Beste,

Onderzoekers lieten proefpersonen achter het beeldscherm van een computer zitten waar vier gedekte stapels kaarten op te zien waren. Ze kregen een startbudget van 2.000 fictieve dollars en moesten klik na klik een kaart omdraaien van een stapel naar keuze. Sommige kaarten leverden 100 dollar op, andere 50, en er waren ook kaarten die juist geld kostten. Wat de proefpersonen niet wisten, was dat twee van de stapels voordeliger uitpakten dan de twee andere.

Alles zat onder het bloed, van onder tot boven

Terwijl de proefpersonen kaarten omdraaiden, maten de onderzoekers via elektroden op de huid van de proefpersonen of ze begonnen te zweten – een teken dat ze dreiging detecteerden. Wat bleek: al na korte tijd begon hun huid te zweten wanneer ze overwogen een kaart uit een van de twee slechtere stapels om te draaien. Na verloop van tijd begonnen ze die twee slechtere stapels zelfs te mijden.

Maar als een onderzoeker vroeg waarom ze vaker voor een bepaalde stapel kaarten kozen, hadden de proefpersonen daar geen antwoord op. Pas na een kaart of vijftig konden ze het gevoel dat twee stapels betere kaarten bevatten in woorden uitdrukken. Terwijl hun lichaam al na tien kaarten verschillend had gereageerd op de goede en slechte stapels!

Het is een van de vele onderzoeken die aanhaalt in haar boek The Extended Mind. In dat boek haalt ze het idee onderuit dat wie vastloopt in z’n denken, gewoon nóg beter en harder na moet denken. Ze schopt ook het idee omver dat ons hoofd ons lichaam aanstuurt. Steeds meer onderzoek laat zien dat het eerder andersom is, schrijft Paul: hoe we ons lichaam gebruiken, bepaalt ons denken.

Hoe het onderwijs in beweging kan komen

Een hoogleraar biologie uit de Amerikaanse staat Virginia had een idee. Zijn studenten hadden veel moeite te begrijpen hoe cellen delen en vermenigvuldigen, want dat gaat in zo veel fasen dat het al snel te veel wordt voor onze hersenen. Hij besloot het anders aan te pakken.

Aan het begin van de les gaf hij zijn studenten petjes en T-shirts. Daar stond op wat voor soort chromosoom zij waren. Als iedereen was omgekleed, leerde hij z’n klas een choreografie aan. Het was een wals die precies de fasen volgde van celdeling en vermenigvuldiging. Zijn studenten bewogen door de ruimte, eerst met opgetrokken wenkbrauw en giechelend, later met steeds meer vertrouwen in de dans. 

En de leraar leerde dat z’n studenten die meededen aan de wals een beter begrip kregen van begrippen als mitose en meiose, de profase, metafase, anafase en telofase – concepten die voorheen abstract waren gebleven. Ook ander onderzoek laat zien dat mensen beter leren wanneer ze actief deelnemen aan een rollenspel, schrijft Paul.

Tweewekelijkse Tip van de Week

De tip van deze week kun je daarom maar beter lezen terwijl je op een hometrainer zit. Ik tip je graag een sympathiek interview met GroenLinks-Kamerlid Lisa Westerveld. Westerveld is woordvoerder onderwijs (en jeugdhulp, en ggz, en sport, en emancipatie, en corona). te lezen voor abonnees van de Volkskrant, en anders terug te vinden.

Teaser: ‘Op een avond kwam ze thuis na een avond stappen tijdens de Nijmeegse Zomerfeesten toen ze een gat in de voordeur zag. Het rook ook vreemd, op de gang. Eenmaal op haar kamer zag ze waarom: alles zat onder het bloed, van onder tot boven. Vloer, plafond, bed, bank, spiegels, alles.’

Tot zover, met groet!

Johannes

P.S. moest ik heel hard om lachen.

Meer van mij lezen? Eens in de twee weken stuur ik een mailtje waarin ik je op de hoogte houd van mijn journalistieke zoektocht. Wil je mijn verhalen in je inbox ontvangen en een kijkje nemen achter de schermen? Abonneer je hier op mijn nieuwsbrief