Beste,

Integratie is zo’n onderwerp dat met regelmaat terugkomt in de commentaren onder mijn artikelen. Denk: allemaal leuk en aardig, een betoog voor meer arbeidsmigratie, maar hoe zit dat dan met integratie? Of: hartstikke erg dat er mensen sterven op de Middellandse Zee, maar als we ze in groten getale binnenlaten, brengt dat een hele hoop integratieproblemen met zich mee.

Integratie, of het gebrek daaraan, is een superingewikkeld thema. Wat kunnen we verwachten van nieuwkomers in Nederland? Wat kunnen zij van ons verwachten? En waarom lukt integratie zo vaak niet?

De documentaire Een vreemde wereld geeft op geweldige wijze inzicht in de complexe realiteit achter dit soort vragen. De film volgt vier vluchtelingen in het eerste jaar van hun integratie in Amsterdam. Vier totaal verschillende mensen, die ieder tegen verschillende problemen aanlopen. Maar ook tegen dezelfde dingen: waarom leren we wel over palingmuziek, maar niet over het zorgsysteem?

De docu is tot en met 5 juli En de filmmaker, Julia von Graevenitz, staat klaar om over de film te beantwoorden!

En De Tegel ging naar...

Nou, helaas dus niet naar mij. Maar in mijn categorie – Online – ging de prijs wel naar een zeer terechte winnaar: een fotograaf die ik hoog heb zitten. Ilvy Njiokiktjien won voor haar eerdere werk in Zuid-Afrika al eens de World Press Photo Photo Award. En met haar laatste project, Born Free: de kinderen van Mandela, nu dus een Tegel.

Born Free is een waarbij Njiokiktjien verschillende Zuid-Afrikanen portretteert die ná de afschaffing van de apartheid zijn geboren. Jongvolwassenen, die de vruchten plukken van de vrijheid en gelijkheid die Mandela bracht. Tenminste – dat is natuurlijk de vraag. Een gemengd stel, een dakloze prostituee, een student, een ondernemer: hun verhalen gaan over de vraag wat er van Mandela’s beloftes terecht is gekomen. En geven zo een bijzonder inkijkje in dit land.

Hoe vrijwillig is vrijwillige terugkeer?

Dan wilde ik nog twee kritische stukken tippen over de ‘vrijwillige terugkeer’ van migranten – een stokpaardje van de Europese Unie. Nog vóór migranten Europa bereiken, bieden we hun een ticket naar huis, plus wat re-integratiehulp. Voor velen die in Libië in vreselijke omstandigheden gevangenzitten is het zo’n beetje de enige optie. Ik volgde eerder een jaar lang twaalf migranten die terug werden gevlogen.

Maar lang niet altijd is het te controleren wat er met deze terugkeerders gebeurt na thuiskomt. Zeker in een land als Eritrea, is daar geen enkel zicht op, ontdekte En of migranten de terugkeer überhaupt als ‘vrijwillig’ ervaren, is ook maar de vraag, van hetzelfde platform zien. Het zijn belangrijke bevindingen voor een thema waar zo veel Europees geld naartoe gaat.

Overigens vrij grappig – de eigenaar van Euronews heeft ooit een geheel eigen oplossing voor het Europese asielprobleem voorgesteld. Miljardair Naguib Sawiris wilde wel een om vluchtelingen daar met open armen te ontvangen en een woonplaats te bieden.

Tot slot...

...is mijn vorige nieuwsbrief bij velen van jullie in de reclamemap beland. Waarom dat is, weten we eigenlijk niet. De wegen van Het-Almachtige-Google zijn ondoorgrondelijk. Maar wil je voorkomen dat het gebeurt? Voeg mij dan even aan je e-mailcontacten toe!

Tot de volgende!