Beste,

Het nieuws over corona-apps is haast niet bij te houden. De Nederlandse app wordt inmiddels getest en zal spoedig over het hele land De Duitse app wordt stevig gedownload, maar nog De Britse app De Franse app levert nauwelijks De Japanse app is, zo vertelde een Japanse journalist mij vorige week, zo’n drie miljoen keer gedownload – volstrekt ontoereikend voor dat enorme land. En de Amerikanen lijken alles te hebben opgegeven.

Ondanks al dit nieuws zullen Morgan en ik even terugschakelen de komende tijd en wat minder over de apps gaan schrijven om een aantal andere onderwerpen te kunnen belichten.

Vorige week maandag dat flink wat kritiek losmaakte. We stelden daarin dat Google en Apple misschien niet de best aangewezen bedrijven zijn om zulke belangrijke beslissingen te nemen over technologie die gebruikt wordt om een pandemie te bestrijden. De ommezwaai van veel landen – die hun eerdere plannen lieten varen en uiteindelijk het model van Google en Apple omarmden – wijst volgens ons op een dieper probleem: Big Tech dreigt in sommige opzichten te veel macht te krijgen over wat voorheen essentiële overheidstaken waren.

Het laatste woord is daar zeker nog niet over gezegd. Op dit moment verzamel ik allerlei data die moeten laten zien hoe Big Tech haar tentakels over cruciale (digitale) infrastructuur heeft geslagen. Daarover na de vakantie meer.

Als de baas op de stoel van de dokter gaat zitten

Ondertussen bijt Morgan zich vast in hoe werkgevers surveillance gebruiken om zieke medewerkers op te sporen. Het volgende stuk van de nieuwsbrief is afkomstig van haar ( kun je je haar Engelstalige nieuwsbrief lezen).

De bouwvakker veegt zijn haar bij zijn voorhoofd opzij, terwijl een temperatuurmeter op hem wordt gericht. Dit is dagelijkse routine geworden op een bouwplaats in de Amerikaanse stad Charlotte. Bouwvakkers moeten ’s ochtends bij aankomst een aantal vragen beantwoorden en hun temperatuur laten opmeten, alvorens ze een sticker krijgen waarop staat dat ze gezond genoeg zijn om te

Het Witte Huis moedigt dit soort temperatuurmetingen aan door werkgevers te vragen op zoek te gaan naar ‘indicatieve symptomen’ bij werknemers. Dit soort technologie duikt steeds meer op, ook al kunnen ze een vals gevoel van veiligheid geven. De WHO zegt dat het nog een is of mensen die covid-19 hebben opgelopen maar geen symptomen vertonen ook het virus kunnen verspreiden.

Dat weerhoudt bedrijven er niet van om een gevoel van veiligheid te scheppen nu de lockdown in veel landen wordt versoepeld, mensen terugkeren naar het werk en klanten weer gaan shoppen. In India bijvoorbeeld neemt het maaltijdbezorgingsbedrijf Behrouz Biryani dagelijks van alle werknemers de temperatuur op en drukt de metingen af op de bonnetjes die de klanten krijgen, zodat zij

Dit soort koortsdetectie vindt plaats met verschillende technologieën. Er zijn de temperatuurmeters die op pistolen lijken. Maar soms, zoals bij de broodjesketen kunnen die geïntegreerd worden met camerasystemen, of gezichtsherkenning. Andere bedrijven experimenteren met andere vormen van ‘coronatech’, zoals contact tracing-systemen digitale of andere die een waarschuwing kunnen geven als werknemers zich niet aan de gepaste afstand houden.

Bedrijven kunnen zich dit doorgaans makkelijker veroorloven dan overheden. Werknemers zullen zich niet zo snel verzetten, maar krijgen vaak ook weinig informatie over wat er met de data gebeurt. En vaak worden werknemers al in de gaten gehouden: hun locatie wordt bijvoorbeeld al gevolgd door de baas. Het is voor werkgevers vaak ook makkelijker om het gebruik van dit soort systemen algemeen verplicht te stellen.

Dit kan tot vreemde situaties leiden. Hoewel de contact tracing-app in India vrijwillig is, verplichten sommige werkgevers het gebruik ervan door hun werknemers, zoals bij maaltijdbezorger en In Duitsland zien sommigen dit bezorgd aan. De Groenen hebben ingediend om te voorkomen dat het gebruik van dit soort technologie verplicht kan worden door werkgevers.

Dan nog wat lees- en kijktips

  • The New York Times heeft over hoe het coronavirus zich in Amerika heeft verspreid. Ik ben natuurlijk vooral geïnteresseerd in de data en visualisatiemethoden. Mooi gedaan in ieder geval.
  • Technologiedenkers Evgeny Morozov en Renata Ávila hielden over ‘solutionisme’, het hoogmoedige idee dat technologie de oplossing kan zijn voor grote maatschappelijke problemen. Het is een lekker meanderend gesprek voor op de achtergrond.
  • En ook in Eurozine over hoe Big Tech zich invecht in de gezondheidszorg vond ik goed. Het is nogal gericht op het Verenigd Koninkrijk, maar laat mooi zien met wat voor overmoed techbedrijven de gezondheidszorg binnenstormen en wat de gevolgen daarvan zijn.