Relativeer je sterfelijkheid: denk na over grote getallen Hoeveel is een biljard? Weinigen kunnen zich daar een voorstelling bij maken. Tim Urban, auteur van weblog Wait But Why, heeft een langlopende fascinatie met grote getallen. Een jaar geleden probeerde hij te visualiseren hoe een biljard (1.000.000.000.000.000) snoepgummybeertjes eruitzien. Als je die allemaal in een doos doet, dan is die doos hoger dan de Empire State Building. Deze week gaat Urban verder, op zoek naar het grootste getal dat je nog zou kunnen tellen. Dat blijkt 10 tot de macht 185 te zijn: het aantal keer dat het kleinste gedefinieerde volume op aarde in het heelal zou passen. Maar hoe ga je daarna verder? Volg Urbans ontdekkingsreis naar het grootste getal dat ooit in serieus wiskundig bewijs is gebruikt: het getal van Graham. Het concept van eeuwig leven lijkt Urban door het getal van Graham ineens een stuk minder aantrekkelijk. En daarmee wordt zijn eigen sterfelijkheid minder angstaanjagend. (Thalia Verkade) From 1,000,000 to Graham’s Number (leestijd: 34 minuten) Dit is hoe het je vergaat als je je kandidaat stelt voor het Amerikaanse Congres Een politiek redacteur van de Los Angeles Times ziet zijn kans schoon als het Democratische Congreslid Henry Waxman eindelijk aftreedt. Na jarenlang schrijven over Washington is het tijd om de touwtjes in eigen handen te nemen. Het duurt niet lang of ook hij valt ten prooi aan datgene wat hij jarenlang heeft bekritiseerd: ‘You start to think of every human being in your orbit as having a number attached to them. You book breakfasts, lunches, coffees and drinks at which you make the case for your candidacy… and ask for money. Always money. You call dozens of people a day… and ask for money. When people ask how they can help, you mostly ask them for the names of folks you can… ask for money.’ In een prachtige longread voert Matt Miller je mee, van het chaotische moment waarop hij besloot zich kandidaat te stellen, via dagenlang proberen $ 8000 per dag binnen te slepen, tot de dag waarop zijn lot in handen lag van 100.000 vreemden. Een enerverende inkijk in de Amerikaanse verkiezingen door de ogen van een man waar je vanzelf een beetje van gaat houden. (Annerijn Vink) Mr. Miller Doesn’t Go to Washington (leestijd: 40 minuten) Teleurgesteld in Bono Deze week kwam de BandAid classic Do They Know It’s Christmas? opnieuw uit. Bono en Bob Geldof willen hiermee geld ophalen om de ebola-epidemie in Afrika te stoppen. Buy the song. Stop the virus. De Senegalese Mariéme Jamme was als kind groot fan van Bono. Maar nu is ze toch echt teleurgesteld. Heeft Bono niet door dat hij Afrikanen zelf misschien eens aan het woord moet laten? Een mooie, trieste open brief aan de popsterren. (Maite Vermeulen)
Open letter to Bono and Bob Geldof (Leestijd 3 minuten)
Het wachtwoord als ‘crypto-haiku’ Denk eens aan het wachtwoord van je De Correspondent- of e-mailaccount. Grote kans dat er achter deze reeks van letters en/of getallen een herinnering verscholen ligt. Misschien is je wachtwoord een referentie aan je echtgenoot, of aan een inside joke. In een mooie longread van The New York Times – waarin beeld en geluid prachtig in elkaar overlopen – gaat journalist Ian Urbina op zoek naar de betekenissen achter wachtwoorden. Want, zegt de auteur, wachtwoorden beschermen niet alleen persoonlijke data, maar ook dromen, geheimen, angsten. Het zijn vaak prachtige crypto-haiku’s: digitale vingerhoedjes vol met betekenis. (Maaike Goslinga) The Secret Lives of Passwords (Leestijd 30 minuten) Immigratie reguleren, zo kan het ook Ja, ik weet het, deze rubriek is bedoeld om goede journalistiek aan te bevelen. Maar soms is er een politicus die je eigenlijk eens wat langer aan het woord wilt horen dan de anderhalve minuut die hem vergund wordt op het Journaal. En toegegeven, niet zelden heet die politicus Barack Obama. De afgelopen week ging het ineens over oude beloftes van jaren terug, die nu zijn presidentschap langzaam afloopt ineens weer op de agenda verschijnen. Guantanamo Bay bijvoorbeeld, waarvan hij gister vijf gevangen vrijliet. Maar ook zijn belofte om illegale migranten na vijf jaar alsnog een verblijfsvergunning te geven. In een toelichting bij het decreet vertelt hij onomwonden waar zijn land voor staat. Ik deel de volledige versie van zijn toespraak, om te laten zien dat een andere visie op migratie niet per se politieke fictie is. (Karel Smouter) Obama’s Immigration Adress (Kijktijd 15 minuten)

Het beste van De Correspondent deze week

Oproep aan alle leraren: stop met luisteren naar trendwatchers Bijna geen beroep dat zo belangrijk is als dat van de leraar. Waarom wil het onderwijs zich dan steeds aanpassen aan de trends van het moment, in plaats van de toekomst zelf vorm te geven?
Lees hier het artikel van Rutger Bregman
Hoe twee miljard dollar van de tabaksindustrie achter een Brussels rookgordijn verdwijnt De vier grootste tabaksproducenten ter wereld maken ruim twee miljard dollar aan de EU over voor de bestrijding van tabakssmokkel. Maar niemand weet waar dat geld precies voor wordt gebruikt en of de tabaksindustrie voordelen geniet in ruil voor haar vrijgevigheid. Ook de methodes van het Europees Bureau voor fraudebestrijding liggen onder vuur. Documenten in handen van De Correspondent laten zien hoe de organisatie op belangrijke vragen het antwoord schuldig blijft.
Lees hier het artikel van Tomas Vanheste
Voorbij sciencefiction: hoe reëel is het gevaar van kunstmatige intelligentie? Diverse vooraanstaande wetenschappers waarschuwen: kunstmatige intelligentie vormt waarschijnlijk de grootste dreiging voor ons bestaan. Heftige woorden, die veel vragen oproepen. Hoe ver is kunstmatige intelligentie? En wíl die ons wel overnemen? De zes prangendste vragen beantwoord.
Lees hier het artikel van Thalia Verkade
Zo verging het Oekraïne in het jaar na de opstand Vandaag precies een jaar geleden stroomde het Maidanplein in Kiev vol met Oekraïners die verandering eisten; zij wilden leven zoals in Europa. Overal in het land braken protesten en gevechten uit, die tot de dag van vandaag voortduren. Kan Oekraïne de eenheid herstellen? Verslag van een jaar crisis in Oekraïne, door gastcorrespondenten Floris Akkerman en Michiel Driebergen. Lees hier het artikel van Floris Akkerman en Michiel Driebergen Hoe een Duitse nerd in twee jaar tijd de porno-industrie overnam In twee jaar tijd kocht de Duitse computerprogrammeur Fabian Thylmann een online porno-imperium bij elkaar, dat zeker een miljard bezoeken per maand genereerde. Maar al net zo snel raakte Thylmann zijn imperium weer kwijt. Een verhaal over de nerds die de porno-industrie voorgoed hebben veranderd. Lees hier het artikel van Dimitri Tokmetzis