Stel, je hebt maandenlang hard gewerkt aan het tekenen van alle portretten op De Correspondent. Het hoofd van Arnon Grunberg was een makkie, die van Rob Wijnberg een - nou ja, laten we zeggen - uitdaging.  Moe maar voldaan ga je op een welverdiende vakantie. Zo ver mogelijk het liefst, weg uit alle drukte.  Het wordt: China. Je komt aan in de stad Shenzhen, stapt daar de metro in en wat zie je?  

Jouw portretten. Verchineesd. Arnon Grunberg met spleetogen. 

Geloof het of niet, maar dit overkwam Cléa Dieudonné, de illustrator van onze partner Momkai. Geen wereldnieuws natuurlijk, maar te leuk om niet even met jullie te delen in mijn tuin. Totaal verbouwereerd stuurde ze ons het bewijsmateriaal:

De poster van een Chinese projectontwikkelaar in de metro van Shenzhen (foto: Cléa Dieudonné)

Uitgever Ernst-Jan en ik wilden natuurlijk direct weten wat er op de poster stond, maar ons Mandarijn is niet bepaald je-van-het. Dus wij naar het dichtst bijzijnde Chinese restaurant in Amsterdam, op zoek naar een vertaler. Bij restaurant 1 wilde niemand hardop zeggen wat er stond, want het waren allemaal ‘brutaalwoorden’. Die ‘mag ik niet uitspreken van mijn geloof,’ aldus de vriendelijke Chinese serveerster. Restaurant 2: hetzelfde verhaal.

The plot thickened.

Uiteindelijk bleek het met met die brutaalwoorden reuze mee te vallen: de poster is van een die huizen voor jonge mensen aanprijst. De tekst luidt, naar onze beste inschatting: ‘Jonge mensen, geef je droom een thuis.’ De beoogde doelgroep? Chinese Arnon Grunberg, Chinese Monique Samuel, Chinese Ewald Engelen en Chinese Andreas Jonkers (onze eindredacteur).

Made in Holland, famous in China.