Hoe de politiek een burgemeester en zijn seksleven vogelvrij verklaarde

Een schande is het. Homofobe, kleinburgerlijke riooljournalistiek. Het is precies zoals de plaatselijke SP het zegt in een persbericht: ‘Dit slaat alle normen van fatsoen.’ En de Maastrichtse VVD, de eigen partij van Hoes, geeft het ook vlijmscherp weer: ‘De inbreuk die is gemaakt op het privéleven van onze burgemeester vinden we verwerpelijk.’ Coalitiepartner GroenLinks: ‘De actie van PowNews is schandelijk en volstrekt onacceptabel.’ De PvdA voegt daar nog eens aan toe: ‘Wij nemen zeer nadrukkelijk afstand van de praktijken van PowNews.’

Gelukkig, denk je dan, alle politici zijn als één man achter de burgemeester gaan staan. Het seksleven van politici en bestuurders is privé. Er zijn geen minderjarigen of kwetsbare heroïneprostituees misbruikt, de toyboy bood zichzelf aan, dus de zaak is afgedaan. Alle beschaafde mensen, en dat waren er nogal wat de afgelopen week, hebben afgerekend met PowNews. Wat resteert is een beetje gegeneerd gegniffel over Hoes’ smaak, en dat is het dan. Eind goed, al goed.

Nu iedereen een plasje heeft gedaan over de ranzige praktijken van PowNews, kunnen we misschien aandacht besteden aan het werkelijke democratische drama dat zich de afgelopen week afspeelde

Nou nee, zegt Bernt Schneiders, de voorzitter van het Genootschap van Burgemeesters: ‘Met bekrompen en kleinburgerlijke opvattingen hoeft een burgervader geen rekening te houden. De vraag is wel: hoe uit je als burgemeester je geaardheid?’ En de dappere politici in Maastricht galmden deze zedenmeester na dat de waardigheid van het ambt in het geding is, de burgemeester in een glazen huis leeft, hij van onbesproken gedrag moet zijn en nu het politieke vertrouwen beschaamd heeft. Om hun o zo beschaafde persverklaringen te eindigen met de vrome woorden dat ze ‘respect’ hebben voor het besluit van de burgemeester om zelf op te stappen. Dit is politieke geheimtaal voor ‘we hebben de burgemeester het mes op de keel gezet en hem duidelijk gemaakt dat hij moet opdonderen, anders schoppen we hem er zelf uit.’ In de Volkskrant van afgelopen zaterdag werd dit ook nog eens fijntjes gereconstrueerd.

Nu iedereen een plasje heeft gedaan over de ranzige praktijken van PowNews, kunnen we misschien aandacht besteden aan het werkelijke democratische drama dat zich de afgelopen week afspeelde. Dat Nederland riooljournalistiek bezit waardoor mensen worden gekwetst zonder dat er een ‘ernstige misstand’ wordt opgehelderd, weten we al een aantal jaren. ‘Angelsaksisch’, zoals NRC Handelsblad het vorige week deftig noemde, waren ook de geheime opnamen door Albert Verlinde van Georgina Verbaan en van Yolanthe Cabau en Wesley Sneijder. Riooljournalist Jan Dijkgraaf groef in 2010 in het vuilnis van politici om een gevonden zwangerschapstest triomfantelijk af te drukken. GeenStijl, PowNed en De Telegraaf beschadigen al jaren onbeschaamd mensen die hen om wat voor reden dan ook niet aanstaan.

Alleen, niet eerder dansten politici zo naar de pijpen van riooljournalisten. Het is namelijk nogal eenvoudig. Als het seksleven van een burgemeester privé is, dan worden er ook geen politieke gevolgen aan verbonden. Dan wordt PowNews in de hoek gezet waar het thuishoort en een beschermende arm om de geïntimideerde burgemeester geslagen. Alle andere – wel valide – redenen om de burgemeester de wacht aan te zeggen, zoals hoge criminaliteitscijfers of een gebrek aan leidinggevende kwaliteiten, worden opgeschort. PowNews wordt natuurlijk niet als alibi gebruikt om een ander, bestuurlijk probleem op te lossen.

Dat Hoes’ seksleven een publieke en politieke zaak is geworden, is de verantwoordelijkheid van de Maastrichtse politici en van een benepen sufferd als opperburgemeester Schneiders die vindt dat ‘geaardheid’ alleen op een burgemeesterlijke manier mag worden geuit. PowNews is vooral de kwaadaardige aangever. Het argument, door PowNews op een dienblad gepresenteerd en door politici gretig in ontvangst genomen, dat Hoes met een nieuwe seksuele escapade zijn ‘belofte’ breekt, bevat de kiem van het probleem. Die belofte had nooit afgedwongen mogen worden omdat niet alleen PowNews maar ook politici zich daarmee oneigenlijk toegang hebben verschaft tot het privéleven van de burgemeester.

Nadat Hoes publiekelijk in de steek is gelaten, mag de arme man privé het juridische gevecht met PowNed aangaan. Hij zal ertegen strijden, zegt hij, dat politici en bestuurders ‘vogelvrij’ worden verklaard. Nu, dan kan hij zijn Maastrichtse collega’s die hem daar allemaal veel succes mee wensten, bedanken. Als een seksueel getint gesprekje van niks zo’n ‘ernstige misstand’ oplevert dat de burgemeester ervoor naar de uitgang wordt geduwd, kan PowNews zijn praktijken met terugwerkende kracht verdedigen. Het zijn dan ook politici die Hoes, zijn vrijgezelle afspraakjes én het seksleven van andere, nog onbekende politici vogelvrij hebben verklaard.