Encore: een opbeurende film over dansen, vallen en opstaan

Dansfilms zijn er veel. Soms met de Afro-Amerikaanse emancipatiestrijd als achtergrond; meestal Amerikaanse films als Fame en Footloose. Soms met persoonlijke ontwikkeling als drijvende kracht: Dirty Dancing, Billy Elliot, West Side Story. En soms gewoon mooi dansen, zoals in Fred Astaire-klassiekers als Swing Time (1936).

Nu is er een Franse dansfilm, een mooie en opbeurende, gemaakt door Cédric Klapisch, bekend van onder meer L’Auberge espagnole. In Encore wordt het leven verfilmd van een 26-jarige topdanseres van de Opéra national de Paris. Gespeeld door danseres Marion Barbeau verliest Elise tijdens een klassiek ballet haar evenwicht, en door de ingewikkelde blessure die het gevolg is, haar toekomst in het ballet.

In de harde danswereld raakt zij al snel op de achtergrond. Elise mist haar werk en haar maatjes. En de roeping van haar overleden moeder. Haar vader ziet haar liever een degelijk vak leren. Zij blijft werken aan haar herstel en vindt tijdelijk werk bij een rijdend cateringduo dat artistieke retraites bedient.

Daar gaat de wereld van de moderne dans voor haar open als Hofesh Shechter en de zijnen (gespeeld door hemzelf en zijn gezelschap) er komen repeteren. Aards, dynamisch, het tegenovergestelde van tutu’s en pas de deux. Van een schuchtere invaller wordt de revaliderende Elise een bevlogen danseres die haar plaats vindt in de internationale groep.

Shechter, die zijn loopbaan begon bij de beroemde Batsheva Dance Company in Israël, is een gulle en vaderlijke danskunstenaar die met zijn gezelschap symbool staat voor geloof in eigen kunnen, hartelijkheid en vertrouwen in nieuwe vormen. Encore is meer dan een prettige zomerfilm.