Hoe het Duitse zakenleven zijn enorme belangen in Rusland verdedigt We mochten afgelopen week briesen van verontwaardiging toen oud-kanselier Gerhard Schröder de Russische president Vladimir Poetin omhelsde bij zijn verjaarsfeestje, enkele maanden geleden dronk onze eigen koning bij de winterspelen in Sotsji nog gemoedelijk een biertje met hem. In dit stuk verkent Der Spiegel hoe het Duitse bedrijfsleven zijn enorme belangen in Rusland tracht te verdedigen. Ontmoet Clemens Tönnies, een vleesfabrikant die voor miljarden aan varkensvlees in Rusland afzet en voorzitter is van de Raad van Toezicht van de door Gazprom gesponsorde voetbalclub Schalke ‘04. Ten tijde van Sotsji zei hij nog dat hij zich zorgen maakte dat Rusland zo’n negatief imago had. Nu manifesteert hij zijn liefde voor het land wat minder. Maar in de kern is het perspectief van Duitse zakenmannen zoals de zijne: we laten wat we in de afgelopen jaren met veel pijn en moeite hebben opgebouwd niet door sancties kapot maken. (Tomas Vanheste) Little Love for Sanctions: Ukraine Crisis A Tightrope Walk for German Businesses (1.900 woorden) Uitbuiting onderaan de voedselketen Voor deze tip moet je actie ondernemen. De vorige week uitgekomen documentaire Food Chains van Sanjay Rawal draait vrijdag 9 en zaterdag 10 mei op het Food Film Festival in Amsterdam. We maken ons best druk om ons eten. Voedselkwaliteit, genetische modificatie en dierenwelzijn staan zeer in de belangstelling. Deze documentaire belicht een ander aspect: het dagelijks leven van mensen onderaan de voedselketen. Landarbeiders in de Verenigde Staten, ofwel immigranten, ontvangen namelijk amper genoeg geld om rond te komen. De film volgt een groep tomatenplukkers in Florida, die een vakbond is begonnen en beantwoordt de vraag: is dit hedendaagse slavernij? (Daphné Dupont-Nivet, stagiaire) Food Chains (De reis naar het festival en 83 minuten) Wat doet een dirigent eigenlijk? Het is een vraag die ik mezelf vaak gesteld heb als ik naar een klassiek concert ging. Wat staat die man (vrouw?) daar toch met zijn armen te wapperen? Is het een aanstellerige traditie, of voegt een dirigent echt iets toe aan de muziek? Muziekcriticus Ivan Hewitt geeft in dit vlotte en inzichtelijke stuk antwoord op die, toch wel, retorische vragen. Hewitt duikt in de geschiedenis (de dirigent blijkt nog helemaal niet zo heel lang te bestaan) en eindigt bij de grote meester Bernard Haitink. Tijdens een repetitie hield die een student voor: ‘Dit is smerige muziek, totaal niet charmant. Het moet sarcastisch zijn.’ En toen klonk het orkest scherper. Misschien klinkt mijn volgende concert nu ook anders. (Andreas Jonkers) What do conductors do? (1.215 woorden) Hoe de Amerikanen een monster baarden in Irak Op het moment dat ik dit schrijf, worden de stemmen van de parlementaire verkiezingen in Irak nog geteld. Maar één ding staat al vast: de huidige premier Nuri al-Maliki zal een belangrijke machtsfactor blijven. En dat is slecht nieuws voor Irak. In dit mooie verhaal, van enkele weken geleden, beschrijft de zeer goede journalist Dexter Filkins hoe Al-Maliki de afgelopen jaren als premier de sektarische spanningen alleen maar verder heeft opgevoerd. Volgens Filkins is hij misschien wel de grootste sta-in-de-weg naar vrede in Irak (voor zover dat mogelijk is). Het wrange is dat de Amerikanen zich deerlijk in hem hebben vergist. Ze hoopten in Al-Maliki een controleerbare stroman te hebben gevonden, maar het tegendeel bleek waar: ze kregen een sterke autocraat, die zich weinig aan de Verenigde Staten gelegen laat liggen. Een mooi verhaal waarmee je de spanningen in Irak beter leert begrijpen. (Dimitri Tokmetzis) What We Left Behind (11.000 woorden)

Het beste van De Correspondent deze week

Retweet me en ik zal zeggen wie wij zijn Twitter lijkt vooral een vergaarbak van geklets en geklaag. Maar die 140 tekens die we honderden miljoenen keren per dag de wereld insturen, leveren inmiddels bijzondere nieuwe inzichten op. Of de Olympische Spelen digitaal verbroederen bijvoorbeeld. Of: welke muziek door gaat breken. Welkom in de wondere wereld van de netwerktheorie. Lees hier het artikel van Dimitri Het Nederlandse onderwijs zou zich minder op de arbeidsmarkt moeten richten Het Nederlandse onderwijsstelsel is erop gericht leerlingen zo goed mogelijk voor te bereiden op de arbeidsmarkt. De nadruk komt daardoor te liggen op concrete vaardigheden en toetsen en minder op algemene vorming. Terwijl ten tijde van een crisis die algemene vorming weleens de sleutel zou kunnen zijn. Lees hier het artikel van Johannes In São Paulo zijn onvoltooide WK-stadions niet het grootste probleem In de aanloop naar het WK onderzoekt De Correspondent de onderbelicht gebleven kanten van gastland Brazilië. In deel 1 bezoekt gastcorrespondent Jan Jager São Paulo en ontdekte daar dat de bewoners een veel groter probleem kennen dan de vertraagde bouw van hun WK-stadion: een ware crack-epidemie teistert de grootste stad van het land. Lees hier het artikel van Maite


Herman Van Rompuy: grijze muis, sluwe vos of wijze uil? Vlak voor de Europese verkiezingen publiceert Herman Van Rompuy ‘Europa in de storm.’ De veelbespotte voorzitter van de Europese Raad blijkt een eloquente verdediger van zijn daden en van de Europese Unie. Maar overschat hij zijn eigen rol niet? En waarom zegt hij zo weinig over de democratie? Lees hier het artikel van Tomas Het kantoor waar je werkt heeft zijn beloften nooit waargemaakt Het kantoor en de kantoorbaan zijn zulke vanzelfsprekende fenomenen dat je haast zou vergeten dat ze een geschiedenis hebben. Een bijzondere geschiedenis, met één rode draad: het ideaal van het kantoor om de werknemer te bevrijden en te emanciperen, is nooit verwezenlijkt. Het verhaal van de bureaus, archiefkasten en cubicles die ons leven bepalen. Lees hier het artikel van Lynn