Het aanhoudende succes van de middelmatige superster
Voor het over voetbal gaat, gaat het eerst over #functieelders. Ik raad je Jesse Frederiks stuk van vandaag van harte aan. Wat helpt is dat ik het er volledig mee eens ben. Het debat over Rutte en Omtzigt en #functieelders leek mij voorbij, nadat was gebleken dat Mark ‘Michael Corleone’ Rutte Omtzigt niet had willen wegwerken, maar juist belangrijk had willen maken. Minister. Angel eruit, leek me. Maar nee! Rutte moest en zou weg. Mij leek hier de wens de vader van de gedachte. Ik bedoel: Rutte weg, en dan? Voor je het weet krijg je een andere middelmatige superster als vervanger. (Hem over iets substantieels te laten vallen is wat anders.) Is dit een bruggetje? Ja, dit is een bruggetje naar het volgende onderwerp.
Over middelmatige supersterren – in Vak K, in de bestuurskamer, of in de dugout
Ik geef het maar toe, toen ik de titel zag van het paper van arbeidseconoom Thomas Peeters over voetbaltrainers, The Survival of Mediocre Superstars in the Labor Market, was ik al verkocht. Op het veld overleven in het voetbal alleen de allerbeste spelers. Maar náást het veld? Zien we daar nu echt de crème de la crème van het trainerstalent dat deze wereld rijk is?
Dat leek mij altijd al niet. Peeters’ paper gaf er een naam aan: mediocre superstars, middelmatige supersterren, wat ik grappig en herkenbaar vond. Maar er was meer. Het fraaie is dat Peeters en zijn mede-auteurs, Stefan Szymanski en Marko Terviö (de bedenker van de theorie), het succes van de middelmatige superster niet verklaren uit vriendjespolitiek, maar uit volkomen rationele overwegingen.
In het kort: de voordelen van het aanstellen van een veelbelovende maar onervaren trainer wegen niet op tegen de nadelen ervan. Hij/zij kan namelijk heel slecht zijn: goed mogelijk, je weet het niet. Hij/zij kan ook heel goed zijn, maar dan raak je hem/haar waarschijnlijk snel kwijt aan een hogere bieder. Kortom: wees niet te streng als jouw club straks weer eens WEGGELAKT of WEGGELAKT of WEGGELAKT aanstelt als trainer.* Het is niet onlogisch.
Overigens had ik denk ik een aspect van de zaak beter moeten beschrijven. Het is niet zo dat er onder voetbaltrainers of onder CEO’s serieuze jandoedels rondlopen. Nou ja: vast wel een paar. Het punt is vooral dat de sport het beschikbare talent aan trainers niet goed benut. Uit de groep mensen die het zouden kunnen doen, worden lang niet de besten gekozen.
Verder: de theorie van Terviö is natuurlijk niet de enige of overheersende verklaring voor de gebrekkige vernieuwing en verbetering van het vak. Er is ook een old boys network dat talentvolle nobody’s uitsluit, en er zijn allerlei vooroordelen: tegen jonge trainers, tegen trainers die zelf niet professioneel voetbalden, tegen trainers met een donkere huidskleur, en tegen vrouwen.
* In het stuk noem ik een paar trainers. Dick Advocaat, Ron Jans, Frank de Boer, Željko Petrović. Misschien had ik dat niet moeten doen. Ik kan niet bewijzen dat zij middelmatig zijn. Wel voldoet Advocaat aan het sjabloon dat Terviö schetst (een extreem lange carrière in een competitieve sector); werd De Boer ondanks drie high profile mislukkingen (Inter Milaan, Crystal Palace, Atlanta United) bondscoach; en voldeed Willem II met Petrović aan de onspectaculaire veilige keuze die Peeters me schetste toen ik hem voor het eerst over het onderzoek sprak.
Lees-, luister-, kijktips
- Voormalig mid-mid van Manchester United Michael Carrick praat over kijkgedrag.
- Rory Smith schreef eind december over FC Midtjylland. Het inzicht hier is dat het overbrengen van nieuwe voetbalinzichten van kennis inmiddels belangrijker is dan het verwerven van nieuwe kennis. Hoe beïnvloed je spelers? Hoe laat je ze dingen die ze jarenlang zus gewend waren te doen zo doen? Ik denk dat het antwoord is: meer individuele coaching.
- 'Daar is-ie. Met z'n hoodie. Hee Frenkie. Hoe is-ie? Trainingssessie. Met Messi.' Als je deze leuk vindt, dan vind je dit ook mooi.
- Deze had ik de afgelopen tien jaar gemist: Daryl Morey en Sam Hinkie schreven in 2011 samen een stukje over Moneyball, de film.
- Pieter Zwart analyseert Turkije-Nederland. Vingers op zere plekken leggen van hoog niveau.
- Zwart interviewde Raymond Verheijen. Vingers op zere plekken leggen van hoog niveau.
- Mooi interview met Mrs. mRNA Kati Karikó, de vrouw zonder wie we de geweldige vaccins niet zouden hebben. Science schreef vier jaar terug al over haar.
- Ik zal maar eerlijk zijn: ik snapte weinig van deze column van Maxim Februari. Ik denk niet dat Lodewijk XIV naar Mark Rutte kijkt en dan denkt: Grote Speler. En ook niet dat dat binnen afzienbare tijd gaat gebeuren. Ook omdat Lodewijk dood is, maar je snapt wat ik bedoel. Het is niet echt een leestip dus, maar meer een verzoek om jouw mening. Waarom is dit wel een goede column?
- Ik vond dit wel een goed stuk van Hans Steketee. Als je weet dat alles transparant wordt, dan zegt niemand iets interessants meer. Ik vrees dat critici van de Rutte-doctrine dat vergeten. Oké, misschien moet niet alles in achterkamertjes worden besloten. Maar soms toch wel. En dus zou ik zeggen: laten we ze wat comfortabeler maken. Voor als het er echt toe doet. Ik bedoel: daar moet het gebeuren. Beamertje, fatboys, tafelvoetbal, grote vaas blauwe M&M's, en dit land is in no time weer bestuurbaar.
- De neanderthaler: uitgestorven door klimaatverandering en een pandemie? Waarschijnlijk. John Lanchester schreef erover. Ook (zonder registratie) in alle zoetgevooisdheid te beluisteren.
- Deze rubriek over klassieke muziek is voor neanderthalers-met-evolutionaire-ambities als ik zeer geschikt. En misschien ook wel voor neanderthalers zoals jij!