Spring naar inhoud

TaxLeaks: de Nederlandse pot en de Luxemburgse ketel

‘Wat daar gebeurt is echt schandalig,’ zei PvdA-Kamerlid Ed Groot na de onthullingen over de manier waarop Luxemburg multinationals naar het Groothertogdom lokt.

In februari 2013 stemde Groot nog voor een motie van PVV-Kamerlid Van Vliet waarin de Kamer de ‘kwalijke kwalificatie’ belastingparadijs voor ons eigen land verwierp.

Groots stemgedrag past in een PvdA-patroon, liet ik vorig jaar met oud-collega Map Oberndorff zien in het stuk ‘Nederland belastingparadijs, met dank aan de PvdA’. Vanuit de Kamerbanken bezigen de sociaaldemocraten graag ronkende retoriek tegen het kwaad dat belastingontwijking heet, in de regering werkt de PvdA volop mee aan het fiscaal aantrekkelijk maken van ons land. Maar als ze dan in het buitenland durven te roepen dat Nederland een belastingparadijs is, staan de PvdA’ers te briesen van de verontwaarding.

Ze boffen dat onze tax rulings nog niet op straat liggen. Maar alle kans dat die niet zo gek veel anders zijn dan de Luxemburgse exemplaren. De simpele feiten wijzen erop dat multinationals verdacht graag domicilie kiezen in ons land. Onderstaande plaatje over de vestigingsplaats van dochterondernemingen van de vijftig grootste Europese bedrijven spreekt boekdelen: Nederland verslaat Luxemburg met verve.

‘Als belastingoase nog attractiever dan Luxemburg,’ schrijft Der Spiegel dan ook vandaag over Nederland. Maar Ed Groot zal dat wel weer een schandalige aantijging vinden.

Ben benieuwd of alle mensen die nu roepen dat de Luxemburgse oud-premier en voorzitter van de Europese Commissie Jean-Claude Juncker zijn geloofwaardigheid heeft verloren en moet aftreden ook vinden dat onze voorzitter van de eurogroep Jeroen Dijsselbloem het veld moet ruimen.

Waar multinationals zich graag vestigen. Door Vrij Nederland in juli 2013 bewerkte illustratie van de Franse organisatie Terre Solidaire
Nederland belastingparadijs, met dank aan de PvdA Steuerparadies Niederlande: Mindestens so dreist wie Luxemburg
Correspondent Europa tussen macht en verbeelding