Gewoon een goede mop (over intrinsieke en extrinsieke motivatie)

Een oude, kale man maakt iedere avond een wandeling. Op zijn ronde loopt hij altijd een stukje door het park, en iedere avond hangt daar een groep kinderen rond een bankje.

Ze schelden hem uit. ‘Hé, ouwe!’ ‘Vleespet!’

Dat raakt de man, maar hij wil z’n wandelroute er niet voor aanpassen.

Op een dag bedenkt hij een plan. Wanneer hij die avond zijn wandeling maakt en de kinderen hem weer uitschelden, zegt hij tegen hen: ‘Morgen ben ik er weer. Als jullie me dan uitschelden, krijgen jullie allemaal één euro.’

De kinderen zijn een beetje verbaasd, maar de volgende avond hangen ze gewoon weer rond het bankje. Als de man langsloopt, schelden ze hem net als de avonden daarvoor uit.

‘Biljartbal!’ ‘Dino!’

De man geeft ze, zoals beloofd, allemaal een euro. En hij voegt daar aan toe: ‘Morgen ben ik er weer. Als jullie me dan uitschelden, krijgen jullie allemaal 50 cent.’

De volgende avond zijn de kinderen er weer. En weer schelden ze hem uit.

‘Oudje!’ ‘Badmuts!’

De man geeft ze, zoals beloofd, allemaal 50 cent. En dan zegt hij: ‘Morgen ben ik er weer. Als jullie me dan uitschelden, krijgen jullie allemaal één cent.’

De kinderen reageren: ‘Één cent? Daar gaan we het echt niet voor doen!’

---

(Mop ontleend aan het boek Punished by Rewards (1993) van Alfie Kohn)