Deze week: Bereikt Mark Rutte de grenzen van zijn groei?

Mark Rutte heeft Ruud Lubbers inmiddels ingehaald als langstzittende premier. Wat maakt hem uniek en hoe kan je zijn twaalf jaar in het Torentje zien? Was hij gewoon de handigste van zijn generatie of belichaamde hij de tijdgeest zoals geen ander dat kon?

Hij begon als een pragmatische no-nonsensepremier: alle ruimte aan de markt, zowel in eigen land als in Europa. Hij wist als een magiër hardnekkige dilemma’s weg te goochelen. De problemen met de intensieve veehouderij, met het klimaat, het belastingstelsel en de onveiligheid aan de oostgrenzen van de Europese Unie – het was allemaal al bekend, maar steeds gaf hij vorm aan beleid dat de pijn klein hield. Tot de oorlog in Oekraïne alle smeulende crises tegelijk deed ontbranden.

Het is niet meer te ontkennen: Nederland en Europa hebben zich gevaarlijk afhankelijk gemaakt van Rusland, China en andere regimes die onze waarden niet delen. Omwille van de soepelste handel, tegen de beste prijzen. Met exploderende (energie)prijzen, radicaal-woeste boeren en een hoogst onzekere winter op komst, is de tijd van vluchten voorbij.

Vijftig jaar na het rapport Grenzen aan de Groei van de Club van Rome dringt de vraag zich op: kan Mark Rutte meegroeien met de acute noden van deze tijd? Of bereikt hij de grenzen van zijn eigen groei?

In dit stuk stel ik die vraag niet cynisch of retorisch, maar hoopvol. Het zou zonde zijn als zo veel talent, ervaring en gezag (ook in Europa) niet benut werd nu Nederland het nodig heeft.

Fijne zondag gewenst!

Het beste van de week op De Correspondent:

Nu de klimaatcrisis om stevige ingrepen vraagt, is ons denken over vrijheid aan revisie toe. Doen waar je zin in hebt zonder overheidsbemoeienis is dan wellicht niet altijd meer het hoogste goed. Deze manier van denken is dan ook een uitvinding uit de achttiende eeuw en geen natuurverschijnsel, zegt historicus Annelien de Dijn in dit gesprek met correspondent Democratie en Klimaat Jelmer Mommers.

Een fijn huis is veel meer dan betaalbare woonruimte. Het is bovenal een cruciaal ingrediënt voor een goed leven.

Wat dat ‘goede leven’ inhoudt, verschilt van persoon tot persoon. Maar één ding is zeker: zolang het debat over de wooncrisis puur over cijfers gaat — hoeveel huizen voor hoeveel geld? — blijft de belangrijkste vraag buiten beeld: wat betekent goed wonen voor wie?

Toevallige ontmoetingen met onbekenden: ze zijn medebepalend voor hoe we elkaar en onszelf zien. Toch vergeten we ze vaak net zo snel als ze ontstonden. Daarom schrijft correspondent Vooroordelen Vera Mulder geregeld een portret van iemand die ze niet kent. Deze week een bijzondere serie ontmoetingen in een extreme tijd: Vera kreeg een baby, maar eerst stierf plotseling haar vader.

Correspondent Niet-menselijk leven Tamar Stelling zou willen dat de Floriade een groene openlucht-IKEA was, waar je het verkoelendste dakgroen kunt uitkiezen, of de eetbaarste tuin, in zachte paarstinten, alles naar eigen ontwerp. Maar natuurlijk pas ná een uitgebreide rondgang langs ontploft groene showrooms.

Een nieuwe aflevering van De Rudi & Freddie Show! Zonder Rutger, maar mét Vinzenz Ziesemer, oud-ambtenaar en nu leider van een economische denktank. We hebben het onder andere over ambtelijke loopgraven, begrotingspolitiek en vermogensongelijkheid.

Het zijn niet zijn roots, het beetje pigment of zijn haar- en oogkleur waardoor hij nergens thuis is, zag Hizir Cengiz. Hij begaf en begeeft zich tussen mensen tot wie hij een te grote afstand voelt – niet door zijn etniciteit, maar door de klasse waarin hij zich bevindt.