De gemeenteraad. Best belangrijk

En, al stemlustig aan het worden? Op 19 maart gaan in de meeste gemeentes van Nederland de stembussen open voor de gemeenteraadsverkiezingen. 

Nu zeg je misschien: inderdaad, maar was De Correspondent nu niet mijn dagelijkse medicijn tegen de waan van de dag? We krijgen de komende tijd door andere media al ruim voldoende campagnenieuws voorgeschoteld. 

Ja, ook deze stembusgang zal weer vergezeld gaan van allerhande meninkjes, peilinkjes en debatjes. En je kunt er vergif op innemen dat ook het politieke rariteitenkabinet de komende maand weer opengaat.

Deze verhalen komen bijvoorbeeld zeker voorbij:

- Er zullen diverse cameraploegen worden afgestuurd op Lilian Janse, de eerste verkiesbare SGP-vrouw die in Vlissingen een lijst aanvoert, met overigens nóg twee dames erop.

- Er zullen stapels stukken verschijnen over opvallende deelnemers aan deze gemeenteraadsverkiezingen. De Nederlandse Volksunie ( ‘we doen in één gemeente méér mee dan de PVV’), de Fryske Nasjonale Partij (pleiten ze nu wel of niet voor afscheiding?) of BN’ers die opduiken als lijstduwer op onverwachte lijsten (volkszanger Ronnie Tober duwt ouderenpartij OMA in Amsterdam omhoog in de vaart der volkeren).

- En er zal natuurlijk tot vervelens toe worden gevraagd wat de gevolgen van deze lokale verkiezingen nu precies zijn voor de landelijke politiek. Want dat is, als je de berichten mag geloven, waar deze verkiezingen over gaan. 

Toen ik de afgelopen week eens peilde waar de gemeenteraadsverkiezingen nu eigenlijk over gaan, kreeg ik geregeld dezelfde reactie, doorgaans begeleid door een slecht onderdrukte gniffel. ‘Over hondenpoep natuurlijk! Als je dáár een oplossing voor vindt, ben je morgen de burgemeester.’ 

Lokale politiek is belangrijker dan ooit

Dit alles leidt bij velen - eerlijk is eerlijk: ook bij mij - tot de nodige desinteresse en dedain. Natuurlijk, de meeste van ons gaan wel stemmen. Maar of die gemeenteraden vol welwillende, maar weinig capabele vrijwilligers er nu écht toe doen? Mwah.

Ik deed tweemaal verslag van Iran in verkiezingstijd, en ben daardoor scherper gaan zien wat een voorrecht het is om daadwerkelijk inspraak te hebben in ons bestuur

En toch: om berichten over de uitoefening van een democratisch recht nu ‘de waan van de dag’ te noemen? Dat gaat mij te ver.

Ik deed tweemaal verslag van Iran in verkiezingstijd, en zag nadien de desillusie in de ogen van hen die nooit konden weten of hun stemmen eigenlijk wel geteld waren. Door die ervaringen ben ik scherper gaan zien wat een voorrecht het is om daadwerkelijk inspraak te hebben in ons bestuur. Om er tenminste zeker van te zijn dat je stem geteld gaat worden.  

Bovendien zijn er genoeg argumenten voor de stelling dat lokale politiek juist belangrijker dan ooit is. Onder de noemer ‘decentralisatie’ krijgen gemeenten steeds meer taken op hun bord. 

Wat willen jullie weten?

En dus zal ik de komende vier weken berichten over de gemeenteraadsverkiezingen. Maar wel op een manier die bij dit medium past.

Ik zal, kortom, de strijd tegen hondenpoep links laten liggen (tenzij iemand een briljant idee heeft). En lokale curiosa in de categorie ‘vermakelijk, maar niet zo leerzaam,’ laat ik ook graag rusten. 

Wat ik zoek zijn lokale thema’s die overal spelen. De onlangs aangenomen Jeugdwet ligt voor de hand. Maar denk ook aan schoolzwemmen, groenvoorziening of de zondagsrust. 

Ik wil proberen te vergelijken. Wat kan de ene gemeente van de ander leren? Maar ook: hoe benaderen ze kwesties als deze in andere landen? 

Vanaf volgende week stel ik elke week één onderwerp centraal. Welke thema’s dat zijn? Dat is aan jullie!