Luister deze winter mijn boek ‘De tweede’: Kinderen kosten niet alleen tijd, ze transformeren de tijd

The New York Times heeft sinds begin dit jaar een aparte site met verhalen over ouderschap. Over zwangerschap en opvoeden gaat het, en veel van de stukken bevatten praktische, wetenschappelijk onderbouwde tips. 

De koppen schetsen een aardig beeld van het soort ouder aan wie deze adviezen gericht zijn: neurotisch, overvraagd, en vreselijk onzeker. ‘Overcoming Motherhood Imposter Syndrome’, luidt een recente; ‘The Worst Kind of Mom Guilt’, is een andere. ‘Is It Bad to Take So Many Pictures of My Kid?’ vraagt een derde. 

Soms zijn ze zo over de top dat ik er een screenshot van maak. Dat deed ik bij de kop ‘The Exhaustion is Real’. De bijbehorende afbeelding toonde een ouder die ingeklemd dreigde te raken tussen de wijzers van een doortikkende klok. De portee van het stuk – waarin ik me behoorlijk herkende, ik behoor vrees ik tot de doelgroep – was dat de vermoeidheid die veel ouders voelen niet alléén aan slaapgebrek kan worden toegeschreven.

Natuurlijk, wie een baby heeft die meerdere keren per nacht wakker wordt, is moe. Maar ook ouders met kinderen die gewoon goed doorslapen, hoor je verkondigen dat ze moe zijn.

Die vermoeidheid, zei een socioloog die in het verhaal werd opgevoerd, wordt veroorzaakt door de tijdsdruk die ouders ervaren. Die laat zich omschrijven als: ‘Niet genoeg tijd, te veel aan de hand’. Kinderen, zei zij, brengen een heel scala aan eisen met zich mee die maken dat ouders ‘tijdsarmoede’ ervaren. Ouders hebben niet alleen minder ‘vrije tijd’ dan mensen zonder (thuiswonende) kinderen, de vrije tijd díé ze hebben, is ook nog eens gefragmenteerder. Dat maakt moe.

Over ouders, kinderen en tijd

Deze winter doen we de audioversie van mijn boek De tweede cadeau. Wekelijks publiceren we een aantal hoofdstukken in podcastvorm, en de twee hoofdstukken van deze week gaan over ouders, kinderen en tijd.

In hoofdstuk 9 zoek ik uit hoeveel tijd het kost om twee kinderen groot te brengen en hoe ouders hun tijd verdelen over kinderen en werk. ‘Betalen’ vrouwen en mannen evenveel voor het grootbrengen van hun kinderen? En heeft de massale toetreding van vrouwen tot de arbeidsmarkt iets veranderd aan de tijd die ouders met hun kinderen doorbrengen? 

Sociologen en economen die onderzoek doen naar tijd, behandelen tijd vaak als een munteenheid: ouders ‘investeren’ tijd in hun kinderen, kinderen ‘kosten’ tijd, enzovoorts. Maar kinderen zijn niet alleen van invloed op de tijdsbesteding van hun ouders; ze veranderen eveneens de manier waarop ouders de tijd beleven, zoals die socioloog in The New York Times ook observeerde.

Zeker met kleine kinderen lijken dagen heel lang te duren, terwijl de jaren voorbijvliegen. Hoofdstuk 10 gaat over hoe dat komt – en over de vraag wat, wanneer het op het gezin aankomt, betere metaforen zijn om het over tijd te hebben. 

Veel luisterplezier!

PS: Wil je liever alle hoofdstukken in één keer luisteren? Dat kan, want in het podcastkanaal van De tweede  staan ze allemaal bij elkaar.