De wereld vergaat maar mensen blijven hun best doen
Afgelopen vrijdagavond had ik bij Literaturfest de Amerikaanse humorist David Sedaris aan tafel. Hij vertelde over zijn favoriete boek, een verhalenbundel van George Saunders genaamd The Tenth of December. Het was één van de krachtigste boeken die ik ooit las.
We hadden hooggeëerd bezoek bij Literaturfest afgelopen vrijdag: David Sedaris, de man die goed is voor meer dan zeven miljoen verkochte boeken wereldwijd. Een videoregistratie van dat interview volgt nog in deze tuin, maar ik wilde nu alvast je aandacht vestigen op het boek dat hij meenam: Tenth of December van George Saunders.
Al op 3 januari dit jaar riep The New York Times Magazine deze verhalenbundel uit tot het beste boek van 2013. Ik begrijp nu waarom. In tien verhalen schetst Saunders op angstaanjagende wijze hoe de Amerikaanse samenleving eruit kan gaan zien als de sociale ongelijkheid, het anti-depressivagebruik en het consumentisme blijven toenemen.
Drugs die je hopeloos verliefd op een willekeurig persoon kunnen maken, immigrantenmeisjes die als decoratie in de voortuin worden opgehangen, pretparken waar alle acteurs onder invloed van drugs hun werk doen - Saunders schetst beklemmende beelden uit een nabije toekomst.
Toch is het ook een hartverwarmend boek. Alle hoofdpersonen handelen vanuit goede intenties. De arme vader die na een financiële meevaller immigrantenmeisjes in zijn voortuin hangt, doet dat om zijn depressieve dochtertje op te vrolijken. Een gedrogeerde ridder uit het pretpark komt in opstand tegen zijn baas die een werknemer seksueel misbruikt heeft. Alleen gaat de vader alsnog failliet en neemt de ridder collega’s mee in zijn val.
‘They’re good people,’ benadrukte Sedaris afgelopen vrijdag meerdere malen. En dat maakt dit boek zo sterk. Je leest hoe iedereen zijn leven verkloot, verliest bijna je vertrouwen in de toekomst, maar geeft niet op omdat aan de goede intenties van mensen niets veranderd is.