Waarom zit er nog geen statiegeld op kleding?

Luisteraars! Ik (Jesse) had er zelf nooit zo bij stilgestaan, maar volgens mij ben ik het toonbeeld van duurzaam kledingbeleid. Ik bezit weinig kleren, draag de kleren die ik heb al jaren, en nog beter: ik was zelden! Je zou mijn collectie uitgerekte H&M-shirts van jaren terug, ongewassen spijkerbroeken en vesten met tandpastavlekken kunnen omschrijven als slow fashion.

Afijn, je kunt niet van iedereen verwachten dat ze zich zo onbewust duurzaam kleden. We zijn inmiddels namelijk in het tijdperk van de fast fashion beland: snel opeenvolgende collecties van spotgoedkope kleding, die al even snel weer wordt weggeworpen. En dan is er ook nog de opkomst van e-commerce: steeds vaker passen we onze kleren in de huiskamer, niet in de winkel.

Mode en textiel zijn samen goed voor 2 procent van het wereldwijde bbp. Een giga-industrie dus, met een giga-impact op het milieu, het verkeer, het landschap, en ga zo maar door.

Hoog tijd, kortom, om daar eens een blik op te werpen in de podcast. Met vragen als: wat gebeurt er met kleding die niet meer wordt gedragen? Hoe zit het met al die busjes die kleding heen en weer slepen – bezorgen, ophalen, bezorgen, ophalen? Wat doet deze industrie eigenlijk met de omgeving, het verkeer, de goede zaak? En – misschien wel het belangrijkste – waarom zit er nog geen statiegeld op kleding?