Was alles op internet maar zo efficiënt als deze receptenfilter

Laatst stond ik in de supermarkt voor het groenteschap te scrollen op mijn telefoon. Ik had trek in een ‘green goddess-salade’ – een gerecht dat een tijdje terug een TikTok-rage werd, en ondanks de lachwekkende naam verrukkelijk bleek te zijn.

Hoewel ik de salade al eens eerder had bereid, kon ik me de precieze ingrediënten voor de dressing niet heugen. En dus deed ik wat ieder mens uit het internettijdperk in deze situatie doet: googelen. Dat hielp niet.

Ik weet niet of dit herkenbaar is, maar als ik online een recept opzoek, krijg ik nooit meteen de informatie die ik nodig heb: de ingrediënten en de kookinstructies. Elke site die ik voorgeschoteld krijg, is van een keukenprinses die eerst alinea’s de tijd neemt om te beschrijven hoe heerlijk het gerecht in kwestie is.

Hoe makkelijk het is om te maken. Hoeveel keer per maand ze het maakt voor haarzelf en haar vriend. Wat die vriend van het gerecht vindt. Welke voedingsstoffen en vitaminen er allemaal in de afzonderlijke ingrediënten zitten. Welke lichaamsfuncties die voedingsstoffen en vitaminen ondersteunen. Hoe je een teen knoflook kunt pellen zonder je handen te gebruiken (#lifehack!).

Meid, ik sta met een punthoofd en honger in de Albert Heijn. Over de brug met die ingrediëntenlijst!

Met aandacht verdien je het meeste geld

Eindeloos moeten scrollen voor je vindt wat je zoekt is een klein voorbeeld van een groter probleem: de manier waarop we willen dat het internet voor ons werkt, is precies tegenovergesteld aan hoe het daadwerkelijk werkt.

Zo snel en efficiënt mogelijk de informatie vinden die je nodig hebt, is vanuit gebruikersperspectief het meest waardevol. Maar voor degene die jou die informatie aanbiedt, is het juist waardevoller om jou even te laten zoeken. Hoe langer ze je aandacht vasthouden, hoe duurder ze die kunnen verkopen aan adverteerders.

Dat verklaart de wolligheid van de eerdergenoemde receptensites. Als gebruiker is het misschien zaak in één oogopslag te zien hoe je een gerecht in elkaar draait, voor kookbloggers levert jouw bezoek vooral wat op als het zo lang mogelijk duurt. De minuten die jij moet scrollen, zijn direct van invloed op hoeveel ze voor hun reclamebanners kunnen vragen.

Het is vergelijkbaar met de strategie van content farms, waar ik eerder over schreef. Deze websites uit de begintijd van het internet lieten freelance schrijvers enorme hoeveelheden onzin schrijven, die door het gebruik van bepaalde woorden hoog in de zoekresultaten van Google eindigden. Hoe meer clicks deze websites vergaarden, hoe meer advertentieruimte ze konden verkopen. Niet het nut van de content, maar de hoeveelheid aandacht die het genereerde stond centraal.

Inmiddels functioneert het hele internet min of meer zo. Op bijna elk platform is een mate van doelloosheid ingebouwd. In plaats van informatie toegankelijker te maken, doen platforms hun best om informatie te verstoppen, zodat er meer verdiend kan worden. Tijd ís geld, zeker online.

Met deze filter verdwijnt alle onzin

Gelukkig kwam datzelfde internet met een handige oplossing voor dit moderne leed. Op justtherecipe.com^* kun je de url van je favoriete recept uploaden, en de site maakt er een overzichtelijke receptenkaart van, met een duidelijk zichtbaar ingrediëntenlijstje. Geen onzin, geen advertenties, gewoon: recept.

Ik zou het hele internet weleens door deze filter willen trekken. Voor een keertje ontsnappen aan de omtrekkende bewegingen waarmee platforms de informatie die we zoeken, zoek proberen te maken. Ontsnappen aan een internet dat ons niet dient.

Wat dat betreft schetst justtherecipe.com een utopie, een online wereld waarin het internet precies doet wat het ooit beloofde: ons leven makkelijker maken.

Opdat wij nooit meer doelloos scrollend voor het groenteschap staan.