Onlangs hadden we op de redactie van De Correspondent een discussie over het Europese lijstduwerschap van onze correspondent Ewald Engelen voor de Partij voor de Dieren. Is die politieke rol wel te verenigen met die van onafhankelijk (Europa-)commentator op ons platform?
Nee, vonden sommigen: je geeft zo onevenredig veel podium aan één uitgesproken politieke kleur, en dat ook nog eens in verkiezingstijd. Kun je dan nog zonder vooringenomenheid opiniëren? Of word je dan spreekbuis van één partij? Het is niet voor niets goed gebruik bij kranten dat, wanneer een opiniemaker zich voegt bij een partij, hij of zij de pen neerlegt.
Ja, vonden anderen: geen mens is objectief - en polemisten al helemaal niet. Juist niet zelfs. Dat een commentator zijn opvattingen niet alleen in tekst propageert, maar ook in politieke daden omzet door lijstduwer van een partij te worden waar hij achter staat, valt juist te prijzen: beter dan alleen maar aan de zijlijn blijven staan. Voorwaarde, vond men, is wel dat je er transparant over bent.
Ik ben benieuwd hoe jullie hierover denken. Is het beter geen politiek belang te hebben bij waar je over schrijft? Of is het juist lovenswaardig als columnist je opvattingen niet alleen in woord maar ook in daad om te zetten?
Om de discussie van enige context te voorzien, hebben we Ewald gevraagd een stukje te wijden waarin hij toelicht waarom hij lijstduwer van de Partij voor de Dieren is geworden. Ook daarover waren de meningen overigens verdeeld: sommige correspondenten vonden dat juist nog meer ‘gratis reclame,’ anderen vonden het een vorm van transparantie.
Wat vinden jullie?
/dc-useruploads-images/a04000094b164a7a83c63ac13211e605.png)