. Het was erg druk en ik keek om me heen, een beetje peilend waar een vuilnisbak of iets was om eventueel te kunnen spugen als het zover was. Ik zag onder andere een jongen, beetje een onguur type. Vettig haar, vlassig baardje, donkere kleding vol vlekken... (Mijn oordeel was al klaar.)

Per minuut voelde ik me slechter worden. Dat werd erger en erger en uiteindelijk viel ik flauw. Toen ik bijkwam, tilde uitgerekend deze jongen mij de trein uit en bleef hij met mij wachten op het station tot ik werd opgehaald... Van alle mensen in de trein. Nog steeds zo dankbaar.’

@dorothegoossens

‘Mijn dochter stuurde vanmorgen een Snapchat vanuit de trein van een hand (de hare) met een overheerlijke bonbon erop. Met als commentaar: “Als iemand in de trein jarig is en de hele coupé trakteert.”’

Sophie Billekens

‘Oh, ik zie het continu! Die keer dat mijn dochter haar Nintendo DS met ál haar spelletjes in een tasje in de tram liet liggen en dat die gewoon werd ingeleverd bij verloren voorwerpen. Bij ons op het volkstuincomplex delen mensen vaak plantjes en gereedschap. En toen de laatste Harry Potter uitkwam, zorgden alle klanten in de boekhandel waar ik werk ervoor dat niemand spoilers vertelde over het boek...

Ik ben ook van nature idealist, en heel blij om te zien dat ik toch niet zo alleen ben als ik soms dacht.’