Deze muziek mag deze winter op repeat

C. Tangana - Tiny Desk Concert

Toen corona uitbrak en muzikanten niet meer naar het legendarische kantoortje van NPR in Washington mochten komen, besloot de zender artiesten te vragen om een Tiny Desk op afstand op te nemen.

Ook de tour van de Spaanse rapper C. Tangana werd gecanceld. Hij zat plotseling thuis bij zijn familie en besloot ze onderdeel te maken van zijn Tiny Desk Home (met een speciale vermelding voor zijn moeder en tante in de hoek). Het resultaat is een spectaculair concert om zelfs de koudste winterdip mee te verdrijven.

Jacco Prantl

Chef audio

Abel - A

Niet die Abel die de bus instapt terwijl de straten lijken te huilen en de wolken lijken te vluchten, nee, die Abel is al lang verleden tijd. Deze Abel (van Gijlswijk) is de frontman van de punkrockband Hang Youth die je kan kennen van kapitale nummers als DE OVERHEID NAAIT SEKSWERKERS (ZONDER CONSENT) en KERST IS BEST OKAY ALS CULTUREEL WINTEREVENEMENT (MAAR MEER NIET). A is een heerlijk origineel soloalbum van Abel met fantastische teksten en verrassende beats.

Johannes Visser

Correspondent Onderwijs

Måneskin - Teatro d’ira - Vol. I

Wie de jeugd van tegenwoordig wil begrijpen, moet de Italiaanse rockband Måneskin een kans geven. Niet alleen hun winnende songfestivalliedje ZITTI E BUONI, maar bijna al hun liedjes hebben het afgelopen jaar weken bovenaan alle wereldwijde hitlijsten gestaan en hun tour LOUD KIDS ON TOUR was in Nederland in een paar seconden uitverkocht (als iemand nog een kaartje over heeft: hit me up).

Maar waarom zijn ze nou zo populair? Mijn verklaring: de jonge muzikanten (20 tot 22 jaar) schrijven liedjes over lef en jezelf durven te onderscheiden, wie je ook bent en hoe je jezelf ook identificeert. Dat is ook te zien in hun uitdagende (en vaak vrij blote) outfits en stage presence: de mannelijke bandleden dragen jurken, hakken en make-up, en kusten elkaar vol op de mond tijdens een optreden in Polen.

Net zoals voor veel jongeren van tegenwoordig geldt voor Måneskin: alles kan, alles mag. Hun album Teatro d’ira - Vol. I is een uitstekende mix van alt-rock (zoals ZITTI E BUONI, ofwel: ‘Wees stil en gedraag je’), de megahit I WANNA BE YOUR SLAVE en ontroerende ballads (zoals het populaire nummer CORALINE).

Anna de Roest

Engagementredacteur

Nala Sinephro - Space 1.8

Wie de Londense jazzscene de afgelopen jaren in de gaten heeft gehouden, weet ongetwijfeld hoeveel jonge, getalenteerde muzikanten, bands en collectieven er rondlopen. De jongste telg: Nala Sinephro. De Caraïbisch-Belgische harpist en componist (25) woont weliswaar pas zo’n vijf jaar in de Britse hoofdstad, maar weet haar weg er al prima te vinden. Zo schakelde ze voor haar eerste album Space 1.8 de hulp in van onder andere saxofonisten Nubya Garcia en James Mollison (Ezra Collective), drummer Jake Long (Maisha) en gitarist Shirley Tetteh (Maisha, Nérija, SEED Ensemble).

Een aantal tracks op Space 1.8 maken een vergelijking met de kosmische jazz van harpist Alice Coltrane onvermijdelijk, maar op andere nummers slaat Sinephro een meer elektronische richting in, of laat ze de harp helemaal weg. Zo maakt ze op Space 4 ruim baan voor de warme saxofoonklanken van Garcia, en zou Space 3 niet misstaan op een album van Flying Lotus. Het hoogtepunt is het dromerige slotnummer van de plaat: daarop komen al die geluiden en invloeden samen in een epische compositie van 17 minuten.

Jelena Barišić

Eindredacteur

LUMP - Animal

De Britse zangeres Laura Marling is vooral bekend om haar prachtige solowerk, maar wist je dat ze met producent Mike Lindsay ook LUMP vormt? En wat die twee samen maken is vet!

