Mag jouw kind alleen buitenspelen?

Eén op de drie kinderen speelt nooit of bijna nooit buiten zonder volwassene. Dat bleek onlangs uit onderzoek van onderzoeksbureau Verian en Jantje Beton onder 6- tot 12-jarigen.

Dit gaat dus specifiek over buitenspelen zonder volwassene. Een belangrijke toevoeging, want kinderen ervaren spelen anders als er toezicht is. Voor een Australisch onderzoek^* moesten kinderen tussen de 4 en 6 jaar foto’s bekijken en zeggen of het wel of niet ‘spelen’ was. Als er een leraar te zien was op de foto, vonden kinderen minder vaak dat het telde als spelen.

Dat is ook niet zo gek: als ik terugdenk aan buitenspelen – aan de hutten die ik bouwde of de steegjes die ik verkende – dan was er geen volwassene in de buurt. Het echte avontuur vond plaats als ik er zelf op uit mocht.

Minder autonomie, een slechtere geestelijke gezondheid

Mijn herinneringen aan alleen buitenspelen gaan over autonomie. En zo’n gevoel van zelfstandigheid is belangrijk, stelde het Journal of Pediatrics onlangs in een commentaar.^* De auteurs luidden daarin de noodklok over de afnemende onafhankelijkheid van kinderen. Ze mogen bijvoorbeeld minder vaak alleen naar huis lopen, besteden meer tijd aan school en mogen minder vaak enigszins gevaarlijke dingen doen buiten het zicht van volwassenen.

Dat is zorgwekkend, stellen de auteurs, want het is een mogelijke verklaring voor de dalende trend in de geestelijke gezondheid van tieners. De beredenering erachter is dat kinderen een minder sterk gevoel van controle over hun eigen leven zouden hebben, en dat dat leidt tot meer angststoornissen en depressies.

De theorie is duidelijk: alleen buitenspelen is belangrijk, maar het gebeurt weinig. De vraag is: waarom spelen kinderen niet vaker alleen buiten?

Ouders, laat je horen!

Daarover wil ik graag in gesprek met ouders. Want het klinkt zo eenvoudig – stuur kinderen gewoon wat vaker alleen naar buiten – maar ouders kennen als geen ander de praktische bezwaren. Is jouw kind tussen de 6 en 12 jaar oud? Dan hoor ik graag van je!