Deze poppen-cast vertelt het verhaal van een vergeten groep Italiaanse migranten

Begin twintigste eeuw migreerde een grote groep Italianen, veelal boeren, naar Frankrijk, België en Nederland, om aan de armoede in hun thuisland te ontsnappen en in geïndustrialiseerde gebieden te werken.

Zo ook de voorouders van regisseur Alain Ughetto, die als Piëmontese migranten een nieuw leven opbouwden in Frankrijk. Ughetto besloot deze geschiedenis te vertalen naar het bijzonder originele No Dogs or Italians Allowed. In deze stop-motionfilm, met personages van klei, vertelt hij aan de hand van zijn grootmoeder Cesira waar zijn familie bij die grote verhuizing tegenaan liep: honger, kou, uitsluiting en bikkelharde werkomstandigheden.

De film zit vol tragische momenten, maar nergens wordt het verhaal pathetisch. Dat komt mede door het compleet unieke decor, met de hand gemaakt door Ughetto. Zo haalde hij de materialen voor de set uit het dorp van zijn familie, Ughettera – denk aan suikerklontjes als bakstenen, broccoli voor bomen en houtskool voor bergen. Soms komt de behaarde reuzenhand van Ughetto zelf in beeld, als hij zijn poppen-cast bijvoorbeeld een minipikhouweel aanreikt, of een microcappuccino van zijn miniatuuroma aanneemt.

Dit is een ontroerende en bijzondere film, met een ode aan een vaak vergeten groep migranten. Terecht dat deze film vorig jaar de prijs voor beste animatiefilm van Europa won.