Ouders en kinderen, wat vinden jullie van gps-horloges?

‘Wat wil je in je schoen?’ vroeg een goede vriendin laatst aan haar zevenjarige zoon.

‘Een horloge waarmee ik papa en mama kan bellen.’

Hij kreeg een paar chocolademunten, tot zijn teleurstelling, maar er zullen zeker kinderen zijn die dit jaar van Sinterklaas wel zo’n horloge hebben gekregen. Of die er al een hadden.

Met zo’n horloge kun je papa en mama niet alleen bellen, maar papa en mama kunnen ook precies zien waar je bent. Neem de Connect NEXT van one2track, een van de grootste verkopers in Nederland. Een smartwatch met een stoere polsband in mintgroen, zalmroze of een van de andere ‘fantastische kleuren’.

‘Blijf op de hoogte dankzij nauwkeurige gps-locatiebepaling en stel veilige zones in’, staat er op de website te lezen. Gaat je kind buiten die zone, dan krijg je als ouder een notificatie via de speciale app. Ook kun je (video)bellen en is er een SOS-knop die je kind kan indrukken in geval van nood.

Ik vraag me af: wat vinden ouders en kinderen van zulke horloges?

Het leeft onder ouders

Betrouwbare cijfers over de populariteit van dit soort horloges heb ik nog niet kunnen vinden. Maar toen ik afgelopen mei een oproep over buitenspelen plaatste op De Correspondent, bleek dat het onderwerp leeft. Zonder dat ik ernaar had gevraagd, begonnen veel van de vierhonderd reagerende ouders over gps-horloges.

Jacqueline kiest er bijvoorbeeld bewust voor om haar zevenjarige zoon er geen te geven. ‘Hij heeft geen trackerhorloge en dat wil ik ook niet’, schrijft ze. ‘We fietsen liever zelf een extra rondje om hem te zoeken.’

Voor Floor is het juist een voorwaarde om haar negenjarige zoon buiten te laten spelen. ‘Als hij zijn horloge (met gps) bij zich heeft en zolang het licht is’, schrijft ze over de afspraken die ze maakt met haar kind. ‘Ik ben blij met het horloge, maar vind het ook gek. Hoe deed mijn moeder dat vroeger?’

Sommige ouders worstelen met de beslissing. Niek, een gescheiden vader van drie kinderen, heeft in overleg met zijn ex een gps-horloge gekocht voor hun zoon. Dat was vooral uit praktische overwegingen: ‘Met drie kinderen, waarvan eentje destijds nog één jaar, en zonder partner, is het wel lastig om “even” een rondje te fietsen.’

Maar Niek is niet blij met het horloge. ‘Ik vind het een vreselijk ding en heb liever niet dat hij het gebruikt. Ik heb liever dat ze gewoon leren de tijd in de gaten te houden, ook als dat betekent dat ze af en toe te laat komen of dat ik ze moet gaan zoeken.’

Al zijn gps-horloges populair, ze zijn (nog) niet ingeburgerd. Ouders zijn nu aan het uitdokteren of ze zo’n gadget willen voor hun kind. En intussen vinden kinderen – zoals dat zevenjarige zoontje van mijn vriendin – er ook wat van. Ik wil dat proces beter begrijpen, omdat het ook laat zien wat het betekent om nu op te groeien.

Ik hoor graag van jullie!

Daarom wil ik graag van ouders én kinderen horen wat zij van gps-horloges vinden. Jullie kunnen me op twee manieren helpen.

Deel je overwegingen en ervaringen. Waarom hebben jullie gekozen voor een gps-horloge of waarom willen jullie er juist geen? Welke afspraken hebben jullie gemaakt met elkaar? Weet je kind dat zijn locatie bekend is? En hoe is het om zo’n horloge te hebben, zowel voor ouder als kind? Ik hoor het graag van jullie.

Nodig me thuis uit. Ik wil zien hoe een gps-horloge in de praktijk werkt. Dus wil ik bij gezinnen langs om te zien hoe ouders en kinderen het horloge gebruiken. Als het mag, ga ik ook graag mee buitenspelen.

Alle leeftijden zijn welkom. Het zou fijn zijn als je wilt vermelden hoe oud je kind is en waar jullie wonen.

Reageren kan via:

1. de bijdragesectie onder dit artikel (alleen voor Correspondentleden),
2. een mail aan sanne@decorrespondent.nl,
3. een voicebericht via WhatsApp op 06-13294361.

Erg leuk als kinderen ook willen reageren, bijvoorbeeld via een voicebericht. Bedankt alvast!