Hun tweede gezamenlijke album Animal is het ene moment poppy en opzwepend, dan weer ingetogen en donker, maar vooral, als je het mij vraagt, lekker voor je oren.

Jelmer Mommers

Correspondent Democratie & Klimaat

Janne Schra en de Vogels - In de regen

Zangeres Janne Schra maakte met verschillende bands al vaak prachtige albums, en haar nieuwe Nederlandstalige album In de regen stelt niet teleur: jazz meets chansons meets poëzie. Dit alles zingt ze onder begeleiding van De Vogels; muzikanten van de band Room Eleven waar ze zo’n vijftien jaar geleden bekend mee werd.

Schra toont zich een geweldige observator. In Het enige dat ontbreekt, een nummer over de onrust die mensen kan overvallen als ze alles al hebben: ’Zullen we anders een hond nemen / of een inductieplaat / een paar zonnepanelen / een gietvloer of anders visgraat?’ In het nummer Tinder: ‘Met een vis die hij zelf heeft gevangen; zelfverzekerd achter een katheder staan’.

Ook erg mooi is het nummer Doosje: ’Ik zou je het liefste in een doosje willen doen / en je bewaren, heel goed bewaren’, gebaseerd op het gelijknamige gedicht van Annie M.G. Schmidt.

Veel van de nummers zijn pas rond de 15.000 keer geluisterd op Spotify – eeuwig zonde. Of hebben jullie soms stiekem massaal de elpee aangeschaft?

Anna Vossers

Eindredacteur

Bodom After Midnight - Paint the Sky With Blood

Eind 2020 overleed een van de meest getalenteerde gitaristen van de laatste twintig jaar. Alexi Laiho, zanger en leadgitarist van de Finse melodische deathmetalband Children of Bodom, bezweek op 41-jarige leeftijd aan een zwaar toegetakelde lever en alvliesklier. De Fin was graatmager en kampte al lange tijd met een drankprobleem – wat niks afdeed aan de virtuositeit van zijn muziek.

Al op 18-jarige leeftijd componeerde hij complexe nummers als Lake Bodom en Deadnight Warrior. Children of Bodom piekte met de albums Follow the Reaper (2000) en Hate Crew Deathroll (2003), maar bleef tot 2019 albums produceren die waren doorspekt met bombastische drums en ondoenlijk snelle gitaar- en keyboardsolo’s.

Met Bodom After Midnight, een voortzetting van Bodoms geluid met ritmegitarist Daniel Freyberg, produceerde Laiho zijn postume zwanenzang Paint the Sky With Blood. Vooral het gelijknamige openingslied wordt gekenmerkt door een aangename balans van gorgelend geschreeuw, neoklassieke melodieën en het hardere beukwerk.

Riffy Bol

Algemeen redacteur

The War on Drugs - I don’t live here anymore

De Amerikaanse indierockband The War on Drugs begon in 2005. Gitarist Kurt Vile en zanger/gitarist Adam Granduciel richtten de band op, die tien jaar later – Vile was toen al vertrokken – wereldberoemd werd met het album Lost In The Dream.

Dit jaar kwam hun nieuwste album I don’t live here anymore uit. Het is dromerig, hier en daar elektronisch, veel gitaren. In één woord: meeslepend. Wie goed luistert hoort in de muziek zo nu en dan een jonge Bob Dylan terug of de verhalende rock van Bruce Springsteen. Ik vind het heerlijk.

Emy Demkes

Correspondent Kleding

BADBADNOTGOOD - Talk Memory

Canadees jazztrio BADBADNOTGOOD maakte in 2013 en de jaren daaropvolgend enorm veel kabaal in de underground muziekscene: van jazzcovers via hiphop en soul tot gamesoundtracks.

Na een stilte van vijf jaar (behalve voor de TikTok-dwellers onder ons) herintroduceerde het collectief zich onlangs op dramatische wijze. Het openingsnummer van hun nieuwe album Talk Memory, Signal from the Noise, is een negen minuten durende soundscape. Mijn eindoordeel over Talk Memory: even veel natte-sjaal-muziek als verse-koffie-vibes.