Het eerste jaar van De Correspondent zit er bijna op. Een mooi moment om terug- en vooruit te blikken. Wat hebben jullie, onze leden, allemaal mogelijk gemaakt? En wat ligt er nog in het verschiet? De komende vier weken doen zestien correspondenten hun plannen uit de doeken. Vandaag ben ik aan de beurt.
Als ik kort moet aangeven wat De Correspondent volgens mij tot zo’n uniek platform maakt kom ik telkens uit bij het woord ‘tweerichtingsverkeer’. Voor het eerst lukte het mij als journalist om lezers op een zinvolle manier bij mijn werk te betrekken. Met tips , waarschuwingen, opmerkingen en expertise.
Maar ik raakte ook bij u betrokken. Er kwam een initiatief op Facebook in reactie op een column en ik raakte betrokken bij inmiddels drie theaterprojecten over asielbeleid. Ook mocht ik op allerlei plaatsen in het land komen spreken, meedenken en debatteren over onderwerpen die ik in een artikel had aangesneden. Dat deed ik graag: om deze wisselwerking is het mij als journalist te doen.
Ik vond het geweldig, en veelzeggend, dat deze lezers de vrijheid te baat namen mij bij hun projecten te betrekken. De drempel daarvoor kan mij niet laag genoeg. Een artikel is kortom nooit het laatste woord, maar altijd het begin van een conversatie. Niet met goedkope zogenaamde ‘kritische journalistiek’, maar met betrokken, toekomstgerichte, constructieve stukken.Precies zoals ik altijd al journalistiek wilde bedrijven.
In mijn nieuwe rol zal ik wellicht iets minder publiceren, maar zal ik deze idealen (constructieve journalistiek, samen met de lezer) nog verder doorontwikkelen. In mijn eigen stukken, en als meedenker met de stukken van anderen.
Dit verhaal heb je gratis gelezen, maar het maken van dit verhaal kost
tijd en geld. Steun ons en maak meer verhalen mogelijk
voorbij de waan van de dag.
Al vanaf het begin worden we
gefinancierd door onze leden en zijn we volledig
advertentievrij en onafhankelijk. We maken
diepgravende, verbindende en optimistische verhalen die inzicht geven in
hoe de wereld werkt. Zodat je niet alleen begrijpt wat er
gebeurt, maar ook waarom het gebeurt.
Juist nu in tijden van toenemende onzekerheid en wantrouwen is er grote
behoefte aan verhalen die voorbij de waan van de dag gaan. Verhalen die
verdieping en verbinding brengen. Verhalen niet gericht
op het sensationele, maar op het fundamentele. Dankzij onze leden kunnen
wij verhalen blijven maken voor zoveel mogelijk mensen.
Word ook lid!
Komt een land bij de dokter
Michelle van Tongerloo
Als straatarts ziet Michelle van Tongerloo dagelijks hoe ingewikkeld helpen is geworden. In haar boek Komt een land bij de dokter laat ze zien hoe het beter kan.