Video: Hoe goudvisjournalistiek leidt tot incidentenpolitiek
Verbolgen zijn over iets, dat acuut vergeten, en dan niet veel later net zo verbolgen zijn over het omgekeerde. Je zou het goudvisjournalistiek kunnen noemen. Nieuws als permanente verontwaardiging zonder richtingsgevoel: alles een schande vinden, nergens de samenhang in zien.
Als de toeslagenaffaire iets laat zien, dan is het de houdgreep van verontwaardiging waarin pers en politiek elkaar gevangen houden. Eerst op hoge toon ‘zero tolerance’ eisen en een paar jaar later je verbijsterd afvragen waar ‘de menselijke maat’ is gebleven. Voortdurend het vertrouwen in mensen als naïef en goedgelovig afschilderen om vervolgens schande te spreken van ons zwartgallige mensbeeld.
Kortom: van journalistiek zonder geheugen krijg je politiek zonder geheugen.
Liever lezen? De columnversie van deze video vind je hier.
Hierover in gesprek? Graag! Dat kan in de bijdragesectie onder de geschreven versie van mijn column.
Komt een land bij de dokter
Michelle van TongerlooAls straatarts ziet Michelle van Tongerloo dagelijks hoe ingewikkeld helpen is geworden. In haar boek Komt een land bij de dokter laat ze zien hoe het beter kan.
