Beste,
Niet lang geleden verscheen er op Twitter een gedicht van Jessica Salfia, een docent en schrijver uit West-Virginia. Het was volledig opgebouwd uit de openingszinnen van e-mails die ze de afgelopen tijd heeft ontvangen en begon zo:
In these uncertain times / as we navigate the new normal / Are you willing to share your ideas and solutions? / As you know, many people are struggling.
I know you are up against it: / the digital landscape. / We share your concerns. / As you know, many people are struggling.
En zo verder, enzovoorts: de wereld van nu, en onze pogingen er woorden voor te vinden, in 33 regels (lees ze vooral allemaal!). Die pogingen lopen uiteen van onbeholpen tot opportunistisch tot hartbrekend goedbedoeld, en laten zien hoe onvast de grond voelt onder onze voeten, nu, in these uncertain times.
Dit is mijn openingszin: ik hoop dat je gezond bent, en iedereen van wie je houdt ook. In mijn vorige nieuwsbrief, die ik schreef vóór alles anders werd, bracht ik een ode aan de zorg. Dat die sector binnen een paar maanden onder nog veel grotere druk zou komen te staan, had ik me toen niet kunnen voorstellen. Dat er in steden over de hele wereld massaal voor zorgmedewerkers geapplaudisseerd zou worden ook niet.
Dat eerste is verschrikkelijk, dat tweede hoopgevend: wanneer dit voorbij is, en dat gaat nog veel te lang duren natuurlijk, hoop ik dat we niet vergeten wat we nu weten: dat de zorg van levensbelang is, en alle waardering verdient die we haar kunnen geven. Overigens geldt mijn hoop voor wel meer beroepen die min of meer in de categorie ‘onderhoud’ vallen; ik schreef er deze column over.
Een gids in bange dagen
Ik hoop dus dat je gezond bent – van lichaam én van geest. Dat je je niet al te zeer overweldigd voelt door het nieuws, niet vereenzaamt of juist gek wordt van je huisgenoten, niet te angstig bent, niet te verveeld. Om je een beetje te helpen met de chaos en de verveling werken we op De Correspondent samen met lezers en experts aan een gids waarin we de beste journalistieke producties rondom het coronavirus verzamelen en samenvatten.
Een van de thema’s die in de gids centraal staan, is het effect van het coronavirus op onze mentale gezondheid. Twee weken geleden schreef ik een aantal van de stukken rondom dat thema aan elkaar in dit artikel ; de meest recente toevoegingen vind je in dit overzicht.
Overigens staan we zelf ook niet stil. Mijn collega’s maakten veel moois de afgelopen tijd, zoals bijvoorbeeld dit verhaal van OluTimehin Adegbeye over waarom ‘afstand houden’ in veel delen van de wereld helemaal niet werkt, deze podcast van Marjolijn van Heemstra over hoe de maan ons wat ruimte kan brengen in deze benauwde dagen, dit verhaal van Nina Polak over een eeuw aan pandemieën en dit stuk van Maite Vermeulen over de vraag wat erger is: corona, of honger? En onze nieuwste collega Josta van Bockxmeer ging meteen maar met een onmogelijke vraag aan de slag: wat betekent het coronavirus voor de huizenmarkt?
Vertrouwen in experts
Wellicht ook van invloed op je mentale gesteldheid, momenteel, is de mate van vertrouwen die je hebt – vertrouwen in de toekomst, in de politiek, in jezelf en in anderen. Ik dacht al een tijdje na over vertrouwen – wat het is, wat het doet, wat er gebeurt wanneer het eraan ontbreekt – en vroeg me af in hoeverre ons vertrouwen in wetenschappelijke experts, waar nu voortdurend een beroep op wordt gedaan, sterker of zwakker wordt tijdens een crisis als deze. Op zoek naar het antwoord, dat natuurlijk niet eenduidig bleek te zijn, maakte ik een rondgang langs, jawel, vertrouwensdeskundigen. Het resultaat lees je in dit verhaal.
Een nieuw sleutelwoord: ‘thuis’
Deze nieuwsbrief tik ik uiteraard thuis. Aan een lessenaartje in de slaapkamer, een plek die mijn vriend en ik de afgelopen weken ‘het kantoor’ zijn gaan noemen. Door de muren heen hoor ik de kinderen protesteren tegen het huisonderwijs (waar collega Johannes Visser een mooi stuk over schreef) en buiten klinkt het onophoudelijke gedreun van kiepwagens en straatwalsen, want de kade wordt opnieuw bestraat.
Dit is denk ik wat de pandemie voor veel van ons óók betekent: een einde aan werken in stilte. Mocht je nog niet genoeg hebben gelezen; de verhalen die Zeno Siemens een tijdje geleden voor De Correspondent maakte, over geluid, herrie, en gezondheid, zijn ook nu zeer de moeite waard.
Zo meteen leg ik de laatste hand een stuk over wat het betekent om zo veel thuis te zijn – en over wat het verband is tussen thuis zijn en je thuis voelen. Dat verschijnt eind volgende week op De Correspondent. Voor nu: goed weekend, en hou je haaks. As you know, many people are struggling.
Tot de volgende,
Lynn.
Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.
Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.
Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!