Nina kijkt: Vampierfilms en Marco Polo

The Hunger – eclectische vampiers

Voor een andere publicatie besprak ik de Iraanse vampierspaghettiwestern (ja, echt) A Girl Walks Home Alone at Night (aanrader! binnenkort te zien op het Film Festival Rotterdam) en herkeek een aantal vampierfilms en -series die ooit indruk op me maakten.

Een daarvan was The Hunger van Tony Scott, uit 1983, waarin Catherine Deneuve een heel jonge (en mooie) Susan Sarandon verleidt. Het is een enorm kitscherige film met een onmiskenbare jarentachtigvibe. Op de soundtrack staan zowel dramatische stukken opera en pianoconcerten van Ravel als de broeierige gothic rockband Bauhaus. David Bowie maakt zijn opwachtig als de lover van Deneuve – al is Bowie natuurlijk nooit echt iemand anders dan zichzelf.

De film ontspoort nogal in de tweede helft, maar wat ik me vooral herinnerde waren de geweldige bedscènes tussen Deneuve en Sarandon en die rare, eclectische soundtrack. Vampiers, met hun eeuwige leven, zijn in The Hunger, net als in het heerlijke Only Lovers Left Alive van Jim Jarmusch, bij uitstek samenbrengers van sferen, stijlen en tijdperken – goede postmoderne monsters.

Youtube plaatst cookies bij het bekijken van deze video Bekijk video op Youtube

Marco Polo – goede flop

Een flop bij de recensenten hoeft nog niet te betekenen dat een serie het niet redt. Onlangs kondigde Netflix aan dat er een tweede seizoen komt van het peperdure Marco Polo,over de Mongoolse avonturen van de beroemde Italiaanse ontdekkingsreiziger.

Marco Polo moest zich kunnen meten met Game of Thrones. Netflix mikte op interculturele allure met een diverse, internationale cast, om kijkers in nieuwe werelddelen te veroveren. Hoge verwachtingen droegen misschien bij aan de matige, kritische ontvangst – een schamele 48 procent op Metacritic. De kritiek richtte zich onder meer op de manier waarop vrouwelijk naakt zou worden geëxploiteerd en op de slordige omgang met de Aziatische geschiedenis.

Bij kijkers viel de serie veel beter in de smaak. Op Metacritic verklaarden fans de critici voor gek. Ook ik begrijp niet helemaal waar de hoge zuurgraad vandaan komt. Marco Polo is zoals zo veel blockbusters geen oefening in moraal, maar ik vond de serie prikkelend en visueel adembenemend. Daarbij was ik verrast door de merkwaardige mengeling van Aziatische en Hollywoodconventies. De gevechtsscènes, de esthetische shots, de overwegend Aziatische cast, de muziek: veel doet denken aan het werk van Zhang Yimou en Wong Kar Wai. Een rip-off misschien, maar wel een goed gelukte.

• Marco Polo
• Les Revenants
• Nightcrawler
• The Riot Club
• A Girl Walks Home Alone At Night
• Only Lovers Left Alive
• True Blood
• The Hunger

• The Imitation Game
• The Theory of Everything
• Love Is Strange
• Girls (seizoen 4)
• Birdman
• The Duke of Burgundy