Nina kijkt (en luistert): Pride en Serial

Nina Polak
Correspondent Modern Leven

The list is the origin of culture. Wekelijks maak ik een cultureel overzicht van wat ik heb gezien en nog wil zien. Het meest verrassende, teleurstellende of aanbevelenswaardige licht ik kort toe. Deze week: de film Pride en de misdaadpodcast Serial.

Pride – Heimwee naar de politieke energie van de jaren tachtig

Over Pride is in kranten al genoeg gejubeld. Er valt het een en ander op aan te merken (een paar verhaallijnen komen bijvoorbeeld niet zo tot hun recht), maar het is een heerlijke film.

In het kort: een kleurig clubje homoactivisten uit Londen besluit geld in te zamelen voor een stakende mijnwerkersgemeenschap in Wales. Het is 1984, de tijd van Thatcher, en de mijnwerkers vallen ten prooi aan dezelfde harde politieaanpak als de homo’s. Die laatsten voelen zich met hen verbonden, maar de eenvoudige Welsh moeten nogal wennen aan de flamboyante stedelingen. De cultuurclash is hilarisch, de uiteindelijke verzoening hartverwarmend.

Wat ik vooral overhield aan Pride was zin om samen met dat hele filmzaaltje de straat op te gaan met spandoeken en buttons. Natuurlijk, we mogen tevreden zijn dat de Amsterdamse Gay Pride inmiddels een vanzelfsprekendheid is, een feest voor iedereen – en zodoende ook vooral een luidruchtig carnaval – maar het is ook verleidelijk om romantische gevoelens te koesteren voor een tijd waarin er nog veel te winnen viel en een sterke gemeenschap een vereiste was. Voorzie dat sentiment van een lange, hysterische soundtrack die je het gevoel geeft dat iederéén gay was in de jaren tachtig en aan de nostalgie valt niet meer te ontsnappen.

Pride draait nu in de bioscoop

Youtube plaatst cookies bij het bekijken van deze video Bekijk video op Youtube
Bekijk de trailer van Pride

Serial – Extreem verslavende radiojournalistiek

Ik ben geen geoefende radioluisteraar en moet bij de weinige podcasts die ik luister – zoals de fijne van The New Yorker – altijd mijn best doen me te concentreren.

Dat is anders bij Serial, een nieuw journalistiek project van de makers van Naar de eerste vijf delen heb ik ademloos geluisterd (op de fiets, in de trein en, met gevaar voor eigen iPhone, onder de douche). Producent en host Sarah Koenig doet in afleveringen van een halfuur verslag van haar onderzoek naar een dubieuze moordzaak uit 1999.

Het gaat om de moord op highschoolmeisje Hae Min Lee uit Baltimore, die in januari van dat jaar verdween en een maand later dood gevonden werd. Haar ex-vriendje Adnan Syed werd gearresteerd en veroordeeld. Het vonnis was voornamelijk gebaseerd op het verhaal van een getuige. Adnan houdt tot de dag van vandaag vol onschuldig te zijn.

Koenig twijfelt zelf ook en uit haar serie blijkt waarom. Ze spreekt met Adnan en bekenden van hem, spit politierapporten door en hoort betrokken agenten, advocaten en kroongetuige Jay uit. Jays verhaal rammelt, zoals alle andere verhalen die ze voorgeschoteld krijgt.

De afleveringen zijn gemonteerd als een thriller; als je niet oppast luister je ze allemaal achter elkaar. Misschien nog wel interessanter dan de vraag wat er precies gebeurd is in 1999, is het om te horen hoe onkenbaar feiten worden, hoezeer verhalen over het verleden vermengd raken met verzinsels en hoe iedereen liegt. Het laat zien hoe speculatief en gevoelsmatig we omgaan met versnipperde informatie.

Alle afleveringen van Serial zijn te beluisteren op

  • Pride
  • Masters of Sex
  • Serial (geluisterd)
  • Dorsvloer vol confetti
  • Nieuwe Buren
  • Interstellar
  • Fury
  • Mommy
  • Olive Kitteridge
  • Wild Tales
  • Real Humans (2012)