Op niet ieder potje past een deksel, zien we in B&B Vol Liefde

Er zijn allerlei eigenschappen die het moeilijk maken om een romantische relatie te hebben en te houden. Smetvrees, om eens iets te noemen. Een narcistische persoonlijkheid, onredelijk hoge eisen, getrouwd zijn met je werk. Wat vaak ook niet zo helpt bij het vinden van een nieuwe liefde: dat de platinablonde huishoudster voortdurend in een stringbikini door je huis loopt.

Alle bovenstaande eigenaardigheden zijn vertegenwoordigd onder de kandidaten van B&B Vol Liefde – sommigen van hen kunnen ermee kwartetten. De datingshow, die deze zomer op een goede avond 800.000 gemoederen bezighoudt, combineert het smakelijkste en het gemeenste van klassiekers als Boer zoekt vrouw en Ik vertrek.

Het gaat zo: zes alleenstaande eigenaren van bed and breakfasts door heel Europa krijgen vier singles op bezoek in hun zaak. Ze komen logeren en helpen in de hoop dat er tussen het bedden opmaken, wc’s schrobben en grindpaden harken ‘iets moois opbloeit’. 

Belangrijk is dat niemand (ook de kandidaten zelf) precies weet wanneer de singles voor de deur zullen staan. Bij een enkeling komen ze alle vier tegelijk, bij anderen zitten er dagen tussen. Dat is rommelig en onduidelijk, net als het echte leven, en het geeft instant drama: het is fascinerend hoe een kleine tijdsvoorsprong met de begeerde vrijgezel bijna onvermijdelijk uitmondt in territoriumdrift en jaloezie – ik was hier drie uur eerder! 

De camera staat klaar om die blikken in close-up te vangen. Van de kranige Romana, bijvoorbeeld, die de concurrentie tegemoet treedt met een ouderwetse Amsterdamse valsheid en van wie al wordt gezegd dat haar sardonische grijnsje een eigen tv-programma verdient. Je zou je toch eens moeten verdiepen in botox, zegt ze, half grappend, tegen haar onzekere rivaal op haar eerste avond. 

Menselijkheid tussen de plaatsvervangende schaamte

Door venijnige productie- en montagekeuzes kennen we de kandidaten al snel van hun minst flatteuze kant, zodat B&B Vol Liefde aanvankelijk aanvoelt als een carnaval van het menselijk tekort. Dat, en de casting, slingeren de kijker heen en weer tussen leedvermaak, plaatsvervangende schaamte en regelrechte aversie. Yvonne Jaspers had zich hier niet voor geleend, denk ik – te weinig idylle, te veel kromme tenen. 

Maar, voor ik in de val trap van de voor de hand liggende spot: wanneer je door je wimpers kijkt, kun je naast het menselijk tekort ook de menselijke variatie gevierd zien worden.

Zo is er Jacob, die in zijn Portugese paleis naast die huishoudster in string ook een adembenemende collectie zeldzame cactussen onderhoudt, een batterij zwerfkatten en een vijver vol karpers. Er is Caroline, met haar onberispelijke, betegelde skichalet, die schoonmaakwedstrijden organiseert tussen haar herenbezoek, maar wier zachtaardigheid haar in chloor gedrenkte bestaan toch overleeft. En we hebben Bert, die zijn vrouwen zelf met hun koffers laat sjouwen, nooit aanspreekbaar is tijdens de Formule 1 (en eigenlijk daarbuiten ook niet), maar die toch een aanzienlijke hoeveelheid liefde gestoken moet hebben in zijn paradijselijke carréboerderij op het Franse platteland. Als zijn eigen onvermogen hem te veel wordt, huilt hij bovendien als een klein jongetje en knuffelt zijn enorme hond. (Och...)

Veeleisende perfectionisten

Wat deze personages met elkaar gemeen hebben, is dat ze de dingen al heel lang alleen doen. Voor een aantal is het duidelijk niet makkelijk om nieuwelingen toe te laten in de routine. ‘Geef je de gasten maar drie plakjes kaas?’ vraagt de controlerende B&B-eigenaar Debbie aan de gretig behulpzame single Pascal. En ook bij Roxanne uit Roosendaal moet het stokbrood uit de oven exact op de goede manier gesneden worden, voordat de zoutflakes eroverheen gesprenkeld mogen.

‘Ik heb zo mijn maniertjes’, is een veelgehoorde tekst. Net als: ‘Ik neem even mijn momentje’, en verschillende variaties op het thema: een stukje service naar de mensen toe. 

Ook op de vraag ‘Wat zoek je in een partner?’ zijn de antwoorden behoorlijk uniform. Dominant zijn de twee SP’s: spontaan en sportief. We zien snel wat dat betekent: de partner moet het gesprek gaande houden (spontaan) en een figuur hebben waarmee je voor de dag kunt komen (sportief).

Een B&B is geen familiehobby meer, maar een bloeddorstige strijd om ratings

Dat spontaan en sportief zou misschien een keer vervangen moeten worden door: ik zoek iemand die bereid is te leven met mijn vaak onuitstaanbare en soms ontroerende karaktertrekken. Het zou leuk zijn als diegene kan koken, maar dat hoeft echt niet hoor.

Ik weet het, we leven in veeleisende tijden. Een B&B is geen familiehobby meer, maar een keiharde business, een bloeddorstige strijd om ratings. Alles moet tiptop in orde, en zulke ambities varen wel bij het kritische, perfectionistische menstype. Het soort geobsedeerde, vreemde vogel die hard gaat op zijn of haar hoogstpersoonlijke projectjes.

De kijker voelt wel aan dat dit menstype ook buiten de B&B-wereld aan terrein wint. B&B Vol Liefde laat je dan ook niet achter met het warme gevoel dat op ieder potje een dekseltje past. Wat bij mij overheerst is dit: het is een wonder dat de moderne mens nog een partner vindt. We moeten ervan genieten zolang het nog voorkomt.

Meer lezen?