Emotie speelt een rol in alles wat we doen, zijn en (denken te) weten. En in de grote discussies van onze tijd wordt gevoel vaak ten onrechte tegenover ratio gezet, tegenover feiten.
Uitspraken van de rechter en cijfers over het klimaat tegenover boeren die hun bedrijf en levensonderhoud ter ziele zien gaan.
Doorberekeningen over de voordelen van gaswinning in Groningen tegenover de levenskwaliteit van Groningers.
Onzorgvuldig geplande slavernij-excuses tegenover mensen die nog dagelijks de gevolgen van het kolonialisme ondervinden.
Valse tegenstellingen, die bovendien niks oplossen. Feiten zijn geen remedie voor de meeste gevoelens – àls je al een remedie zoekt. Maar momenteel raken we elkaar constant kwijt in het publieke debat door die tegenstelling tussen ratio enerzijds en ervaring anderzijds. Ik geloof dat hoe meer emotie we van elkaar snappen, hoe minder polarisatie vat op ons krijgt.
Mijn correspondentnaam verandert daarom van correspondent Vooroordelen in correspondent Emotie. De veronderstelde ‘je denkt dat het zus zit, maar het zit eigenlijk zo!’ van de Vooroordelen-titel, past me niet meer. Ik schrijf dit jaar een decennium verhalen voor De Correspondent en hoe meer mensen ik ontmoet, hoe minder ik de behoefte voel (of de illusie heb) de wereld te willen duiden. Ik kan wel een poging doen om te ontdekken hoe anderen die wereld beleven.
Ik blijf onder deze nieuwe titel portretten schrijven van mensen die ik niet ken. En ik maak maandelijks een verslaggeverscolumn over een plek of gebeurtenis waar gevoel regeert.
Voor die column keek ik al in een zaal vol mensen die graag zelf willen bepalen wanneer ze dood mogen naar een rechtszaak van de Coöperatie Laatste Wil, vierde ik carnaval met Oeteldonkers die daar drie jaar van verstoken waren en ging ik in een koeienstal om tafel met een boer, een boswachter en een bestuurder uit dezelfde regio. Vorige week was ik in de rosse buurt van Den Haag, nu eens niet om er met sekswerkers te praten, maar met hun klanten – dat verhaal lees je binnenkort.
Welke verhalen worden niet verteld?
Waar moet ik nu naartoe? Waar willen jullie me heen sturen? Alles mag, als het maar een plek is waar de emoties hoog oplopen. Of juist een plek waarvan je denkt: iedereen hier doet alsof ze vet rationeel zijn, maar eigenlijk is dit een heel emotionele plek. Welke verhalen worden er niet verteld, of verbloemd door de feiten?
Ik hoor het graag, ik heb er zin in.
…dit verhaal heb je gratis gelezen. Maar het maken van dit verhaal kost tijd, geld en energie. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.
Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.
Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping, verbinding en optimisme brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Steun ons en doe mee!
