Zo bouw je je eigen internet (en hou je gluurders buiten de deur)

Je eigen website bouwen op een router bij je thuis. Geen datacenters, geen hosters, geen cloud en geen extra maandelijkse kosten; elektriciteit en een netwerkverbinding en klaar ben je. En, het belangrijkste, geen centraal punt meer waar overheden op hun gemak data kunnen opvragen, analyseren en blokkeren. Met Superglue kan het.

‘We willen mensen de mogelijkheid geven zelf een website te bouwen, zo de techniek te leren kennen en stimuleren dat er meer originele websites worden gemaakt. Alles lijkt tegenwoordig op elkaar door het gebruik van standaard sjablonen. Hopelijk wordt het weer zoals in de jaren negentig, toen mensen nog echt een homepage hadden die ze helemaal met de hand hadden gebouwd.’ Aan het woord is Danja Vasiliev, bouwer van Superglue. Een kunstzinnige oplossing voor een vrijer internet, zoals al Vasilievs projecten.

Stapsgewijs naar een decentraal web

Maar hoe werkt het? Ik heb op internet een TP-Link710n-router besteld. Een simpele, kleine computer die slechts één doel dient: mijn eerste eigen Supergluewebsite beschikbaar maken. Met Vasiliev aan mijn zijde ga ik aan de slag.

Mijn laptop staat voor me op tafel. Ik steek de stekker van de router in een stekkerblok. Een groen ledlampje gaat knipperen. Ik begin met het downloaden van de benodigde software van de website van Superglue. Er verschijnt een nieuw draadloos netwerk in de lijst van beschikbare wifinetwerken en ik maak er verbinding mee. Als ik m’n webbrowser open, verschijnt een website met de standaard instellingen van de router.

Normaal zou je nu de router kunnen instellen om een draadloos netwerk te maken in je huis, of om je bestaande netwerk te vergroten. Maar ik wil de bestaande software vervangen door die van Superglue. Via het uploadmenu voor nieuwe firmware installeer ik de Supergluesoftware en herstart ik de router.

Na het opnieuw opstarten van de router verschijnt het draadloze Supergluenetwerk. Als ik dan verbinding maak, verschijnt niet langer de website van de router in mijn browser maar die van van Superglue. En ik kan aan de slag met het bouwen!

Je bent zo gewend geraakt aan templates, profielpagina’s en websites die alleen naam en een foto van je vragen, dat je vergeten bent hoe het is om vanaf nul te beginnen

‘Wacht even nog, nu komt een interessant gedeelte,’ vergroot Vasiliev mijn enthousiasme. Om de Supergluepagina te bewerken moet er nog een Superglue-plug-in aan mijn browser worden toegevoegd. ‘Aangezien deze router nog lang niet zo krachtig is als jouw laptop, hebben we een manier gevonden om een deel van het werk van de router op je laptop te laten plaatsvinden. Die plug-in zorgt ervoor dat voornamelijk je laptop het werk doet bij het bouwen van de website, en niet de slome processor in je router.’

Normaal download je plug-ins via Google, maar deze plug-in moet via een omslachtige methode worden toegevoegd aan Chrome, Chromium of Firefox. Voor Safari of Internet Explorer is geen ondersteuning. De plug-in dient eerst apart gedownload te worden en dan in het venster van de extensies van Chrome te worden gesleept.

Als ik klaag dat plug-ins voor Chrome normaal veel makkelijker te installeren zijn, dient Vasiliev me van repliek. Dat komt doordat alle plug-ins akkoord gaan met de centrale rol van Google. Als Superglue voor radicale decentralisatie staat, dan kunnen ze hier dus geen gebruik van maken. Vasiliev: ‘Ook voor plug-ins geldt dat ze gecensureerd kunnen worden. Dat is makkelijker als Google het voor het zeggen heeft dan als ontwikkelaars van plug-ins zelf hun software aanbieden.’

Met de router aan en de plug-in geïnstalleerd, staar ik apathisch naar de tabula rasa dat mijn Supergluewebsite nog is. Vasiliev glimlacht. ‘Precies wat we met Superglue willen bereiken; je bent zo gewend geraakt aan templates, profielpagina’s en websites die alleen naam en een foto van je vragen, dat je vergeten bent hoe het is om helemaal bij het begin te beginnen.’

Mijn Supergluewebsite

De volgende dag – alleen thuis, zonder de hulp van Vasiliev – blijkt dat niet alleen het bedenken van een website me voor uitdagingen stelt. De software op de router maakt het maken van de website kinderlijk eenvoudig en daagt je uit om creatief te werk te gaan. Je kunt kaders, plaatjes en tekst neerzetten waar je maar wilt, niks wat je tegenhoudt.

Maar als ik na een avondje digitaal vingerverven mijn werk wil delen, blijkt het allemaal toch nog best gecompliceerd. Mijn website is helemaal niet beschikbaar voor de hele wereld, maar alleen voor mij en de anderen die op mijn huisnetwerk zitten.

De truc is dat ik mijn modem deels moet openen voor het hele internet. Huidige internetaanbieders gaan er (terecht) niet meer van uit dat mensen vanuit huis internetdiensten willen aanbieden aan anderen. Maar dat is precies wat je doet als je je eigen website thuis hebt staan. Als er een bezoeker aanklopt bij de digitale poort van mijn internetverbinding, dan moet mijn modem deze niet afwijzen (zoals normaal gebeurt), maar begrijpen dat de bezoeker de website wil zien. De bezoeker moet worden doorverwezen naar de Supergluerouter omdat daar de website op staat.

Maar dan moet iedereen die mijn website wil bezoeken wel mijn IP-adres weten. Hoeveel IP-adressen ken je uit je hoofd? Precies, ik ook nul. We kennen allemaal wel domeinnamen, zoals www.decorrespondent.nl. Dat zijn uiteindelijk vertalingen van de IP-adressen die erachter schuilgaan.

Dus nu moet ik eigenlijk eerst een domeinnaam aanvragen en deze koppelen aan mijn IP-adres. Deze domeinnaam, en de doorverwijzing naar m’n IP-adres, zijn via een webhoster snel geregeld. Het voelt wel als een knieval dat ik nu al afhankelijk ben van een externe partij.

Maar met een domeinnaam op zak, een koppeling tussen die domeinnaam en het IP-adres van mijn thuisverbinding, en een verwijzing op m’n modem zodat het binnenkomende verkeer m’n Supergluerouter kan vinden, ben ik gereed. Met het enthousiasme van een achtjarige die net een autootje heeft gekregen, mijn Supergluewebsite:

Als jullie nu allemaal tegelijk gaan kijken ontdek je gelijk de zwakke schakel in deze keten; te veel bezoekers via mijn trage internetverbinding thuis. Waarschijnlijk moet je lang wachten, of crasht de router thuis onder de enorme instroom van leergierige Correspondentlezers. Superglue doet in ieder geval op alle vlakken de jaren negentig weer herleven, van originele websites en een decentraal web, tot tergend trage verbindingen.