In een poging zicht te krijgen op een van de meest precaire gebieden binnen ons zorgstelsel – de jeugdzorg – plaatste ik afgelopen maandag de volgende oproep.

De zorg in Nederland veranderde vijf jaar geleden namelijk rigoureus: zorgtaken die voorheen de verantwoordelijkheid waren van de landelijke overheid, worden sinds toen uitgevoerd door gemeenten. Het idee daarachter: gemeenten zitten ‘dichter op de burger’ en hebben zo beter zicht op wie zorg behoeft. Boven op die overdracht kregen de gemeenten de opdracht te bezuinigen. 

Het gevolg: er is inmiddels veel beter zicht op wie er hulp nodig heeft (in veel gemeenten betekent dit: meer mensen die geholpen moeten worden), maar er is minder geld om die hulp daadwerkelijk te kunnen bieden.

Uit de honderden reacties die ik sinds maandag kreeg blijkt een hoop (een hóóp), maar de gemene deler binnen de uiteenlopende perspectieven en problemen lijkt: het verschilt per gemeente hoeveel en welke hulp er beschikbaar is. En dat zorgt voor veel onduidelijkheid over het hoe, wat, waar en waarom, zowel bij de mensen die zorg inkopen als verlenen als ontvangen. Regel- en administratiedruk weerhoudt mensen ervan de juiste zorg op de juiste plek te krijgen.

Sinds ik de oproep plaatste, is het carnaval in mijn inbox. En net zoals tijdens het echte carnaval ben ik dankbaar en overweldigd tegelijk. Omdat het aantal reacties zo groot is (als ik je nog niet terug heb gemaild: ik kom eraan), ben ik op dit moment samen met onze gespreksredacteur Gwen Martèl bezig orde aan te brengen in al jullie verhalen, vragen en ideeën. 

We gaan in gesprek met twee groepen: raadsleden en pleegouders

Welke verhalen er uiteindelijk verteld worden op het platform is nog onmogelijk te zeggen, maar zodra we daar meer zicht op hebben, zal ik het delen. Wat we nu al weten: er zijn twee groepen in het bijzonder waarmee we binnenkort in gesprek gaan op onze redactie.

Omdat de invulling van de jeugdzorg verschilt per gemeente, is onze eerste stap: om tafel gaan met verschillende raadsleden die zich in verschillende woonplaatsen met dit onderwerp bezighouden. Hoe geven zij hun taken vorm? Waar lopen ze tegenaan? Waar zien ze kansen? We nemen je vragen aan hen graag mee. Dus: wil je iets weten, draag dan bij onder dit verhaal. Dan zorgen we ervoor dat het ter sprake komt als we de raadsleden bijeen hebben.

Een volgende stap wordt het bij elkaar brengen van een tweede groep die zich massaal meldt: pleegouders. Omdat ook hier elke ervaring particulier is en vaak afhankelijk van de gemeente waarin het zich afspeelt, lijkt het ons waardevol om ouders met elkaar in gesprek te brengen. Zo kunnen we waar mogelijk verhalen, ervaringen en perspectieven uitwisselen. Ook hier geldt: heb je vragen, stel ze hieronder, dan geven we ze door. 

Voor nu: nogmaals dank voor alle bijdragen tot nu toe. Blijf vooral mailen, de eerste verhalen volgen snel.

Gezocht: professionals en ouders die kunnen vertellen hoe het gaat met de jeugdzorg in Nederland Meer kinderen helpen met minder geld. Dat is wat jeugdzorgers sinds de decentralisatie van de zorg in 2015 wordt gevraagd. Het idee was: hulp op maat bieden én bezuinigen. Maar er gaat veel mis. De komende maanden duik ik in deze problematiek, en daarvoor wil ik graag met jullie praten. Lees mijn eerste artikel over de jeugdzorg hier terug