Oproep: Heb jij ervaring met stervensbegeleiding?

Mijn volgende artikel op De Correspondent gaat over de laatste levensfase en over sterven. Als huisarts in een verzorgingshuis en in een buurt vol oude mensen kom ik veel in aanraking met vraagstukken rondom voltooid leven, euthanasie en palliatie. Bijna iedere maand begeleid ik wel één of twee mensen die sterven. 

In de jaren dat ik nu als huisarts werk denk ik iets te zien veranderen. Stervensbegeleiding gaat moeizamer. Ik ervaar steeds vaker frictie. Patiënten – maar ook familie – raken soms geïrriteerd als ik een gesprek aanga over waarom zij de dood kiezen.

Ik wil begrijpen hoe dat komt. Ik denk omdat we steeds minder tolerantie hebben voor lijden, en ook vinden dat we meer recht hebben op bepaalde hulp, zonder dat deze er daadwerkelijk is. Wat de oorzaak ook is, het gevolg is dat zowel familie als ik ontevredener op het proces terugkijken. Daarmee doen we groot onrecht aan deze laatste levensfase, die steeds meer wordt ontdaan van betekenis. 

Ik heb niet alle wijsheid in pacht

Ik realiseer me heel goed dat ik pas zes jaar huisarts ben, en dus niet alle wijsheid in pacht heb. Omdat ik merk dat ik veel leer van de reacties van leden, achteraf, wil ik graag vooraf in contact komen met mensen die geoefend zijn op dit gebied.

Heb jij als zorgprofessional ervaring met vraagstukken rondom voltooid leven of met stervensbegeleiding en heb je de afgelopen jaren ook gemerkt dat deze hulp en hulpvraag veranderd zijn, dan kom ik graag met jou in contact. Laat hieronder een bijdrage achter of stuur me een mail. Uiteraard ga ik vertrouwelijk om met je verhaal. Alvast bedankt!

Meer lezen?