Vraag: wie van jullie leest weleens die wekelijks op De Correspondent gepubliceerd worden?

Als je antwoord ‘nee’ is, is het misschien toch de moeite waard om een keer een kijkje te nemen.

In de weekendtips delen correspondenten, maar ook andere collega’s van de redactie, iedere vrijdag de artikelen, longreads, documentaires, podcasts en video’s die ze die week zijn opgevallen. Meestal zijn het wat grotere producties, waar je even de tijd voor moet nemen. Perfect voor het weekend dus.

Zelf vind ik de weekendtips vaak een leuke manier om dingen te delen die ik niet echt ergens anders kwijt kan, maar die het delen wel meer dan waard zijn. YouTube-video’s bijvoorbeeld, maar die wel verdomd vermakelijk of loei-interessant zijn.

Daar komt bij dat ik vergeleken met andere nieuwsbriefschrijvers niet altijd evenveel aandacht besteed aan lees-, kijk- en luistertips in mijn persoonlijke nieuwsbrief. Meestal probeer ik hier kleine, actuele inzichtjes te delen, en daar past in mijn optiek niet altijd een lijstje tips onder. Vandaar dat ik de weekendtips daar zo veel mogelijk voor gebruik, en af en toe een gehele nieuwsbrief aan deze tips wijd.

Zo ook vandaag. De afgelopen tijd leverde ik – al zeg ik het zelf – een aantal absolute parels aan voor de weekendtips. YouTube-video’s die iedereen gezien móét hebben, een podcast die echt de moeite waard is, en een prachtig project over de toekomst van de journalistiek.

Hieronder een overzichtje.

1. Het bizarre verhaal achter de mysterieuze trainingsgame van McDonald’s

In 2010 deed de Japanse tak van hamburgergigant McDonald’s een opmerkelijke aankondiging: nieuwe werknemers zouden een Nintendo DS (spelcomputer op zakformaat) cadeau krijgen, inclusief een spelletje waarmee ze hun toekomstige taken als fastfoodkok of kassamedewerker thuis konden oefenen. De game leerde je dingen als het in elkaar zetten van een quarter pounder of hoelang frietjes in het vet moeten. Het project vergde een enorme investering, maar werd geen succes. Van de trainingsgame werden daarom naar schatting slechts enkele honderden tot duizenden exemplaren geproduceerd. En dat maakt het tot op de dag van vandaag een van de zeldzaamste en meest mysterieuze DS-games ooit. 

2. ’s Werelds bekendste stripteaseshow blijkt een broeinest van moord en criminaliteit

De Chippendales vormen zo’n cultureel fenomeen dat iedereen kent, maar waar niemand écht iets van weet. Het mannelijke strippersensemble staat al sinds de jaren tachtig avond aan avond in uitverkochte zalen vol joelende, starnakel bezopen vrouwen, maar hoe het semi-erotische spektakel ooit begon: Joost mag het weten. Voor podcastproducent Gimlet dook historicus Natalia Petrzela in de geschiedenis van de Chippendales. En wat blijkt? Achter de ingeoliede torso’s, vlinderdasjes en tangaslips schuilt een ontluisterend verhaal over drugs, hebzucht en, jawel, zelfs moord.

3. De Nederlandse journalistiek van de toekomst kun je nu al beleven

Hoe ziet Nederland er in 2035 uit? En welke rol is er in die maatschappij weggelegd voor de journalistiek? Het blijft gissen natuurlijk, maar op basis van de huidige ontwikkelingen kun je proberen een inschatting te maken. Wat gebeurt er bijvoorbeeld als de polarisatie verder toeneemt, nepnieuws en desinformatie frequenter voorkomen, of ‘Big Tech’ steeds meer vrij spel krijgt? Het Stimuleringsfonds voor de Journalistiek gaf opdracht tot onderzoek, waar uiteindelijk vier mogelijke toekomstscenario’s uit rolden. Schrijver Fien Veldman werkte deze vergezichten vervolgens uit in vier fictieve, prachtig vormgegeven verhalen. Het resultaat is als een duikvlucht door de tijd, en laat je de journalistiek van het Nederland over vijftien jaar nu al een beetje ervaren.

4. Achter de wachtrijen van Disneyland schuilt een serieuze klassenstrijd

Sinds hun opening worstelen de pretparken van Disney er al mee: wachtrijen. Voor populaire attracties moeten bezoekers soms uren in de rij staan. De oplossing kwam in 1999 in de vorm van de ‘FastPass’: gasten konden bij drukke attracties een kaartje met een tijdsslot trekken, waarmee ze later op de dag alsnog konden instappen. In de tussentijd konden ze zorgeloos de rest van het park verkennen. Het FastPass-systeem werd een succes: gasten stonden voor hun gevoel minder lang te wachten, en bovendien werd de drukte beter over geliefde en minder bezochte delen van de Disneyparken verdeeld. Maar met de digitalisering ging het mis. In plaats van de egalitaire FastPass, waar alle gasten in gelijke mate gebruik van konden maken, kwam er een systeem waarvan de gasten met het meeste geld en de meeste voorkennis de vruchten plukten, ten koste van de klanten met de minste middelen.

Dat was ’m weer. Over twee weken ontvang je weer een uitgebreide nieuwsbrief, als vanouds!

Alvast tot dan!

Valentijn