Met dit boek kijk je naar Nederland door de ogen van een Japanner

Sla tegenwoordig een boek open over Japan en je vindt daarin kant-en-klare tegeltjeswijsheden over ‘dank je’ zeggen tegen spullen die je weggooit, jezelf openstellen voor bosatmosferen of je passie volgen.

Mijn Japans-docent Fumiko Miura zag in Japan het tegenovergestelde: Europese feelgood-boeken over onze korte werkweken, gezelligheid en waarom Nederlanders zo goed zijn in ‘niksen’.

Wat blijft er over van deze utopische verhalen over de Japanse en Nederlandse cultuur als je dieper graaft? Dat is het uitgangspunt van Miura’s boek Polderjapanner, waarin ze een genuanceerde kijk biedt op haar geboorteland Japan en thuisland Nederland, en de verschillen en overeenkomsten tussen de landen.

Miura is haarscherp in haar observaties, bijvoorbeeld over het Nederlandse migratiebeleid van de jaren ‘oo ten opzichte van nu, of over de positie van vrouwen op de werkvloer in Japan. Ze wisselt haar persoonlijke ervaringen af met grote ontwikkelingen, waardoor Polderjapanner intiem is, maar ook inzichten biedt over het Japan en Nederland van vroeger en nu.

Boeken over mensen die zich ‘gevangen’ voelen tussen culturen zijn vaak cliché (kijk eens hoe raar deze mensen zijn! Dit land is minder geweldig dan iedereen zegt!), maar Miura slaagt erin respectvol en genuanceerd te schrijven – in haar tweede taal.

Wat Japan en Nederland in ieder geval gemeen hebben, is het gezegde dat het gras altijd groener is bij de buren (隣の芝は青い).