16.08.14 Aanbeveling

Leesvoer voor het weekend

Oprichter

Elk weekend tippen onze correspondenten hun favoriete journalistieke producties en selecteren wij de beste stukken van De Correspondent. Deze keer onder andere een prachtig essay over de vrouw als eeuwige gastvrouw, een onthullende reconstructie van een dubieuze Nederlandse koffiedeal en de vergeten tragedie van de Irakese sjiieten.

Islamitische Staat: Een creatie van het Westen?

Terwijl de opstand van Islamitische Staat (IS) in Irak doorzet, stellen steeds meer mensen zich de vraag: is wat ik zie wel echt gebeurd? Marc Vandepitte schreef voor het Belgische De Wereld Morgen een interessant artikel, dat de chaos in Irak in een vreemd maar boeiend perspectief plaatst. Voor sommigen zal het stuk misschien weglezen als een misplaatste conspiracy-theorie, anderen zullen blij zijn dat ‘de media’ eindelijk aandacht besteden aan een radicaal de andere kijk op de zaak. In een oorlog is niets wat het lijkt; dat blijkt maar weer uit dit stuk, en het is ook maar de vraag of we er ooit achter gaan komen wat er nu echt aan de hand is in Irak en Syrië. (Lennart Hoffman)

‘IS(IS): westers geflirt met jihadis loopt uit de hand’ (1.690 woorden, leestijd: circa 12 minuten)

‘O echt?’ zeggen terwijl je allang weet waar het verhaal heen gaat

Twee weken geleden stond het stuk al in De Groene Amsterdammer, nu is het ook online voor iedereen te lezen: Marja Pruis’ prachtige essay over ‘de innerlijke gastvrouw.’ Die innerlijke hostess, die waarschijnlijk in bijna iedere vrouw huist, en die maakt dat je ‘o echt?’ zegt terwijl je ‘allang weet waarheen de conclusie leidt,’ die glimlacht wanneer je je rot verveelt en die doet alsof je van niets weet, ‘gewoon om een ander zijn plezier niet te ontnemen.’ Aan de hand van essays van Rebecca Solnit, Katty Kay en Claire Shipman analyseert Pruis de mechanismen achter het hostess-syndroom. Ze doet dat op een manier die grappig, bedachtzaam en ontroerend is – en spaart daarbij ook vooral zichzelf niet. (Lynn Berger)

‘Iemand nog wat drinken?’ (3.280 woorden, leestijd: circa 20 minuten)

Wat Ferguson ons leert over Facebook en Twitter

Als je de Turkse socioloog Zeynep Tufekci nog niet kent, dan is dit verhaal een goede kennismaking. Tufekci schrijft veel over de impact van sociale media en de politiek, economie en sociologie van techniek. Actuele gebeurtenissen weet ze op Twitter (@zeynep) en op Medium snel van goed commentaar te voorzien. Zo ook de rellen die deze week in het Amerikaanse Ferguson plaatsvonden, alwaar een zwarte ongewapende man, Mike Brown, werd neergeschoten door een politieagent. Zeynep hield haar Twitter- en Facebookaccount nauwlettend in de gaten en constateerde opmerkelijke verschillen, die veel zeggen over hoe grote technologiebedrijven onze werkelijkheid weergeven. Lees dit verhaal en volg Tufekci op de voet. (Dimitri Tokmetzis)

‘What happens to #Ferguson affects Ferguson: Net Neutrality, Algorithmic Filtering and Ferguson’ (1.340 woorden, leestijd: circa 10 minuten)

Iraks andere humanitaire crisis waar niemand zich druk om maakt

Iedereen was in de afgelopen dagen begaan met het lot van de yezidi’s, die voor de terreurgroep Islamitische Staat (IS) de bergen in gevlucht waren. Op hetzelfde moment zaten driehonderd kilometer ten zuidoosten van de bergen twaalfduizend sjiitische Turken in de stad Amerli klem achter de linies van IS. De terreurgroep heeft de toevoer van elektriciteit en water naar de stad afgesloten. De mensen in Amerli zijn aan het einde van hun krachten, maar niemand schiet hen te hulp en de internationale gemeenschap kijkt de andere kant op. Het is een wrange gedachte, maar misschien speelt mee dat het voor het Westen moeilijker is solidariteit op te brengen met sjiieten. (Tomas Vanheste)

‘Iraq’s City of Orphans’ (1.300 woorden, leestijd: circa 10 minuten)

De troebele koffiedeal van Jan Bennink

Jarenlang zat de koffiemaker opgesloten in de Amerikaanse voedselmultinational Sara Lee, maar in 2012 kwam Douwe Egberts met de nodige bombarie terug naar de Nederlandse beurs. Nog geen jaar later was het oer-Nederlandse bedrijf alweer verkocht aan de hoogste bieder. CEO Jan Bennink streek 25 miljoen euro op. Follow The Money-collega Robert Kosters schreef een interessante reconstructie van de koffiedeal. Over hoe Bennink al vijf maanden voor de officiële aankondiging wist van de aankomende overname, hoe hij sinds zijn aankomst de weg vrijmaakte voor de overname en hoe zijn externe voorkomen in niets leek op zijn interne optreden. (Jesse Frederik)

‘Hoe Jan Bennink miljoenen verdiende op de dubieuze overname van Douwe Egberts’ (6.000 woorden, leestijd: circa 40 minuten)

De nachtmerrie van flexibele werktijden

Wie zich drukmaakt over ‘doorgeslagen flexibilisering’ in Nederland, leze eerst dit. The New York Times dompelde zich een paar maanden onder in het leven van Jannette Navarro, een 22-jarige barista bij Starbucks. Software bepaalt de werktijden van de Starbucks-, en voor de alleenstaande Jannette kwam dit vaak neer op: vrijdag tot 11 uur ’s avonds werken; zaterdag 4 uur ’s ochtends de zaak openen; zondag weer om 5 uur ’s ochtends beginnen. Niet alleen zijn de diensten onregelmatig, soms worden ze ook ingekort, als de software merkt dat klandizie wegblijft. De software bepaalt Jannettes leven, en dan probeert Jannette ook nog te studeren en haar rijbewijs te halen. Toch lijkt ze een precaire balans te hebben gevonden. Totdat haar vriend het uitmaakt. Een fraaie reportage met even fraaie fotografie, die je een intieme blik in Jannettes leven geeft. Maar als voyeurisme voelt het niet, omdat het verhaal een misstand aankaart. En Starbucks? Dat heeft inmiddels beterschap aangekondigd. (Michiel de Hoog)

‘Working Anything But 9 to 5’ (2.500 woorden, leestijd: circa 15 minuten)

Het beste van De Correspondent deze week

Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk voorbij de waan van de dag.

Al vanaf het begin worden we gefinancierd door onze leden en zijn we volledig advertentievrij en onafhankelijk. We maken diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.

Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen. Word ook lid!

Het beste van De Correspondent deze week

Komt een land bij de dokter