De waarde van online anonimiteit Na de aanslagen in Parijs ligt anonimiteit op internet onder vuur. In België en Groot-Brittannië wordt openlijk gesproken over het aftapbaar maken van alle communicatiemiddelen, ook bij die internetdiensten die goed versleuteld zijn. Zelfs in Duitsland heeft de regering hier wel oren naar. Maar anonimiteit heeft een belangrijke functie online en is niet alleen maar een schuilplaats voor het kwaad. In dit duidelijke stuk legt James Bartlett uit waarom anonimiteit belangrijk is, waar de grenzen ongeveer moeten liggen en waarom er nu een nieuwe crypto-oorlog dreigt. (Dimitri Tokmetzis) Cover of darkness (leestijd: 20 minuten) Je hebt geen ogen nodig om te kunnen zien Als deze 544ste aflevering van het radioprogramma This American Life begint met de vraag ‘denk je dat jouw gedachten invloed hebben op het gedrag van een laboratoriumrat?’ denk je meteen: ‘wat een onzin, natuurlijk niet!’ Maar al luisterend ontvouwt zich een verhaal dat alles op z’n kop zet, en niet één keer. Over aannames, ogen en zien. Over wat beelden eigenlijk zijn. En dat je misschien helemaal geen ogen nodig hebt om te kunnen zien. Klinkt ongelofelijk toch? Niet meer als je deze podcast hebt geluisterd. (Sterre Sprengers) This American Life #544: Batman (luistertijd: 60 minuten) Deze man verslaat met inzicht en ironie al twaalf jaar Iran Een persoonlijke aanbeveling ditmaal: op mijn eerste journalistieke reis bezocht ik, jong broekie, een van mijn journalistieke helden: Thomas Erdbrink. Hij werkte toen nog voor NRC Handelsblad en hield het geweldige blog ‘Onze man in Teheran’ bij. Intussen zit Erdbrink alweer twaalf jaar op zijn post, inmiddels als chef Iran voor The New York Times. Collega’s en vrienden van hem werden neergeslagen en opgesloten, maar hij blijft onverdroten doorwerken aan – zijn woorden – ‘de best mogelijke doorsnede van de werkelijkheid’ van dat prachtige, maar o zo paradoxale land. Met inzicht en ironie als wapens maakte hij voor de VPRO een vierdelige tv-serie, waar ik inmiddels het eerste deel van zag. Bekijk nu alvast de trailer en a.s. zondag, om 20.15 uur, de eerste aflevering. (Karel Smouter) Onze man in Teheran (kijktijd: 40 minuten) Roberto Saviano heeft spijt van zijn onthullingen over de maffia Ik ben gek op Italië, ga er vaak op vakantie en lees er veel over. Het Italië en de Italianen uit de verhalen lijken gelukkig in niets op het Italië dat ik leer kennen. Op een bepaalde manier stelt me dat ook gerust: zelfs als je de meest incompetente bestuurders en de meest verrotte bestuurscultuur hebt, dan nog wordt een land niet een hel op aarde. Althans, niet voor mensen zoals ik, mensen die er niets aan doen om Italië een beter land te maken. Tot deze soort mensen – tot mij – richt de journalist Roberto Saviano (van Gomorra, het boek over de maffia) zich in dit boze essay over zijn leven als onderduiker, geschreven naar aanleiding van de aanslag in Parijs. ‘The deaths at Charlie Hebdo should make anyone who isn’t trying to change the world feel guilty.’ (Michiel de Hoog) My life under armed guard (leestijd: 23 minuten) De eerste redactievergadering na de aanslag Mischa Cohen, redacteur van Vrij Nederland, woonde als enige journalist ter wereld de eerste redactievergadering ná de aanslag op Charlie Hebdo bij. Cohen schrijft wat hij daar meemaakte prachtig op, niet té betrokken en met precies de juiste toon. Lezen! (Maurits Martijn) ‘We gaan door met lachen’ (leestijd: 20 minuten)

Het beste van De Correspondent deze week

Hoe het internet slachtoffer van zijn eigen verdienmodel werd Op internet staan adverteerders en gebruikers lijnrecht tegenover elkaar. De een wil alles van je weten, de ander wil nergens voor betalen. Privacy en een goed functionerend internet zijn het slachtoffer. Kan dat anders? Lees hier het artikel van Dimitri Tokmetzis Liveblog: Een na grootste aanslag ooit, geen relevante doden De wereld rouwt om de een na dodelijkste terreuraanslag sinds nine eleven. De Correspondent doet live verslag.
 Lees hier het hele liveblog terug Wat onze geheimen over onszelf openbaren Vorige week was het Openbaarheidsdag. 41.000 dossiers, die jaren geheim waren, werden in één klap openbaar gemaakt. In de laatste aflevering van ‘Dossier Staatsgeheimen’ stellen Anoek Nuyens en ik de vraag: wat openbaren onze geheimen over ons als samenleving? We kwamen uit op drie paradoxen. Lees hier het laatste deel van ‘Dossier Staatsgeheimen’ Zo dwong één slim bedrijfje de hele Amerikaanse auto-industrie tot vernieuwing Sinds Tesla Motors via Toyota de capaciteit kreeg om honderdduizenden elektrische auto’s per jaar te produceren, zijn zelfs de meest conservatieve autofabrikanten gedwongen om mee te gaan in een revolutie die hun corebusiness, de benzineauto, bedreigt. In de bedrijfsbiografie Tesla Motors laat elektrische-autospecialist Charles Morris zien hoe Tesla dat voor elkaar kreeg. Lees hier het artikel van Thalia Verkade Download hier jouw Je Suis Charlie-profielfoto (genuanceerde versie) Speciaal voor De Correspondentlezers die hun steun willen betuigen aan Charlie Hebdo hebben we deze profielfoto voor op de sociale media gemaakt. Downloaden maar!
 Downloadlink