De alarmbellen over ISIS rinkelen al lang Voor velen, ikzelf incluis, kwam de opmars van de radicaal islamitische groep Islamic State in Iraq and Syria (ISIS) in Irak als een verrassing. We weten al een tijdje dat het gist, maar ISIS en aanverwante groepen leken rond 2006 wel verslagen. We hadden beter kunnen weten. Al in december waarschuwde journaliste Sarah Birke voor de opmars van deze groep. In de New York Review of Books beschreef ze de opmars van ISIS in Syrië. Een wat ouder stuk dus, maar het geeft een aardig beeld van hoe ISIS andere verzetsgroepen en overheden de loef afsteekt. (Dimitri Tokmetzis) How al-Qaeda Changed the Syrian War (3139 woorden) Welk mens wil een olifant doodschieten? De net afgetreden Spaanse koning Juan Carlos I moest publiekelijk zijn verontschuldigingen aanbieden toen hij een olifant doodgeschoten had. De grap was: in Botswana was de olifantenjacht destijds gewoon legaal - zij het strikt gereguleerd. Wells Tower, een van de beste reportageschrijvers die er is, ging voor magazine GQ op pad met de jager die destijds de koning begeleidde en nu twee Amerikanen mee de wildernis in neemt. Zij hebben tienduizenden dollars neergeteld om een Loxodonta africana om te mogen brengen. Wie zijn die mensen, die zo’n prachtig, intelligent dier neerknallen? Waarom is dat eigenlijk erger dan de bio-industrie? En waarom stijgt de olifantenpopulatie in landen waar legaal gejaagd wordt? Wells zoekt antwoord op de vragen in een uiterst knappe, leerzame én humoristische reportage. Alleen voor de vormgeving en illustraties zou je hem al moeten bekijken. (Andreas Jonkers) Who wants to shoot an elephant? (7800 woorden) Wereldkampioenschap Surveillance Noem het beroepsdeformatie, en wellicht een beetje flauw, maar het is goed óók even stil te staan bij de vele surveillancemaatregelen die in Brazilië zijn genomen tijdens het WK. Journaliste Ariel Bogle stelde op The Weekly Wonk een vrij indrukwekkend lijstje samen, dat onder meer bestaat uit de Robocop-achtige brillen die de Braziliaanse politie draagt, digitale monitorbunkers en andere hightech beveiligingstechnologieën. Geschatte beveiligingskosten: bijna 1 miljard dollar. De auteur wijst er fijntjes op dat deze maatregelen ná het WK niet opeens zullen verdwijnen, afgaande op de ervaring in andere landen waar grote sportevenementen zijn georganiseerd. Zo zijn de 1.600 beveiligingscamera’s die speciaal voor de Olympische Spelen in Athene werden aangeschaft, nog steeds in gebruik. Grote kans dat het WK-gevoel nog lang na de finale van 13 juli in heel Brazilië zal blijven hangen. (Maurits Martijn) The Price of Soccer Safety (1.049 woorden) De radicale trainer van Amerika’s soccerteam Tussen 2004 en 2006 probeerde Jürgen Klinsmann het Duitse voetbal radicaal te veranderen. Dat lukte grandioos. In 2008 en 2009 probeerde Jürgen Klinsmann de grootste club van Duitsland te veranderen, Bayern München. Dat mislukte grandioos. Nu probeert Klinsmann het Amerikaanse voetbal te veranderen, in zijn typische stijl: rücksichtslos vernieuwen en confronteren. Hij maakt ruzie met spelers en laat zijn bekendste speler - Landon Donovan - thuis voor het WK. Reputaties? Daar houden Amerikanen te veel rekening mee, zegt Klinsmann. Het portret-interview van voetbalcorrespondent Sam Borden uit The New York Times is het lezen waard. Maandagnacht spelen de Verenigde Staten tegen Ghana. (Michiel de Hoog) How Jurgen Klinsmann Plans to make U.S. Soccer Better (and Less American) (5.500 woorden) Een portret van de absurde stad Baku Tussen 2008 en 2013 reisde fotograaf Ad Nuis meerdere keren naar Baku, de hoofdstad van Azerbeidzjan. Door de florerende olie-industrie kent de stad een ogenschijnlijk onbegrensde welvaart. In de voormalige Sovjetstaat legt Nuis de absurde tegenstellingen vast tussen het leven van de nieuwe rijken en de eenvoudige burgers. Zijn project biedt een inkijk in een wereld die compleet afgesloten lijkt, maar juist actueel is door de recente spanningen tussen Europa, Rusland en de Verenigde Staten. Vanaf vandaag zal een tentoonstelling van dit project te zien zijn in het Nederlands Fotomuseum, met onder andere een ruim 30 minuten durende video-installatie. Daarnaast verschijnt er vandaag van dit project ook een publicatie in de vorm van een book app (App Store: €2,99), met printing-on-demand-optie. (Sterre Sprengers) Oil & Paradise

Het beste van De Correspondent deze week

Een stijlvol fotoboek vol kordate ouderen Het nieuwe fotoboek i van Eamonn Doyle zet alle clichés van straatfotografie en bejaarden op hun kop. Het zou zo een enorm verfrissende modeserie kunnen zijn. Een warme aanbeveling. Bekijk hier de tip van Sterre Sprengers Waarom een uitdijende overheid geen ziekte maar een zegen is De Nederlandse overheid is kolossaal. Haar uitgaven beslaan inmiddels meer dan de helft van het nationale inkomen. En dus doen politici er alles aan de overheid te temmen, met weinig succes. Maar ze vergeten dat een rijk land per definitie steeds méér zou moeten besteden aan dokters, onderwijzers en politieagenten.
Lees hier het artikel van Rutger Bregman
Piketty, de nuttige idioot Capital in the 21st Century van Thomas Piketty is de economiehit van het moment. Op basis van een enorme berg data wil hij aantonen dat we afstevenen op de ongelijkheid van eind negentiende eeuw. Een groot politiek wapen dus, dit boek. Maar daar zit ook de zwakte van Capital. Een analyse. Lees hier de analyse van Ewald Engelen Waarom wij de Amerikaanse claimcultuur moeten importeren Dit is de mythe: in Amerika klagen individuen de magnetronfabrikant aan nadat ze hun kat erin hebben gestopt. Of ze eisen miljoenen van McDonald’s vanwege gemorste hete koffie. Maar in werkelijkheid zorgt de Amerikaanse claimcultuur voor meer sociale rechtvaardigheid. Producten worden veiliger, het toezicht verbetert en producenten komen met minder weg. Een onorthodox pleidooi voor meer claimcultuur in Nederland.
Lees hier het pleidooi van Jesse Frederik
Zes redenen waarom de veel te bescheiden Louis van Gaal Spanje kan verslaan Eerder schreven we dat de invloed van voetbalcoaches verwaarloosbaar is. Maar dat geldt niet voor Louis van Gaal. Als het Nederlands elftal vanavond wint tegen Spanje, komt dat voor een groot deel door zijn unieke kwaliteiten. Je zou het niet zeggen, maar de bondschoach is zelfs opvallend bescheiden over zijn rol. Een analyse van de methode-Van Gaal in zes stappen. Lees hier het artikel van Michiel de Hoog