Auto-ongelukken kennen alleen maar verliezers Joshua Sharpe schreef als verslaggever voor een krant in de Amerikaanse stad Atlanta over verkeersongelukken en raakte zelf ook betrokken bij twee zware botsingen. Het deed hem inzien dat autorijden een vals – en daarmee fataal – gevoel van controle geeft. Je denkt dat je je auto de baas bent, maar als je met machines van duizenden kilo’s rondrijdt, hoeft er maar íéts te gebeuren of er gaan mensen dood. ‘Collateral damage’, we halen onze schouders erover op: blijkbaar zijn we bereid die prijs te betalen voor onze mobiliteit. Maar intussen worden mensenlevens totaal verwoest – dag in, dag uit. (Hans Pieter van Stein Callenfels, eindredacteur) The Atlantic: ‘We Should All Be More Afraid of Driving’ (Leestijd: 15 minuten)
Waarom we liever stroomstoten dan onzekerheid voelen De laatste tijd ben ik veel over onzekerheid aan het lezen. Ik schreef er in mijn boek al kort over en door de pandemie werd ik er alleen maar nieuwsgieriger naar. Er was zo veel dat we niet wisten over covid-19. Helpen mondkapjes? Gaat er een vaccin komen? Komen er mutaties? Ineens moesten we met die onzekerheid leren omgaan. Nou ja, die onzekerheid was er natuurlijk allang: van geopolitiek tot technologische ontwikkelingen, van de liefde tot de dood. Maar, schrijft journalist Maggie Jackson in dit fijne essay, we ontvangen nog liever een stroomstoot dan dat we niet weten of we een schok zullen krijgen. Met andere woorden: doe ons maar zekerheid. Dat is zonde, want onzekerheid helpt juist om richting te vinden in een veranderende wereld. (Sanne Blauw, correspondent Ontcijferen) The Boston Globe (via 360 Magazine): ‘Onzekerheid tilt denken naar hoger plan’ (Leestijd: 10 minuten)
‘Cancel culture’ is tegelijkertijd goed, slecht en broodnodig Het komt weinig voor dat het debat over cancel culture de simpelste vragen ontstijgt: is de online afrekencultuur iets goeds of iets gevaarlijks? Bestaat cancel culture wel of niet? Podcasthost Ezra Klein probeert een andere vraag centraal te stellen: wat willen we eigenlijk bereiken, en hoe pakken we dat aan? Hij gaat in gesprek met YouTuber Natalie Wynn en opiniemaker Will Wilkinson – beiden slachtoffers van de cancelcultuur – en zoekt met hen naar manieren waarop we dit fenomeen een positievere en productievere richting op kunnen sturen. Volgens Klein is het uiteindelijke doel een wereld waarin we respectvoller over elkaar praten en met meer openheid naar elkaar luisteren. Daarvoor moeten we de grenzen van wat aanvaardbare uitlatingen zijn herijken, en online shaming is een essentieel onderdeel van dat proces. Maar we moeten niet vergeten dat het veelvuldig inzetten van sociale schaamte ook nadelen kent: het kweekt vijandschap, in plaats van dat het mensen helpt om medestanders te worden van elkaar. (Valentijn De Hingh, correspondent Identiteit) The Ezra Klein Show: ‘Shame, Safety and Moving Beyond Cancel Culture’ (Luistertijd: 1 uur)
Deze excentrieke Franse filmfanaat ontsnapte twee keer uit de gevangenis Als doorgewinterde cinefiel die Hollywoodklassiekers als Heat, Reservoir Dogs en Point Break vrijwel woord voor woord kan citeren, leek het bijna onvermijdelijk dat het leven van Rédoine Faïd zou uitmonden in een spectaculaire blockbuster. De zoon van Algerijnse immigranten groeide op in een arme voorstad van Parijs, waar hij vanaf jonge leeftijd in het criminele circuit verkeerde. Als 18-jarig jochie trok hij zijn revolver bij een overval en putte hij uit een jarentachtigfilm over de Franse gangster Jacques Mesrine. Bij een toevallig rendez-vous hees hij misdaadcineast Michael Mann, naar eigen zeggen zijn ‘technisch adviseur’, op een voetstuk. Faïds sinistere carrièrepad ging in 2010 bergafwaarts toen zijn vermoedelijke kompanen een 26-jarige politieagente doodschoten. Maar geheel in de geest van Hollywood wist Faïd tot twee keer toe uit de gevangenis te ontsnappen: eerst met explosieven, later met een helikopter. Nu staat hem een celstraf van zo’n tachtig jaar te wachten. Zou Michael Mann de filmrechten al bemachtigd hebben? (Riffy Bol, algemeen redacteur) GQ: ‘The Secrets of the World’s Greatest Jailbreak Artist’ (Leestijd: 35 minuten)
Zo verbreed je de horizon van je toekomstblik van weken naar eeuwen De Chrononauten is een online platform dat zich inzet voor het langetermijndenken, opgericht door toekomstdenkers Christiaan Fruneaux en Edwin Gardner van Studio Monnik. In hun wekelijkse nieuwsbrief delen ze inzichten die je helpen bekwaam te worden het nu te zien als onderdeel van ‘het lange nu’. De Chrononauten denken niet in uren of weken maar in eeuwen en millennia, en plaatsen de gebeurtenissen van vandaag in het perspectief van die lange tijdlijn. (Marjolijn van Heemstra, correspondent Ruimtevaart) De Chrononauten: ‘De nieuwsbrief en online community voor langetermijndenkers’ (Leestijd: gemiddeld 10 minuten per nieuwsbrief)