05.03.21 Aanbeveling 10-45 min

De Chinese onderdrukking van de Oeigoeren van dichtbij bekeken (en nog 4 verhalen voor het weekend)

Adjunct-hoofdredacteur

Elke vrijdag tippen correspondenten hun leesvoer voor het weekend. Deze week: hoe vrouwelijke politici seksistisch worden bejegend op internet en in de media, de vruchtbaarheidsarts die zijn eigen zaad gebruikte om kinderwensen te vervullen, en waarom een huis vinden in Utrecht steeds lastiger wordt.

Zo ziet de Chinese onderdrukking van de Oeigoeren eruit

De Tweede Kamer noemt het inmiddels genocide: de massale vervolging, internering en tewerkstelling van Oeigoeren in China. Sinds enkele jaren wordt deze van oorsprong islamitische bevolkingsgroep in het westen van China zwaar onderdrukt. Voor het minste of geringste kun je in een detentiecentrum – eufemistisch ‘heropvoedingskampen’ genoemd – worden vastgezet. De Oeigoerse cultuur wordt systematisch uitgewist. Het is lastig voor buitenlandse media te onderzoeken wat er precies speelt: de Chinese overheid houdt een ijzeren grip op mens en informatie in de regio. In deze rijke productie volgen we een aantal gevangenen die niet werden vervolgd omdat ze iets hebben misdaan, maar omdat ze moslim zijn. (Dimitri Tokmetzis, correspondent Surveillance & Technologie)

The New Yorker: ‘Inside Xinjiang’s Prison State’ (Leestijd: 35 minuten)

Het seksisme tegen vrouwelijke politici op internet en in de media

Vrouwelijke politici krijgen op sociale media veel meer haat en bedreigingen over zich heen dan hun mannelijke collega’s. En het gaat bij het gescheld ook onevenredig veel vaker over hoe ze eruit zien, wat ze dragen en hoe hun stem klinkt – hun vrouw-zijn, dus. Tegenstanders en trollen zetten misogynie in als politiek wapen, concludeert De Groene Amsterdammer in dit uitgebreide, deels statistische onderzoek naar vrouwenhaat in de media, waarvoor het blad samenwerkte met de Universiteit Utrecht. Het seksisme zit diep, ook in keurige kranten en tijdschriften: waar in gesprekken met mannelijke politici woorden domineren als ‘financiën’, ‘rechtsstaat’ en ‘belastingdienst’, gaat het bij hun vrouwelijke collega’s vooral over ‘vrouw’, ‘dochter’, ‘moeder’, ‘meisje’ en ‘leven’. (Hans Pieter van Stein Callenfels, eindredacteur)

De Groene Amsterdammer: ‘Misogynie als politiek wapen’ (Leestijd: 25 minuten)

De vruchtbaarheidsarts die stiekem zijn eigen zaad inzette om kinderwensen te vervullen

In de jaren zeventig en tachtig insemineerde vruchtbaarheidsarts Jan Karbaat ten minste 65 vrouwen met zijn eigen zaad – zonder dat zij dat wisten, en tegen alle zaaddonatierichtlijnen in. Ook maakte hij zich schuldig aan seksuele intimidatie en misleidde hij sommige vrouwen op een andere manier – bijvoorbeeld door weliswaar zaad van een andere donor te gebruiken, maar te liegen over wie die donor was. Wat doet het met je, als kind, wanneer je (donor)vader niet blijkt te zijn wie je dacht? Wat doet het met je als moeder, wanneer de arts die je aan een kind hielp, je ook enorm heeft opgelicht? En wat beweegt iemand om zo’n gigantisch nageslacht te willen produceren? Over die vragen en meer gaat dit prachtig vormgegeven docudrieluik, dat het kijken meer dan waard is. (Lynn Berger, correspondent Zorgzaamheid)

VPRO: ‘Het zaad van Karbaat’ (Kijktijd: 45 minuten)

Nog even en Utrecht is net zo onbetaalbaar als onze hoofdstad

Mijn eerste kennismaking met Utrecht was een labyrinthische speurtocht via de Patatstraat van het oude Centraal Station en het groezelige Hoog Catharijne uit de jaren zeventig waar je net niet claustrofobisch werd van het lage systeemplafond, om uiteindelijk te eindigen in een van de sfeervolle werfkelders aan de Oudegracht. Sindsdien is het overdekte winkelcentrum verbouwd tot Dubai-achtige mall, gentrificeren volkswijken als Lombok en Ondiep in rap tempo en is het voormalige postkantoor aan de Neude omgevormd tot statige bibliotheek annex studiewalhalla annex ontmoetingsruimte. Als Utrecht-correspondent zag Charlotte Huisman de stad gigantisch opknappen, maar tegelijk steeds ontoegankelijker worden voor mensen met lagere inkomens. Nieuwe wijken worden uit de grond gestampt op ex-fabrieksterreinen, maar de woningen zijn niet te betalen voor mensen die minder verdienen dan twee keer modaal. Als het nog tien jaar zo doorgaat, verdwijnt ook de middenklasse zonder een ton vermogen achter de hand uit het ooit zo dorpse Utrecht. (Riffy Bol, algemeen redacteur)

De Volkskrant: ‘Hoe mijn stad Utrecht verandert in misschien wel een yuppenenclave’ (Leestijd: 10 minuten)

Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.

Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.

Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!

Theatercollege: De bermudadriehoek van talent