Vandaag en morgen draait daar de korte film Excuse Me, While I Disappear. De Zuid-Afrikaanse filmmaker Michael MacGarry filmt een Angolese jongen die als schoonmaker op een enorm appartementencomplex werkt. De Chinezen bouwen dit soort complexen voor hun werknemers, die er in de olie-industrie werken. Het is bijna een apocalyptische setting - uitgestorven, eenzaam en grauw.
Er zit nauwelijks plot in de film - het is een aaneenschakeling van beelden van de jongeman die het zand van de paden tussen de gebouwen veegt. Meditatief. Nutteloos, want achter hem waait alweer een stofwolk op.
Ja de beelden zijn prachtig (strakke lijnen, abstracte vormen), maar een lichte irritatie kun je bij deze film niet onderdrukken. Het kijken naar deze jongeman is namelijk ook zo ongelooflijk saai. En dat is precies wat er sterk is aan deze 20-minuten durende film: het legt het ongelooflijke tempoverschil bloot tussen ons leven en het leven van de Angolese jongeman.
/dc-useruploads-images/cca336952515458f9c071b64e39907eb.png)