Deze week: Kunnen schrijven over wat je boeit is het beste ooit. Dat klinkt logisch, maar is niet vanzelfsprekend

Plots pleurde een plafondplaat omlaag in een winkelcentrum. Het was mijn eerste stagedag bij de krant en ik werd erop afgestuurd. De plaat was inderdaad gevallen. Niemand had het zien gebeuren, toch was het even schrikken geweest.

Op dag twee werd een granaat uit de Tweede Wereldoorlog gecontroleerd ter ontploffing gebracht in een weiland buiten de stad. Budget voor een fotograaf was er niet, dus ik moest beschrijven hoe dat ging.

Dag drie: Máxima kwam een kinderdagverblijf openen. Ze kwam. Het kinderdagverblijf was nu open.

Mijn krantenstage werd uiteindelijk nog vet, maar aan die eerste week hield ik een terugkerende nachtmerrie over. Een waarin ik m’n agenda opensla en die al weken vooruit is gevuld met ‘dingen die gebeuren beschrijven omdat ze gebeuren’.

Van alle journalistieke vrijheden die we bij De Correspondent hebben, is kunnen maken wat je daadwerkelijk boeit me het allerliefst. Onderwerpen mogen uitpluizen omdat ze je opwinden, opnaaien, verwarren of veranderen. Er spreekt vertrouwen uit, het motiveert en levert geïnspireerde stukken op. En dan kan het alsnog gaan over plafondplaten, als je Marcel van Roosmalen bent.

Daarom, deze week: vijf stukken van vijf correspondenten die schrijven over wat ze boeit. Want hoe logisch dat ook klinkt; het is niet altijd vanzelfsprekend dat het kan.

Politiek is liefde

Nesrine Malik, correspondent Better politics op ons zusterplatform The Correspondent, werd geraakt door een uitspraak van een conservatieve, katholieke Ierse politicus met een homoseksuele zoon. Op de vraag hoe die politicus het homohuwelijk kan steunen zei hij: ‘Ik houd van mijn zoon. Als je van iemand houdt, dan doe je het.’ Die boodschap, van liefde die wordt omgezet in politiek, was volgens Nesrine de kern van een beweging die van Ierland het eerste land ter wereld maakte waar het homohuwelijk via een referendum werd ingevoerd.

De wondere wereld van webshops

Kledingcorrespondent Emy Demkes weigerde jarenlang online pakketjes te bestellen. Vandaag besteld, morgen in huis? Dat kon nooit goed zijn voor mens en milieu. Maar haar nieuwsgierigheid naar wat er schuilgaat onder die belofte won het van de scepsis. En dus gooide Emy digitale mandjes vol, klikte op de knop ‘bestel nu’ en belandde in een wonderlijke zoektocht.

Achteraf is het mooi wonen

Sportcorrespondent Michiel de Hoog heeft een goede smaak in cartoons. In de aftrap van zijn nieuwe serie over het fenomeen ‘wijsheid achteraf’ haalt hij het geweldige South Park-personage Captain Hindsight aan: de superheld die na elke ramp komt aanvliegen om te vertellen wat je anders had moeten doen. Michiel vraagt alle leden: ‘Ken jij voorbeelden van gevallen waar deze wijsheid achteraf een kwalijke – of juist positieve – rol speelt?’

De strijd tegen beperkende abortuswetten

Correspondent Irene Caselli (First 1000 days) doet vanuit Argentinië voor The Correspondent verslag van een gevecht voor mensenrechten. In Latijns-Amerika, waar 97 procent van alle vruchtbare vrouwen leeft onder het gevaar van beperkende abortuswetten, volgt ze de strijd van de mensen die abortus willen legaliseren – en ziet wat je daarvan kan leren.

Komt een algoritme voor de rechter

Correspondent Ontcijferen Sanne Blauw geeft zoveel om cijfers en hun invloed op de wereld dat je niet anders kunt dan met haar meeleven als ze zegt: ‘in Den Haag stond vandaag een algoritme voor de rechter’. In haar overtuigende verhaal over SyRI, een systeem waarmee de overheid allerlei persoonsgegevens aan elkaar knoopt om fraude op te sporen, combineert ze haar oprechte verbazing met een missie: journalistiek op zijn pakkendst.