Een verbod op circusdieren is alsof je de circusmensen hun kinderen afpakt – de Volkskrant Een paar weken geleden schreven Nina Polak en ik een bespreking over de circusdocumentaire ‘The Dynasty.’ Een fascinerende film over de erfgenamen van twee van de grootste circussen in Europa, die bijkans ook nog eens verliefd op elkaar waren geworden. In de bijdragen onder onze bespreking ging het voornamelijk over de olifanten van een van de circusfamilies. Er ontstond een discussie over dieren als entertainment. In de Volkskrant verscheen een mooie aanvulling op die discussie, naar aanleiding van het besluit van staatssecretaris Sharon Dijksma van Economische Zaken om per 1 september volgend jaar wilde dieren in circussen te verbieden. ‘Haal je de olifanten uit het circus, dan is het alsof je de mensen hun kinderen afpakt.’ (Vera Mulder) Circuswereld overvallen: ‘Olifanten zijn huisvrienden geworden’ (leestijd: 5 minuten) Gezocht: internettrol – Technology Review In de krochten van het internet dolen een hoop monsters rond. Deze trollen, zoals ze in internetjargon heten, zijn mensen die doelbewust kwetsende of irritante berichten op internetfora of websites plaatsen om een emotionele reactie uit te lokken. Hoe stop je deze mensen als hun opmerkingen te ver gaan? Een verslaggever ging langs bij journalisten en een groep onderzoekers uit Zweden die de jacht op ‘racisten, engerds en hypocrieten’ hebben geopend. Deze ‘troll hunters’ gaan – na enig online speurwerk – persoonlijk langs bij de trollen en confronteren hen met hun kwetsende opmerkingen. (Maaike Goslinga) The Troll Hunters (leestijd: 24 minuten) Wordt verzamelwoede de nieuwe volksziekte? – The New Yorker Sinds vorig jaar is verzamelzucht, een psychische aandoening waarbij patiënten lijden aan extreme verzamelzucht, opgenomen in de DSM-V. In The New Yorker bespreekt Joan Acocella aan de hand van onder meer haar moeder, een aantal onlangs verschenen boeken en de documentaire Grey Gardens (1975), de culturele geschiedenis van deze aandoening, waar meer en meer mensen aan schijnen te lijden. Deels komt dit doordat de aandoening nu een naam heeft, wat het stellen van een diagnose vergemakkelijkt; deels doordat we collectief ouder worden. Verzamelzucht manifesteert zich meestal op latere leeftijd, onder meer omdat oude mensen minder te doen hebben (dus meer tijd om obsessief te verzamelen), vaker alleen leven (dus niemand hebben die hen kan vertellen dat hun gedrag de verkeerde kant op gaat), en zich nog een tijd kunnen heugen waarin spullen die nu in overvloed zijn, schaars waren. ‘Let it go’ heet dit stuk, dat niet alleen inhoudelijk interessant is, maar ook om de mooie manier waarop Acocella persoonlijke anekdotes verweeft met literatuurkritiek en cultureel commentaar. (Lynn Berger) Let it go – Are we becoming a nation of hoarders? (leestijd: 21 minuten) Wat moeten we met dat wondermateriaal? – The New Yorker De beloften zijn enorm en aan media-aandacht heeft het dunste, maar o zo sterke wondermateriaal genaamd grafeen geen gebrek. Iets meer dan tien jaar geleden ontdekte de Russische natuurkundige Andre Geim een nieuwe stof die alles leek te kunnen: waanzinnig geleidend, waanzinnig dun en waanzinnig sterk. Maar zoals zo vaak, gaapt tussen belofte en toepassing een groot gat. In dit mooie artikel in The New Yorker laat de auteur zien hoe traag een revolutie zich kan voltrekken. (Dimitri Tokmetzis) Material Question. Graphene may be the most remarkable substance ever discovered. But what’s it for? (leestijd: 35 minuten) Eén ondoordachte tweet en... weg is je droombaan – Slate Op Slate schrijft Andrew Goldman hoe hij zijn droombaan kwijtraakte. Goldman is een freelancejournalist die in 2012 voor The New York Times Magazine scherpe vraag-en-antwoordinterviews mocht gaan doen met mensen in het nieuws. Hij kwam in de problemen toen hij de actrice Tippi Hedren de vraag stelde of zij had overwogen om zich met seks naar boven te werken. Pittige vraag, maar niet zonder aanleiding. Er was een film gemaakt van een boek waarin stond dat de regisseur Alfred Hitchcock tegen Hedren had gezegd dat hij haar carrière zou beëindigen, als zij niet te allen tijde beschikbaar was voor seks met hem. (Zo was Hitchcock.) En dus vroeg Goldman: hebt u overwogen hiermee akkoord te gaan? (Antwoord: nee.) Jennifer Weiner, een feministe, vond de vraag niet kunnen, en tweette erover. Daarop volgde een Twitterkanonnade, waarop Goldman een boze, seksistische tweet terugstuurde: de tweet die volgens Goldman zijn carrière bij de NYT beëindigde. Ik weet nog niet wat ik van Goldmans verhaal moet denken, maar hij heeft me er wel toe aangezet. (Michiel de Hoog) How Outrage Changed My Life (leestijd: 17 minuten)


Het beste van De Correspondent deze week

Deze bevlogen ambtenaren kopen straks onze zorg in. Zijn ze daar klaar voor? Over twee weken gaat de decentralisatie van start en zullen tal van zorgtaken van de Rijksoverheid naar de gemeenten worden overgeheveld. De zorginkopers zijn de spil in het nieuwe zorgstelsel. Maar wie zijn dat eigenlijk? En hoe kijken ze zelf tegen de aanstaande verandering aan? Een rondgang langs vier gemeenten, door middel van vier portretten.
Lees hier het artikel van Vera Mulder
Deze man keek elf jaar non-stop televisie (en ziet het leven toch nog zitten) Tv-recensent Hans Beerekamp zit al elf jaar elke nacht tot ’s ochtends vroeg voor de tv. Hij heeft Nederland bang, boos en hysterisch zien worden. Maar hij is optimistisch: het ‘zwarte decennium’ loopt op zijn einde. Lees hier het verslag van Nina Polak De snijtafel bespreekt: het interview van Jeroen Pauw met Diederik Samsom Op 27 oktober 2014 was Diederik Samsom te gast in het praatprogramma Pauw. Het hoofdonderwerp was de impopulariteit van de Partij van de Arbeid in recente opiniepeilingen. De snijtafel stelt vast wat deze insteek doet met het informatiepeil van de journalistiek. Bekijk hier de nieuwste aflevering van de snijtafel De dag dat de discriminatie van mannen opdook in de statistieken Dinsdag verscheen de Emancipatiemonitor 2014. Het lijkt een kwestie van tijd voordat dit rapport vooral over mannen zal gaan.
Lees hier de column van Rutger Bregman
Waarom het kunstgras niet groener is bij de buren In de eredivisie is een felle strijd gaande. Om kunstgras welteverstaan. De ‘nepsprieten,’ die vooral bij kleinere voetbalclubs liggen, zouden competitievervalsing veroorzaken. Voetbalsocioloog Thijs Velema zocht het uit en ontdekte: het veld is juist niet van invloed op het succes van een club.
Lees hier het artikel van Michiel de Hoog